Çalışıp emek verdiğimiz bir alanda beklentiye girmek çok doğaldır. Bu beklenti, emek verdiğimiz olaya karşı bizlere çalışma ve çabalama isteği oluşturur. ömrümüz da kimi dönüm noktaları vardır. Evlenmek, bir işe başlamak yahut üniversite imtihanına girmek üzere ömrümüzü yönlendirecek kimi değerli olaylara başlarken yüksek tasa hissedebiliriz.
Bunların haricinde her yaşın ve periyodun kendine ilişkin sorumlulukları vardır. Liseye başlamış bir bireyin matematik imtihanı için telaş duyması ve bu korkuyu yüksek seviyede yaşaması o yaşlarındaki bir kişiyi zorlayabilir. Bu yüzden herkesin yaşadığı sorunları ve hissettiği hisleri yaşına ve ömür deneyimlerine uygun olarak değerlendirmeliyiz.
Ailelerin yüksek beklentisi, akranlar ile bir yarış halinde olmak, öteki beşerler ile karşılaştırılmak yahut çok seviyede sorumluluk almak çocuklardaki imtihan derdini tetikler. Çocuklara ” Biz senin için çabalıyoruz, bu imtihandan yüksek almalısın.”, “Okuldaki arkadaşlarından daha düzgün olmalısın. ” üzere çocuklar üzerinde baskı oluşturacak reaksiyonlar aslında onları tasaya iten reaksiyonlardır.
Yüksek seviyedeki imtihan korkusu başarıyı düşürecektir. Her vakit daha düzgününü yapmak zorunda olduğunu düşünmek motivasyon kaybına sebep olur. Çalışma mühletinin randımanını azaltan bu durum kişiyi kısır döngüye sürükleyecektir.
Yapılması gereken birinci şey kişinin kendini ve sonlarını bilerek bir program oluşturmasıdır. Bu programın saat sisteminin bireye uygun olması fazlaca değerlidir. Yapabileceklerinin hududunu bilerek programını belirlemesi korkuyu azaltacaktır.
Sınavlara fazlaca az kala, stresörler daha ağırken bir terapi takviyesi almaktansa, çabucak hemen tasa yoğunlaşmamışken, daha vakit varken takviye almak kalan süreyi verimli geçirmek açısından faydalı olacaktır.
Bunların haricinde her yaşın ve periyodun kendine ilişkin sorumlulukları vardır. Liseye başlamış bir bireyin matematik imtihanı için telaş duyması ve bu korkuyu yüksek seviyede yaşaması o yaşlarındaki bir kişiyi zorlayabilir. Bu yüzden herkesin yaşadığı sorunları ve hissettiği hisleri yaşına ve ömür deneyimlerine uygun olarak değerlendirmeliyiz.
Ailelerin yüksek beklentisi, akranlar ile bir yarış halinde olmak, öteki beşerler ile karşılaştırılmak yahut çok seviyede sorumluluk almak çocuklardaki imtihan derdini tetikler. Çocuklara ” Biz senin için çabalıyoruz, bu imtihandan yüksek almalısın.”, “Okuldaki arkadaşlarından daha düzgün olmalısın. ” üzere çocuklar üzerinde baskı oluşturacak reaksiyonlar aslında onları tasaya iten reaksiyonlardır.
Yüksek seviyedeki imtihan korkusu başarıyı düşürecektir. Her vakit daha düzgününü yapmak zorunda olduğunu düşünmek motivasyon kaybına sebep olur. Çalışma mühletinin randımanını azaltan bu durum kişiyi kısır döngüye sürükleyecektir.
Yapılması gereken birinci şey kişinin kendini ve sonlarını bilerek bir program oluşturmasıdır. Bu programın saat sisteminin bireye uygun olması fazlaca değerlidir. Yapabileceklerinin hududunu bilerek programını belirlemesi korkuyu azaltacaktır.
Sınavlara fazlaca az kala, stresörler daha ağırken bir terapi takviyesi almaktansa, çabucak hemen tasa yoğunlaşmamışken, daha vakit varken takviye almak kalan süreyi verimli geçirmek açısından faydalı olacaktır.