Kapının arkasındakiler

[Felaket]

Ne diyordu Descartes; Düşünüyorum bu biçimde varım Varlığımızın niçinlerinden biri de düşünüyor olabilmemiz. Pekala ne düşünüyoruz, neler geçiyor zihnimizden? Geçmiş, yanılgılar, pişmanlıklar, yaralar, kararlar, başımızdan geçen olumsuz yaşantılar Artık, neler oluyor, ben kimim Gelecek, acabalar, telaşlar, yeni kararlar, planlar, amaçlar Bunları çoğaltabiliriz, çünkü günde binlerce fikir geçiyor zihnimizden. Tüm bunlar istesek de istemesek de kapımızın ziline basıyor. Gelmelerini engelleyemeyiz, bu gerçek lakin kapı deliğinden bakabiliriz ve kapıyı açıp açmamaya karar verebiliriz. Ee lakin ne yapayım o kapı bir biçimde açılıyor diyorsan bu noktada tahminen bir ruh sıhhati uzmanından profesyonel bir dayanak almak düzgün olabilir. Hem bu biçimdelikle burada öbür faktörlerde incelenebilir, kapıyı açma niçinleri ya da kapıyı açtıran motivasyon irdelenebilir. Terapistinizle işbirliği içerisinde bunlara açıklık getirilebilir. Haydi birkaç soru soralım, kapımıza dayanan bu kanılar gerçek mi, gerçekler mi, hakikaten bu yargılar gerçek mu? Bu soruların yanıtını dilersen bir kağıda not alabilirsin. Yazmak, düşünmek üzere değildir. Zihnimizden bu sorulara karşılık vermek demek, esasen zihnimizin eseri olan bu fikirleri beslemek olacaktır. Haydi artık de bunlardan kurtulma yollarına bakalım; *ilk öncelikli olarak şunu önerebilirim, bir ruh sıhhati uzmanından ruhsal müracaat almak *Aklına gelen bu fikirleri not almak ve bunları yargılamadan yanlışsız soruları sormak. Gerçek mi, delil var mı… *Mindfulness idmanları Osho’nun kelamıyla bitirmek istiyorum, “Bulutlar, gelir ve masraf; gökyüzü bakidir”