TOPLUMSAL MEDYA ÇILGINLIĞI
TAKİP ET, BEĞEN, YORUMLA
2000 li senelerda değişen teknolojinin sonları aştığı devirde hayatımıza giren ve artık bizim onu değil, onun bizi yönettiği bir olgu: TOPLUMSAL MEDYA
Birinci başta yalnızca bir takma isimle, masa üstü bilgisayarlarımızla kullanabildiğimiz icq vardı. Şimdiki gençler onu bilmezler. Şimdiki toplumsal medya çılgınlığına nazaran pek temizdi. Nitekim arkadaşlarımızla konuştuğumuz bir aracıydı. Daha cep telefonu yeni yeni çıkmıştı ve konut telefon faturaları çok yüksek geliyor diye tıpkı anda birden çok bireyle konuşabileceğimiz epey hoş bir icattı. Kimse irtibatı arttırmayı hedefleyen bu icadın ileride bağlantısı yok edecek boyuta geleceğini iddia edemezdi.
daha sonraları birinci vakit içinderda cep telefonları boyut atladı. Telefon açmak ve bildiri yazmanın haricinde tüm dünyaya açılan telefonlar değişik aplikasyonları da birlikteinde getirdi. Bunlardan en epeyce kendini duyuran FACEBOOK oldu. daha sonra İnstagram, Snapchat, Tinder ve bunun üzere bir sürü çağdaş çağ icatları gelişti.
Kelamda bu icatların temel noktası uzakta olan arkadaşlarla yahut akrabalarla bağlantı sağlamak. Pekala biz ne için kullanıyoruz? Her şeydilk evvel flirtleşme ve tanışmalar artık daima bu aplikasyonlar yardımıyla. İtinayla seçilmiş fotoğraflar, “beğen” butonu, 1-2 yorum, daha sonra direkt iletileşme derken whatsupp a geçiş ve buluşma. Bu buluşmaların gayesi gerçek bir ilgiden tek gecelik alakaya kadar geniş bir yelpazeyi kapsıyor. Kaç beğeni aldığın yahut kaç takipçin olduğu en büyük popülarite sayılmaya başlandı ve parayla takipçi satın alma üzere bir şey icat edildi. Bunların tek bir gayesi var aslında. O da beğenilmek, ilgilenilmek ve sevilmek. her insanın beğenilmeye ve sevilmeye gereksinimi var lakin bunun sanal bir ortamda olması yalnızca anı kurtarıyor. Hiç farkında değiliz ancak gittikçe yalnızlaşmaya başlıyoruz. Arkadaşlarımızla yahut ailemizle toplumsallaşmak için geçirdiğimiz vakit içinderda artık elimizde daima bir telefon. Sohbetler yarıda kalıyor, hisler bastırılıyor, tatminsizlik artıyor. Bununla baş etmek için ise daha hayli toplumsal medyaya saldırılıyor. Daha epeyce beğeni peşinde geçersiz hayatlar yaşanmaya başlanıyor.
Öte yandan geçersiz hayatlara gerçek imrenmeler oluşuyor. Maddi durumun uygun değil mi; her insanın tatilleri gözüne batmaya başlıyor. Sevdiğin bir arkadaşını, ailenden birini mi kaybettin; her insanın arkadaşı, ailesi gözüne batmaya başlıyor. Sevgilinden yeni mi ayrıldın; sevgililerin pozları gözüne batmaya başlıyor. Neyin eksikse onu görmeye başlıyorsun ve oburlarının hayatıyla kendini kıyaslamaya başlıyorsun. Evvel bunun anlamsız olduğunu düşünüyorsun lakin her ne oluyorsa bir mühlet daha sonra anlamsızlığı unutup bu düzmeceliği gerçekmiş üzere algılamaya başlıyorsun ve kendini çaresiz, umutsuz, kıymetsiz, yalnız hissetmeye başlıyorsun.
Mesajım gitti mi gitmedi mi, tek tik mi çift tik mi, tik mavi oldu mu olmadı mı, çevrimiçi mi çevrimdışı mı, yeni fotoğraf koymuş mu koymamış mı, en son neredeymiş, kimlerle arkadaş olmuş, kimleri beğenmiş, kimler onu beğenmiş vb. Bunlar için gün ortasında ne kadar vakit harcadığınızın farkında mısınız? Bunun yerine kendinize vakit harcasanız, dinlenseniz, yeni fikirler üretmeye çalışsanız, insanlara yardım etseniz daha tatminkar olmaz mısınız?
Pekala toplumsal medyanın hiç mi düzgün yanı yok? Alışılmış ki var. Toplumsal medya yardımıyla bilhassa basın yasağının git gide arttığı ülkemizde gerçek haberleri takip edebiliyoruz. İşlerimizi duyurabiliyoruz. Her şeyin fazlaca süratli yaşandığı ve hayat uğraşının önemli boyutlara ulaştığı bu bölümde toplumsallığa hayli fazla vakit harcayamadığımız için toplumsal ağlar geliştirebiliyoruz. Yeni fikirler keşfedebiliyoruz. Nitekim uzakta olan yakınlarımızla görüşebiliyoruz.
Lakin sorun şu ki, şuurlu kullanıcılar şayet olmazsak dezavantajları yüzünden ruhsal buhranlar yaşamamız kaçınılmaz. Hiç kullanmayın demiyorum. İşinize yaradığı ölçüde her insanın toplumsal medya kullanımı gerektiğini düşünüyorum lakin 7-24 bunun ortasında olmak, kendini öbür hayatlarla kıyaslamak, tıpkı vakitte bu kıyaslamayı geçersiz hayatlar için yapmak kişiyi kendisinden an ve an uzaklaştırıyor.
Bilhassa ergen ebeveynlerinin fazlaca dikkat etmesi gerekiyor. Ergenlik aslına bakarsanız duygusal açıdan sıkıntı bir müddetç. Bu süreçte toplumsal medyanın bir ergeni ele geçirmesi fazlaca kolay. Daha “ben kimim, ne istiyorum” sorularını keşfetmeyen ergenlerin bu soruları keşif evresinde toplumsal medya tam manasıyla bir zehirli virüs. Çocuklarının ellerine telefonu vererek sakinleştirmeye çalışan anne-babalar, bu çocuklar büyüdüğünde neyle sakinleşecekler?
Şuurlu toplumsal medya kullanıcısı olmanız dileğiyle…
UZM. PSK. SERRA KAMPEAS
TAKİP ET, BEĞEN, YORUMLA
2000 li senelerda değişen teknolojinin sonları aştığı devirde hayatımıza giren ve artık bizim onu değil, onun bizi yönettiği bir olgu: TOPLUMSAL MEDYA
Birinci başta yalnızca bir takma isimle, masa üstü bilgisayarlarımızla kullanabildiğimiz icq vardı. Şimdiki gençler onu bilmezler. Şimdiki toplumsal medya çılgınlığına nazaran pek temizdi. Nitekim arkadaşlarımızla konuştuğumuz bir aracıydı. Daha cep telefonu yeni yeni çıkmıştı ve konut telefon faturaları çok yüksek geliyor diye tıpkı anda birden çok bireyle konuşabileceğimiz epey hoş bir icattı. Kimse irtibatı arttırmayı hedefleyen bu icadın ileride bağlantısı yok edecek boyuta geleceğini iddia edemezdi.
daha sonraları birinci vakit içinderda cep telefonları boyut atladı. Telefon açmak ve bildiri yazmanın haricinde tüm dünyaya açılan telefonlar değişik aplikasyonları da birlikteinde getirdi. Bunlardan en epeyce kendini duyuran FACEBOOK oldu. daha sonra İnstagram, Snapchat, Tinder ve bunun üzere bir sürü çağdaş çağ icatları gelişti.
Kelamda bu icatların temel noktası uzakta olan arkadaşlarla yahut akrabalarla bağlantı sağlamak. Pekala biz ne için kullanıyoruz? Her şeydilk evvel flirtleşme ve tanışmalar artık daima bu aplikasyonlar yardımıyla. İtinayla seçilmiş fotoğraflar, “beğen” butonu, 1-2 yorum, daha sonra direkt iletileşme derken whatsupp a geçiş ve buluşma. Bu buluşmaların gayesi gerçek bir ilgiden tek gecelik alakaya kadar geniş bir yelpazeyi kapsıyor. Kaç beğeni aldığın yahut kaç takipçin olduğu en büyük popülarite sayılmaya başlandı ve parayla takipçi satın alma üzere bir şey icat edildi. Bunların tek bir gayesi var aslında. O da beğenilmek, ilgilenilmek ve sevilmek. her insanın beğenilmeye ve sevilmeye gereksinimi var lakin bunun sanal bir ortamda olması yalnızca anı kurtarıyor. Hiç farkında değiliz ancak gittikçe yalnızlaşmaya başlıyoruz. Arkadaşlarımızla yahut ailemizle toplumsallaşmak için geçirdiğimiz vakit içinderda artık elimizde daima bir telefon. Sohbetler yarıda kalıyor, hisler bastırılıyor, tatminsizlik artıyor. Bununla baş etmek için ise daha hayli toplumsal medyaya saldırılıyor. Daha epeyce beğeni peşinde geçersiz hayatlar yaşanmaya başlanıyor.
Öte yandan geçersiz hayatlara gerçek imrenmeler oluşuyor. Maddi durumun uygun değil mi; her insanın tatilleri gözüne batmaya başlıyor. Sevdiğin bir arkadaşını, ailenden birini mi kaybettin; her insanın arkadaşı, ailesi gözüne batmaya başlıyor. Sevgilinden yeni mi ayrıldın; sevgililerin pozları gözüne batmaya başlıyor. Neyin eksikse onu görmeye başlıyorsun ve oburlarının hayatıyla kendini kıyaslamaya başlıyorsun. Evvel bunun anlamsız olduğunu düşünüyorsun lakin her ne oluyorsa bir mühlet daha sonra anlamsızlığı unutup bu düzmeceliği gerçekmiş üzere algılamaya başlıyorsun ve kendini çaresiz, umutsuz, kıymetsiz, yalnız hissetmeye başlıyorsun.
Mesajım gitti mi gitmedi mi, tek tik mi çift tik mi, tik mavi oldu mu olmadı mı, çevrimiçi mi çevrimdışı mı, yeni fotoğraf koymuş mu koymamış mı, en son neredeymiş, kimlerle arkadaş olmuş, kimleri beğenmiş, kimler onu beğenmiş vb. Bunlar için gün ortasında ne kadar vakit harcadığınızın farkında mısınız? Bunun yerine kendinize vakit harcasanız, dinlenseniz, yeni fikirler üretmeye çalışsanız, insanlara yardım etseniz daha tatminkar olmaz mısınız?
Pekala toplumsal medyanın hiç mi düzgün yanı yok? Alışılmış ki var. Toplumsal medya yardımıyla bilhassa basın yasağının git gide arttığı ülkemizde gerçek haberleri takip edebiliyoruz. İşlerimizi duyurabiliyoruz. Her şeyin fazlaca süratli yaşandığı ve hayat uğraşının önemli boyutlara ulaştığı bu bölümde toplumsallığa hayli fazla vakit harcayamadığımız için toplumsal ağlar geliştirebiliyoruz. Yeni fikirler keşfedebiliyoruz. Nitekim uzakta olan yakınlarımızla görüşebiliyoruz.
Lakin sorun şu ki, şuurlu kullanıcılar şayet olmazsak dezavantajları yüzünden ruhsal buhranlar yaşamamız kaçınılmaz. Hiç kullanmayın demiyorum. İşinize yaradığı ölçüde her insanın toplumsal medya kullanımı gerektiğini düşünüyorum lakin 7-24 bunun ortasında olmak, kendini öbür hayatlarla kıyaslamak, tıpkı vakitte bu kıyaslamayı geçersiz hayatlar için yapmak kişiyi kendisinden an ve an uzaklaştırıyor.
Bilhassa ergen ebeveynlerinin fazlaca dikkat etmesi gerekiyor. Ergenlik aslına bakarsanız duygusal açıdan sıkıntı bir müddetç. Bu süreçte toplumsal medyanın bir ergeni ele geçirmesi fazlaca kolay. Daha “ben kimim, ne istiyorum” sorularını keşfetmeyen ergenlerin bu soruları keşif evresinde toplumsal medya tam manasıyla bir zehirli virüs. Çocuklarının ellerine telefonu vererek sakinleştirmeye çalışan anne-babalar, bu çocuklar büyüdüğünde neyle sakinleşecekler?
Şuurlu toplumsal medya kullanıcısı olmanız dileğiyle…
UZM. PSK. SERRA KAMPEAS