Heike Geißler kitabının ilk setinde bir şaka vaat ediyor. Onu o kadar ciddiye alıyor ki, beklentiyi hemen kaldırıyor. “Şimdi bu şekilde başlamayı düşünebildiğime göre – önce umutsuzluktan uzaklaşmayı – nerede olduğunu bilmiyorum.” Başlığın belirttiği “umutsuzluk” konusu burada birkaç kez yazılır ve ertelenir. Daha sonra, “quak-quak” ile karar veren evsiz bir insanla karşılaşma gibi küçük sahneler şişirilir. Ya da avludaki mahalle kıyafetler ve piknik tavanları tarafından sunulduğunda: “Bitrolüleri okudum.” Ancak kazanın doğrudan başladığı pasajlar da vardır.