Hiç düşündünüz mü insanların en büyük isteği nedir? Kuşkusuz birçoğumuz bu soruya “mutlu olmaktır” karşılığını verir. Fakat kaçımız gerçek mutluluğun tanımını yapabilir sanki diye bir soru geliyor benim aklıma. bu biçimde gelin evvel bir arada mutluluğun tanımını yapmaya çalışalım.
Evvel mutluluğun değişken bir olgu olduğunu ve her insanın memnunluk tanımının farklı olabileceğini söyleyebilirim. Genel bir çerçeve çizmeye çalışırsak yaşadığımız anın tadına varabilmek ve o anın farkına varabilmektir memnunluk.
Olaya biraz da karamsar bir bakış açısı geliştirelim isterseniz. Hepimizin ortak yanıtı “mutlu olmak” sa şayet etrafınıza bir bakın niye bu kadar epey mutsuz insan var? Sanki onlar memnun olmayı istemiyorlar mı?
Milyarlarca insanın yaşadığı gezegenimizde milyarlarca da memnun olabilme yolu varken, memnun olmanın bu kadar hayli yolu varken, soru şu;
Acaba niye memnun değiliz?
Eminim şu an başınızda onlarca mutsuzluk sebebi sıralayabiliyorken, memnun olmak için niçinlerimiz ne kadar da az üzere düşünüyoruz değil mi?
Küçük şeylerden keyifli olabilmeyi beceremiyor muyuz? Bunu başarabilen beşerler alışılmış ki var lakin sayıları hiç de fazla değil. Şunu hiç bir vakit unutmamalıyız ki etrafımızda ne kadar keyifli insan olursa biz de o kadar keyifli olabiliriz. bu biçimde keyifli olmaya evvel kendimizden başlayalım. her insanın bu biçimde hissettiğini düşünsenize.
İçimizde bir ömür döngüsü oluşturalım. Acı, hüzün, memnunluk vs. İşte bu o denli bir döngüdür ki nasıl acı ve hüzün her vakit kalmıyorsa mutlulukta gelip geçicidir. Burada değerli olan içimizdeki bu döngüyü hoş ve istikrarlı kurup, yaşama sevincimizi yitirmememizdir. Acı ve hüzünlerin akabinde keyifli günlerin bizi beklediğini unutmadan yaşamalıyız.
Hayat ve hayat bize Allah tarafınca verilmiş epeyce pahalı bir ikramdır, sağlıklı bir biçimde nefes alabiliyorsak bile bu keyifli olmamız için kâfi bir kıymettir. Keyifli olmak için her şeyimizin tam olması gerekmiyor. İçinize bir bakın. Manisiz ve sebepsiz kendinizi inceleyin ve tanıyın. Kendinizi bulduğunuz vakit, hayatın herkese verilmiş fazlaca bedelli bir armağan olduğunu anlamış olursunuz.
Evvel mutluluğun değişken bir olgu olduğunu ve her insanın memnunluk tanımının farklı olabileceğini söyleyebilirim. Genel bir çerçeve çizmeye çalışırsak yaşadığımız anın tadına varabilmek ve o anın farkına varabilmektir memnunluk.
Olaya biraz da karamsar bir bakış açısı geliştirelim isterseniz. Hepimizin ortak yanıtı “mutlu olmak” sa şayet etrafınıza bir bakın niye bu kadar epey mutsuz insan var? Sanki onlar memnun olmayı istemiyorlar mı?
Milyarlarca insanın yaşadığı gezegenimizde milyarlarca da memnun olabilme yolu varken, memnun olmanın bu kadar hayli yolu varken, soru şu;
Acaba niye memnun değiliz?
Eminim şu an başınızda onlarca mutsuzluk sebebi sıralayabiliyorken, memnun olmak için niçinlerimiz ne kadar da az üzere düşünüyoruz değil mi?
Küçük şeylerden keyifli olabilmeyi beceremiyor muyuz? Bunu başarabilen beşerler alışılmış ki var lakin sayıları hiç de fazla değil. Şunu hiç bir vakit unutmamalıyız ki etrafımızda ne kadar keyifli insan olursa biz de o kadar keyifli olabiliriz. bu biçimde keyifli olmaya evvel kendimizden başlayalım. her insanın bu biçimde hissettiğini düşünsenize.
İçimizde bir ömür döngüsü oluşturalım. Acı, hüzün, memnunluk vs. İşte bu o denli bir döngüdür ki nasıl acı ve hüzün her vakit kalmıyorsa mutlulukta gelip geçicidir. Burada değerli olan içimizdeki bu döngüyü hoş ve istikrarlı kurup, yaşama sevincimizi yitirmememizdir. Acı ve hüzünlerin akabinde keyifli günlerin bizi beklediğini unutmadan yaşamalıyız.
Hayat ve hayat bize Allah tarafınca verilmiş epeyce pahalı bir ikramdır, sağlıklı bir biçimde nefes alabiliyorsak bile bu keyifli olmamız için kâfi bir kıymettir. Keyifli olmak için her şeyimizin tam olması gerekmiyor. İçinize bir bakın. Manisiz ve sebepsiz kendinizi inceleyin ve tanıyın. Kendinizi bulduğunuz vakit, hayatın herkese verilmiş fazlaca bedelli bir armağan olduğunu anlamış olursunuz.