Yaklaşık iki yıldır tüm dünyayı tesiri altına alan Covid-19 pandemisi eğitim, iktisat, toplumsal ilgiler, çalışma ve okuma halimizi değiştirmekle bir arada ruh sıhhatimizi da olumsuz etkiledi. Pekala niye? Öncelikle ruh sıhhatimizin bu saydığımız bütün faktörlerden olumlu yahut olumsuz etkilendiğini belirteyim.
Eğitimin online ve bir periyot yarı vakitli olması, meskende çocuklara kimin bakacağı, derslerin nereden takip edileceği, tablet, telefon, internet teması üzere imkanları olmayan sosyoekonomik istikametten dezavantajlı öğrencilerin neredeyse bir buçuk yıl eğitimle kontaklarının kalmaması, disiplin meseleleri, okula gitme alışkanlığının kaybolması, öğretmenlerin ekran başında derse girecek öğrencileri beklemesi ve kimi vakit hiç bir öğrencinin derse girmemesiyle moral bozukluğu yaşaması, ailelerin kendilerini yetersiz hissetmesi, bilhassa lise ve üniversite giriş imtihanlarına hazırlanan öğrencilerin çaresizlik hissetmesi olumsuz etkenler olarak yaşandı.
İşin iktisat boyutunda, bilhassa özgür çalışanlar ve ticaretle uğraşan beşerler epey büyük kayıplar yaşadılar. Hiç siftah yapmadan dükkan kapatan küçük esnaftan ihracat yapan firmalara, hekimlere bilhassa diş doktorlarına kadar herkes üretim yapamama ve hizmet verememe durumunda kaldı. Bu da hem çalışmaya alışmış insanlarda bir boşluk hissine birebir vakitte alıştığı hayat standardının altında yaşamak hatta iş yerini kapatmak durumunda kalan insanların bunalmasına sebep oldu.
Biz karşılaşınca sarılıp öpüşmeyi seven bir milletiz. hayatımıza “sosyal mesafe” diye bir kavram girmiş oldu. Aslında toplumsal aralık 1.2 m ile 3 m aralığını tanım eden bir aralıktır ve bize hiç de uymazdı evvelden. Fakat pandemiyle birlikte uzaktan selamlaşır, telefonla haberleşir, “Ya hastalık bulaşırsa!” endişesiyle neredeyse hiç meskenlere ziyarete gidemez olduk.
“Okullar açılacak mı, kapanacak mı?” “Dersler yüz yüze mi, online mı?” “İşe gidilecek mi, yarın iş var mı, kimler idari müsaadeli sayılacak? İstemezse müsaade almayacak mı?” “Ama herkes çalışmazken biz niçin işe geliyoruz? Sıhhat çalışanlarının canı yok mu!” Bu soruların bir kısmı hala sorulmakla birlikte o periyotlardan geçerken çok olumsuz etkilenmiştik.
Bütün bunlarla birlikte kendisi ya da yakınları hastalanan, yakını ya da tanıdığını kaybeden, aşı olup olmaması gerektiği konusunda başı karışan, pandemiden nasıl korunacağı üzere sorulara yanıt arayan, spor yapamayan, duyduğu, okuduğu haberlerden neye inanacağını şaşıran insanlarımızın ruh sıhhati da çok berbat etkilendi. Pandemi sırasında Avrupa’da depresyon ve anksiyete bozukluğunun en çok arttığı ülke olduk. Bunların yanı sıra panik bozukluk, bilhassa paklık konusunda obsesif kompulsif bozukluk ve gerilime bağlı tüm hastalıklarda artış görülmektedir. Gerilim, bedensel ya da ruhsal biroldukca hastalığa sebep olan değerli bir faktördür.
Peki ne yapmalıyız? Bağışıklığımızı güçlendirmek ve kuvvetli tutmak için, istikrarlı ve sağlıklı beslenmeye, uykumuzu almaya, idman yapmaya, yanı sıra gerilimimizi yönetmeye çalışmalıyız. Gerilim de başlı başına bağışıklığı düşürebilen bir faktördür. Paklığa her zamankinden tahminen biraz daha fazla dikkat edip, kalabalık ortamlardan uzak durup, sokaktan meskene ya da işe gittiğimizde ellerimizi sabunlu suyla yıkayıp ortamı sık sık havalandırdıktan daha sonra pandemiyi unutun gitsin! Evet, alabileceğiniz bütün tedbirleri aldıktan daha sonra unutun! Zira daima diken üstünde olmak da başlı başına bir gerilim niçinidir. Gerek görürseniz bu bahiste bir uzamana danışmaktan çekinmeyin. Herkese sağlıklı günler diliyorum!
Eğitimin online ve bir periyot yarı vakitli olması, meskende çocuklara kimin bakacağı, derslerin nereden takip edileceği, tablet, telefon, internet teması üzere imkanları olmayan sosyoekonomik istikametten dezavantajlı öğrencilerin neredeyse bir buçuk yıl eğitimle kontaklarının kalmaması, disiplin meseleleri, okula gitme alışkanlığının kaybolması, öğretmenlerin ekran başında derse girecek öğrencileri beklemesi ve kimi vakit hiç bir öğrencinin derse girmemesiyle moral bozukluğu yaşaması, ailelerin kendilerini yetersiz hissetmesi, bilhassa lise ve üniversite giriş imtihanlarına hazırlanan öğrencilerin çaresizlik hissetmesi olumsuz etkenler olarak yaşandı.
İşin iktisat boyutunda, bilhassa özgür çalışanlar ve ticaretle uğraşan beşerler epey büyük kayıplar yaşadılar. Hiç siftah yapmadan dükkan kapatan küçük esnaftan ihracat yapan firmalara, hekimlere bilhassa diş doktorlarına kadar herkes üretim yapamama ve hizmet verememe durumunda kaldı. Bu da hem çalışmaya alışmış insanlarda bir boşluk hissine birebir vakitte alıştığı hayat standardının altında yaşamak hatta iş yerini kapatmak durumunda kalan insanların bunalmasına sebep oldu.
Biz karşılaşınca sarılıp öpüşmeyi seven bir milletiz. hayatımıza “sosyal mesafe” diye bir kavram girmiş oldu. Aslında toplumsal aralık 1.2 m ile 3 m aralığını tanım eden bir aralıktır ve bize hiç de uymazdı evvelden. Fakat pandemiyle birlikte uzaktan selamlaşır, telefonla haberleşir, “Ya hastalık bulaşırsa!” endişesiyle neredeyse hiç meskenlere ziyarete gidemez olduk.
“Okullar açılacak mı, kapanacak mı?” “Dersler yüz yüze mi, online mı?” “İşe gidilecek mi, yarın iş var mı, kimler idari müsaadeli sayılacak? İstemezse müsaade almayacak mı?” “Ama herkes çalışmazken biz niçin işe geliyoruz? Sıhhat çalışanlarının canı yok mu!” Bu soruların bir kısmı hala sorulmakla birlikte o periyotlardan geçerken çok olumsuz etkilenmiştik.
Bütün bunlarla birlikte kendisi ya da yakınları hastalanan, yakını ya da tanıdığını kaybeden, aşı olup olmaması gerektiği konusunda başı karışan, pandemiden nasıl korunacağı üzere sorulara yanıt arayan, spor yapamayan, duyduğu, okuduğu haberlerden neye inanacağını şaşıran insanlarımızın ruh sıhhati da çok berbat etkilendi. Pandemi sırasında Avrupa’da depresyon ve anksiyete bozukluğunun en çok arttığı ülke olduk. Bunların yanı sıra panik bozukluk, bilhassa paklık konusunda obsesif kompulsif bozukluk ve gerilime bağlı tüm hastalıklarda artış görülmektedir. Gerilim, bedensel ya da ruhsal biroldukca hastalığa sebep olan değerli bir faktördür.
Peki ne yapmalıyız? Bağışıklığımızı güçlendirmek ve kuvvetli tutmak için, istikrarlı ve sağlıklı beslenmeye, uykumuzu almaya, idman yapmaya, yanı sıra gerilimimizi yönetmeye çalışmalıyız. Gerilim de başlı başına bağışıklığı düşürebilen bir faktördür. Paklığa her zamankinden tahminen biraz daha fazla dikkat edip, kalabalık ortamlardan uzak durup, sokaktan meskene ya da işe gittiğimizde ellerimizi sabunlu suyla yıkayıp ortamı sık sık havalandırdıktan daha sonra pandemiyi unutun gitsin! Evet, alabileceğiniz bütün tedbirleri aldıktan daha sonra unutun! Zira daima diken üstünde olmak da başlı başına bir gerilim niçinidir. Gerek görürseniz bu bahiste bir uzamana danışmaktan çekinmeyin. Herkese sağlıklı günler diliyorum!