KIRIK OK, Okla. — Lachlan Rutledge’in altıncı doğum günüydü, ama zahmetli bir nefes alıp bir mumu üflerken, dilek dileyen annesiydi: Kuzeydoğu Oklahoma’da bir çocuk hastanesi yatağı için.
Anaokulunda bağ dokusu bozukluğu, şiddetli alerjiler ve astım var. Bu koşullar onu tekrar tekrar Tulsa’daki Ascension St. John Tıp Merkezi’ndeki pediatrik yoğun deva ünitesine indirdi, damarları çökmüş ve oksijen seviyeleri o kadar düşüktü ki annesinin sesine tepki vermiyordu.
Ancak Nisan ayında hastane, daha fazla yetişkin yatağına yer açmak için çocuk katını kapattı. Böylece bir Eylül sabahı, dördüncü kez Covid’e yakalandıktan ve ikili zatürreye benzeyen bir şeyle geldikten sonra, Lachlan Saint Francis’teki Çocuk Hastanesinin aşırı kalabalık bir acil odasında nefes almakta zorlanıyordu – Tulsa’da yatan tek pediatrik seçenek.
“Her zaman savaşa hazırlanıyoruz. Bu sadece nerede savaşacağımızla ilgili bir soru,” dedi annesi Aurora Rutledge, Lachlan’ın Örümcek Adam kulaklıklarının altından çıkan sarı bukleleri bükerken korkmuş görünüyordu.
Bölgesel tıp merkezlerinden daha küçük yerel tesislere kadar ülke çapındaki hastaneler pediatri ünitelerini kapatıyor. Nedeni katı ekonomi: Kurumlar yetişkin hastalardan daha fazla para kazanıyor.
Nisan ayında, Richmond, Va.’daki Henrico Doktorlar Hastanesi, pediatrik yatarak tedavi hizmetlerini sonlandırdı. Temmuz ayında, Boston’daki Tufts Çocuk Hastanesi de aynı şeyi yaptı. Shriners Children’s New England, yatan hasta ünitesini yıl sonuna kadar kapatacağını söyledi. Colorado Springs, Raleigh, NC ve Doylestown, Pa.’daki pediatrik birimler de kapandı.
“Soruyorlar: Hiç para kazanmadığımız çocukların devlerini mi almalıyız, yoksa yatağı bir sürü pahalı teste ihtiyacı olan bir yetişkin için mi kullanmalıyız?” Tufts Medicine’in pediatri hastanesi tıbbı şefi Dr. Daniel Rauch, genel pediatri biriminin yaz boyunca kapanana kadar başında olduğunu söyledi. “Eğer bir hastaneyseniz, bu hiç de kolay değil.”
Lachlan’ın sırt çantası, o okuldayken alerjilerini yönetmek için EpiPens ve ilaçlarla ve açık etiketlerle dolu. Kredi… New York Times için Melissa Lukenbaugh
Birçok hastane, pandemi sırasında çocuk yataklarını yetişkin yoğun bakım yataklarına dönüştürdü ve bunları geri değiştirme konusunda isteksiz. Şimdi, personel sıkıntısı, enflasyon – pandemi öncesi seviyelere kıyasla hasta başına ilaç maliyetleri yüzde 37 arttı – düşük Medicaid geri ödemesi ve pandemi sırasında verilen azalan federal sübvansiyonlar, bazı sağlık merkezlerini negatif marjlarla çalıştırdı ve en karlı hastalara öncelik vermeye istekli hale geldi.
Özel sigortası olan Lachlan gibi genç hastalar, enfeksiyonlardan veya astım krizlerinden kurtulmak için yataklarda kalırlar, ancak yaşlanan hastalar arasında daha yaygın olan eklem veya kalp ameliyatları gibi kazançlı, faturalandırılabilir prosedürlerden geçmezler.
Düşük gelirli insanlar için sigorta programı olan Medicaid aracılığıyla doktor geri ödemesi, genellikle tüm gelir düzeyindeki yaşlılar için sigorta programı olan Medicare aracılığıyla geri ödenen miktarın yalnızca yüzde 70’i kadardır. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki çocukların üçte birinden fazlası Medicaid’e kayıtlıdır.
Hastanelerin pediatrik ünitelerini kapatmasını veya küçültmesini engellemek için agresif yasal çabalar olmamıştır. Demokrat senatörler, altyapılarını iyileştirmek için uzmanlaşmış çocuk hastanelerine fon sağlamak için geçen yıl bir yasa tasarısı sundular, ancak bu yasa, atanan komiteyi geçmedi.
Sağlık politikası uzmanları, önemli bir çözümün Medicaid geri ödeme oranlarını artırarak hastaneleri çocuklar için deva yapmaya teşvik etmek olacağını söylüyor. Ancak daha yüksek Medicaid ve özel oranlar bile hastanelerin ücretli yetişkin prosedürleri için talep edebileceği ücrete yaklaşamaz ve birçok devlet bütçesi zaten gerginken, uzmanlar düzenleyici hareketin gerçekçi olmadığını söylüyor.
Artık çocuk kabul etmeyen hastaneler, onları başka hastanelerdeki pediatri birimlerine transfer etmeye güveniyor. Ancak ülkedeki en büyük pediatrik katlar bile kapasiteye ulaştığında, acil servislerde kritik durumdaki çocukların yığılması, hastaların durumlarının daha da kötüleşmesine neden olabilir.
Acil servis aşkı
Lachlan, Saint Francis’teki Çocuk Hastanesi’ndeki aşırı kalabalık acil servise yakın zamanda yaptığı bir ziyaret sırasında – Tulsa’da kalan tek yatan hasta pediatrik seçeneği. Kredi… Emily Baumgaertner/The New York Times
Boston bölgesindeki küçük bir hastanedeki bunalmış bir acil servis doktoru iki hafta önce, The Times tarafından incelenen küfürlü bir metin mesajıyla hastanesinin baş sağlık görevlisine “Picu çocukları buraya ait değil” diye yazdı. (PICU, pediatrik ICU’nun kısaltmasıdır. Kısa mesaj, hastanenin tanımlanmaması şartıyla paylaşılmıştır.)
Boston’daki tüm yoğun bakım üniteleri o sırada doluydu ve en yakın açık yataklar New Haven, Conn. ve Vermont’taydı. Kısa mesajı gönderen doktor, daha yakın bir yatağın müsait olmasını beklerken çocuğu acil serviste entübe etmeyi düşündü.
Çocuklar okula döndükçe, hastalık dalgaları kalan birimlerin birçoğunu ele geçiriyor. .
“İki haftalık Ocak aşkını unutun. Boston yakınlarındaki Signature Healthcare Brockton Hastanesi pediatri şefi Dr. Melissa Mauro-Small, Mayıs, Ağustos veya Eylül aylarında yatak bulamadık” dedi. “Artık solunum mevsimi yok. Yıl boyunca solunum mevsimi.”
Plymouth, Massachusetts’te on yıl içinde bir hastayı Dr. Mauro-Small’ın hastanesine transfer etmeyen bir hastane, son zamanlarda 10 günde altı kez bunu yaptığını söyledi. The Times tarafından gözden geçirilen hasta çizelgelerine göre, Boston dışındaki Lowell General Hospital’daki acil servis personeli, New England’daki sekiz hastaneye entübe 2 yaşındaki bir çocuğa yer olup olmadığını sormak zorunda kaldı. Başka bir hastayı Maine’deki mevcut en yakın yoğun bakım yatağına transfer etti.
Dr. Mauro-Small, “Bir noktada bu bir krize dönüşecekti,” dedi. “Ve işte buradayız.”
Tulsa’daki St. John Tıp Merkezi, Ascension’ın 2013’te aldığı zaman neredeyse bir asırdır bir topluluk hazinesiydi. Pediatri ünitesinin kapatılması hem ailelerin hem de sevk eden çocuk doktorlarının muhalefetini tetikledi.
Okla, Muskogee’de bir çocuk doktoru olan Dr. Michael Stratton, Ascension St. John’un “çocuk göndermek için bir numaralı yer” olduğunu ve pediatri ünitesinin kapatılmasının “tüm doğu Oklahoma için çok büyük bir kötülük” olduğunu söyledi.
Lachlan’ın sabah rutini, kahvaltıdan sonra okula hazırlanırken inhaler ile zaman geçirmeyi içerir. Kredi… New York Times için Melissa Lukenbaugh
Lachlan’ın kapanmadan önce üç kez yoğun bakım ünitesine kabul edildiği Ascension St. John’un bir sözcüsü, görüşmeyi reddetti, ancak bir e-postada kapatmanın daha fazla yetişkin yatağı talebi nedeniyle olduğunu söyledi. Ayrıca, Saint Francis’teki Çocuk Hastanesi’nin “gevşekliği gidermekten daha fazlası” olduğunu söyleyen geçmiş ifadelere de dikkat çekti.
Saint Francis’teki Çocuk Hastanesi’nden bir sözcü, hastanenin zaman zaman tam kapasiteye ulaştığını ve personelin bu yıl şimdiye kadar Arkansas da dahil olmak üzere diğer tesislere yaklaşık 23 hastayı transfer ettiğini söyledi.
Acil servis, “St. John’s pediatri ünitesi kapatılmadan önce bile meşguldü” dedi. Yine de, hastanenin aşırı yüklenmediğini söyledi. “Hacim, genellikle mevsimsel olarak gördüklerimizle oldukça tutarlı” dedi.
Kronik hasta çocukları olan bazı Oklahoman aileleri, deva için rutin olarak Memphis, St. Louis ve Rochester, Minn.’e gittiklerini söylüyorlar. Minnesota Üniversitesi Kırsal Sağlık Araştırma Merkezi direktörü Katy Kozhimannil, mesafelerin finansal sıkıntıya neden olduğunu ve en kötü durumda deva’dan vazgeçmelerine neden olduğunu söyledi.
Kırsal topluluklarda yaşayanlar için, pediatrik kapatmalar, Dr. Rauch’un “tereyağı pediatrisi” dediği şeye seyahat etmeyi savunulamaz hale getirdi. Doktoruna göre, Childress, Teksas’taki on altı yaşındaki Johnny, haftada üç kez diyaliz tedavisi için Dallas’a sekiz saat seyahat edebilmek için evde eğitim görmek zorundaydı.
Annesi Patricia, Fort Kipp, Mont.’da otoimmün hastalığı olan 2 yaşındaki Jamaal Bets His Medicine’nin rutin olarak infüzyon almak için Mont., Billings’e 11 saatlik bir yolculuk yaptığını söyledi.
‘Çocuklar küçük yetişkinler değildir’
Lachlan ve annesi Aurora Rutledge, Saint Francis Acil Durum Merkezi’nin dışında. Kredi… New York Times için Melissa Lukenbaugh
Yatan çocukların devalarına yerel erişimin azalması on yıldan fazla bir süre önce başladı ve pandemi sırasında hızlandı. 2008 ile 2018 arasında – mevcut en güncel ulusal veri – Amerika Birleşik Devletleri’ndeki pediatrik yatan hasta üniteleri neredeyse yüzde 20 azaldı ve çocukların yaklaşık dörtte biri kendilerini en yakın pediatri ünitesinden daha uzakta buldu.
Pediatrik yatan hasta yataklarındaki en keskin düşüş, büyük sağlık sistemlerinin toplum hastanelerini ve pediatriyi tek bir kampüste birleştirdiği kırsal bölgelerde yaşandı.
Doktorlar, uzman merkezlerde pediatrik devayı merkezlemenin, yerel bir hastanenin kritik derecede hasta bir çocuk için deva yeteneğini aşındırabileceğini söylüyor.
Springfield, Illinois’deki Southern Illinois Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden bir çocuk doktoru olan Dr. Meredith Volle, “Çocuklar küçük yetişkinler değildir” dedi ve iki ila üç saat uzaklıktan seyahat eden hastaları rutin olarak görüyor. Illinois’deki pediatrik yatak sayısı azaldı ve ilçelerinin 48’inde artık hiç çocuk doktoru yok.
Dr. Volle, “Hemşireler ve solunum terapistleri çocuk vakaları konusunda daha az rahat olduklarında, ünitelerde çocuk boyutunda ekipman olmadığında” dedi, “belli bir noktada, artık çocukları gerçekten tedavi etmemelisiniz çünkü yapmıyorsunuz. onlara iyi davranmaları için yeterince sık davranın.”
Araştırmaya göre, kritik hastalığı olan çocukların hastanelerde ölme olasılıkları dört kat, travma merkezlerinde ölme olasılıkları ise “pediatrik hazırlık” testinden düşük puan alan iki kat daha fazla. Ulusal bir araştırma anketindeki çocukların yalnızca üçte biri, yüksek düzeyde “pediatri için hazır” olarak kabul edilen bir acil servise erişime sahipti ve bunlardan 10’undan dokuzu daha az hazırlıklı olana daha yakın yaşıyordu.
Ulusal Pediatrik Hazırlık Kalite Girişimi’nin yönetici direktörü Dr. Katherine Remick, bu geniş değişkenliğin farkında olmayan bir ebeveynin “çocuğunun kaderini değiştiren bir anlık karar verebileceğini” söyledi.
Lachlan’ın hayatı
“Her zaman savaşa hazırlanıyoruz. Bu sadece nerede savaşacağımızla ilgili bir soru,” dedi Bayan Rutledge. Kredi… New York Times için Melissa Lukenbaugh
Rutledge ailesi, donmuş bir muhallebi dükkanı ve Harika Smiles adında bir diş hekimliği bulunan güneşli bir Tulsa banliyösü olan Broken Arrow’da yaşıyor. Ön sundurmaları saksı sulu meyvelere, terk edilmiş bir scooter’a ve Thor adında 140 kiloluk bir Danua’ya ev sahipliği yapıyor.
Ancak hayatları sıradan olmaktan uzaktır. Lachlan’ın en son bir alerji uzmanı görmesi gerektiğinde, annesi, kocasını, diğer iki oğlunu ve kemoterapi gören annesini iki hafta boyunca bırakarak Denver’a 14 saatlik bir yolculuk için nebülizörü ve ilaçları ile arabayı paketledi. . Daha sonra doktorlar ona Lachlan’ın hastalığının mide ülserine neden olduğunu söylediğinde – ancak Saint Francis’teki tek pediatrik gastroenterologun aylardır müsait olmadığını – Dallas’a bir yolculuk planlamaya başladı.
Lachlan’ın St. Francis’te nefes almakta zorlandığı Eylül sabahı, acil servis o kadar meşguldü ki, Bayan Rutledge onu bir nabız oksimetresine bağladı ve monitörün ayarlarını sessizleştirdi, böylece kalp atış hızı her yükseldiğinde onu korkutmamıştı. .
Lachlan köprücük kemiğini çekiştirdi, göğsü içeri çekilmiş görünüyordu. Beş saat sonra, hala kabul edilmemişti. Bayan Rutledge’in elleri titriyordu ve gözyaşları yüzünden aşağı akıyordu.
“Bu hastanede yorulduğunuzu biliyorum ve anlıyorum,” diye bağırdı, Lachlan’ın yatağının üzerine eğilerek diğer taraftaki doktorla gözlerini aynı hizaya getirdi. “Ama bu çocuğu, hayati değerlerinin düşmesini izlesin diye eve göndermeyeceksin.”
Lachlan, akciğerlerindeki iltihapla savaşmak için 10 saat sonra bir steroid kürü ile acil servisten taburcu edildi. Oksijen seviyelerini kontrol edebilmeleri ve gece boyunca birkaç saatte bir nebulizatör tedavileri uygulayabilmeleri için ebeveynlerinin yatak odasında uyuyor.
Anaokulunda bağ dokusu bozukluğu, şiddetli alerjiler ve astım var. Bu koşullar onu tekrar tekrar Tulsa’daki Ascension St. John Tıp Merkezi’ndeki pediatrik yoğun deva ünitesine indirdi, damarları çökmüş ve oksijen seviyeleri o kadar düşüktü ki annesinin sesine tepki vermiyordu.
Ancak Nisan ayında hastane, daha fazla yetişkin yatağına yer açmak için çocuk katını kapattı. Böylece bir Eylül sabahı, dördüncü kez Covid’e yakalandıktan ve ikili zatürreye benzeyen bir şeyle geldikten sonra, Lachlan Saint Francis’teki Çocuk Hastanesinin aşırı kalabalık bir acil odasında nefes almakta zorlanıyordu – Tulsa’da yatan tek pediatrik seçenek.
“Her zaman savaşa hazırlanıyoruz. Bu sadece nerede savaşacağımızla ilgili bir soru,” dedi annesi Aurora Rutledge, Lachlan’ın Örümcek Adam kulaklıklarının altından çıkan sarı bukleleri bükerken korkmuş görünüyordu.
Bölgesel tıp merkezlerinden daha küçük yerel tesislere kadar ülke çapındaki hastaneler pediatri ünitelerini kapatıyor. Nedeni katı ekonomi: Kurumlar yetişkin hastalardan daha fazla para kazanıyor.
Nisan ayında, Richmond, Va.’daki Henrico Doktorlar Hastanesi, pediatrik yatarak tedavi hizmetlerini sonlandırdı. Temmuz ayında, Boston’daki Tufts Çocuk Hastanesi de aynı şeyi yaptı. Shriners Children’s New England, yatan hasta ünitesini yıl sonuna kadar kapatacağını söyledi. Colorado Springs, Raleigh, NC ve Doylestown, Pa.’daki pediatrik birimler de kapandı.
“Soruyorlar: Hiç para kazanmadığımız çocukların devlerini mi almalıyız, yoksa yatağı bir sürü pahalı teste ihtiyacı olan bir yetişkin için mi kullanmalıyız?” Tufts Medicine’in pediatri hastanesi tıbbı şefi Dr. Daniel Rauch, genel pediatri biriminin yaz boyunca kapanana kadar başında olduğunu söyledi. “Eğer bir hastaneyseniz, bu hiç de kolay değil.”
Lachlan’ın sırt çantası, o okuldayken alerjilerini yönetmek için EpiPens ve ilaçlarla ve açık etiketlerle dolu. Kredi… New York Times için Melissa Lukenbaugh
Birçok hastane, pandemi sırasında çocuk yataklarını yetişkin yoğun bakım yataklarına dönüştürdü ve bunları geri değiştirme konusunda isteksiz. Şimdi, personel sıkıntısı, enflasyon – pandemi öncesi seviyelere kıyasla hasta başına ilaç maliyetleri yüzde 37 arttı – düşük Medicaid geri ödemesi ve pandemi sırasında verilen azalan federal sübvansiyonlar, bazı sağlık merkezlerini negatif marjlarla çalıştırdı ve en karlı hastalara öncelik vermeye istekli hale geldi.
Özel sigortası olan Lachlan gibi genç hastalar, enfeksiyonlardan veya astım krizlerinden kurtulmak için yataklarda kalırlar, ancak yaşlanan hastalar arasında daha yaygın olan eklem veya kalp ameliyatları gibi kazançlı, faturalandırılabilir prosedürlerden geçmezler.
Düşük gelirli insanlar için sigorta programı olan Medicaid aracılığıyla doktor geri ödemesi, genellikle tüm gelir düzeyindeki yaşlılar için sigorta programı olan Medicare aracılığıyla geri ödenen miktarın yalnızca yüzde 70’i kadardır. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki çocukların üçte birinden fazlası Medicaid’e kayıtlıdır.
Hastanelerin pediatrik ünitelerini kapatmasını veya küçültmesini engellemek için agresif yasal çabalar olmamıştır. Demokrat senatörler, altyapılarını iyileştirmek için uzmanlaşmış çocuk hastanelerine fon sağlamak için geçen yıl bir yasa tasarısı sundular, ancak bu yasa, atanan komiteyi geçmedi.
Sağlık politikası uzmanları, önemli bir çözümün Medicaid geri ödeme oranlarını artırarak hastaneleri çocuklar için deva yapmaya teşvik etmek olacağını söylüyor. Ancak daha yüksek Medicaid ve özel oranlar bile hastanelerin ücretli yetişkin prosedürleri için talep edebileceği ücrete yaklaşamaz ve birçok devlet bütçesi zaten gerginken, uzmanlar düzenleyici hareketin gerçekçi olmadığını söylüyor.
Artık çocuk kabul etmeyen hastaneler, onları başka hastanelerdeki pediatri birimlerine transfer etmeye güveniyor. Ancak ülkedeki en büyük pediatrik katlar bile kapasiteye ulaştığında, acil servislerde kritik durumdaki çocukların yığılması, hastaların durumlarının daha da kötüleşmesine neden olabilir.
Acil servis aşkı
Lachlan, Saint Francis’teki Çocuk Hastanesi’ndeki aşırı kalabalık acil servise yakın zamanda yaptığı bir ziyaret sırasında – Tulsa’da kalan tek yatan hasta pediatrik seçeneği. Kredi… Emily Baumgaertner/The New York Times
Boston bölgesindeki küçük bir hastanedeki bunalmış bir acil servis doktoru iki hafta önce, The Times tarafından incelenen küfürlü bir metin mesajıyla hastanesinin baş sağlık görevlisine “Picu çocukları buraya ait değil” diye yazdı. (PICU, pediatrik ICU’nun kısaltmasıdır. Kısa mesaj, hastanenin tanımlanmaması şartıyla paylaşılmıştır.)
Boston’daki tüm yoğun bakım üniteleri o sırada doluydu ve en yakın açık yataklar New Haven, Conn. ve Vermont’taydı. Kısa mesajı gönderen doktor, daha yakın bir yatağın müsait olmasını beklerken çocuğu acil serviste entübe etmeyi düşündü.
Çocuklar okula döndükçe, hastalık dalgaları kalan birimlerin birçoğunu ele geçiriyor. .
“İki haftalık Ocak aşkını unutun. Boston yakınlarındaki Signature Healthcare Brockton Hastanesi pediatri şefi Dr. Melissa Mauro-Small, Mayıs, Ağustos veya Eylül aylarında yatak bulamadık” dedi. “Artık solunum mevsimi yok. Yıl boyunca solunum mevsimi.”
Plymouth, Massachusetts’te on yıl içinde bir hastayı Dr. Mauro-Small’ın hastanesine transfer etmeyen bir hastane, son zamanlarda 10 günde altı kez bunu yaptığını söyledi. The Times tarafından gözden geçirilen hasta çizelgelerine göre, Boston dışındaki Lowell General Hospital’daki acil servis personeli, New England’daki sekiz hastaneye entübe 2 yaşındaki bir çocuğa yer olup olmadığını sormak zorunda kaldı. Başka bir hastayı Maine’deki mevcut en yakın yoğun bakım yatağına transfer etti.
Dr. Mauro-Small, “Bir noktada bu bir krize dönüşecekti,” dedi. “Ve işte buradayız.”
Tulsa’daki St. John Tıp Merkezi, Ascension’ın 2013’te aldığı zaman neredeyse bir asırdır bir topluluk hazinesiydi. Pediatri ünitesinin kapatılması hem ailelerin hem de sevk eden çocuk doktorlarının muhalefetini tetikledi.
Okla, Muskogee’de bir çocuk doktoru olan Dr. Michael Stratton, Ascension St. John’un “çocuk göndermek için bir numaralı yer” olduğunu ve pediatri ünitesinin kapatılmasının “tüm doğu Oklahoma için çok büyük bir kötülük” olduğunu söyledi.
Lachlan’ın sabah rutini, kahvaltıdan sonra okula hazırlanırken inhaler ile zaman geçirmeyi içerir. Kredi… New York Times için Melissa Lukenbaugh
Lachlan’ın kapanmadan önce üç kez yoğun bakım ünitesine kabul edildiği Ascension St. John’un bir sözcüsü, görüşmeyi reddetti, ancak bir e-postada kapatmanın daha fazla yetişkin yatağı talebi nedeniyle olduğunu söyledi. Ayrıca, Saint Francis’teki Çocuk Hastanesi’nin “gevşekliği gidermekten daha fazlası” olduğunu söyleyen geçmiş ifadelere de dikkat çekti.
Saint Francis’teki Çocuk Hastanesi’nden bir sözcü, hastanenin zaman zaman tam kapasiteye ulaştığını ve personelin bu yıl şimdiye kadar Arkansas da dahil olmak üzere diğer tesislere yaklaşık 23 hastayı transfer ettiğini söyledi.
Acil servis, “St. John’s pediatri ünitesi kapatılmadan önce bile meşguldü” dedi. Yine de, hastanenin aşırı yüklenmediğini söyledi. “Hacim, genellikle mevsimsel olarak gördüklerimizle oldukça tutarlı” dedi.
Kronik hasta çocukları olan bazı Oklahoman aileleri, deva için rutin olarak Memphis, St. Louis ve Rochester, Minn.’e gittiklerini söylüyorlar. Minnesota Üniversitesi Kırsal Sağlık Araştırma Merkezi direktörü Katy Kozhimannil, mesafelerin finansal sıkıntıya neden olduğunu ve en kötü durumda deva’dan vazgeçmelerine neden olduğunu söyledi.
Kırsal topluluklarda yaşayanlar için, pediatrik kapatmalar, Dr. Rauch’un “tereyağı pediatrisi” dediği şeye seyahat etmeyi savunulamaz hale getirdi. Doktoruna göre, Childress, Teksas’taki on altı yaşındaki Johnny, haftada üç kez diyaliz tedavisi için Dallas’a sekiz saat seyahat edebilmek için evde eğitim görmek zorundaydı.
Annesi Patricia, Fort Kipp, Mont.’da otoimmün hastalığı olan 2 yaşındaki Jamaal Bets His Medicine’nin rutin olarak infüzyon almak için Mont., Billings’e 11 saatlik bir yolculuk yaptığını söyledi.
‘Çocuklar küçük yetişkinler değildir’
Lachlan ve annesi Aurora Rutledge, Saint Francis Acil Durum Merkezi’nin dışında. Kredi… New York Times için Melissa Lukenbaugh
Yatan çocukların devalarına yerel erişimin azalması on yıldan fazla bir süre önce başladı ve pandemi sırasında hızlandı. 2008 ile 2018 arasında – mevcut en güncel ulusal veri – Amerika Birleşik Devletleri’ndeki pediatrik yatan hasta üniteleri neredeyse yüzde 20 azaldı ve çocukların yaklaşık dörtte biri kendilerini en yakın pediatri ünitesinden daha uzakta buldu.
Pediatrik yatan hasta yataklarındaki en keskin düşüş, büyük sağlık sistemlerinin toplum hastanelerini ve pediatriyi tek bir kampüste birleştirdiği kırsal bölgelerde yaşandı.
Doktorlar, uzman merkezlerde pediatrik devayı merkezlemenin, yerel bir hastanenin kritik derecede hasta bir çocuk için deva yeteneğini aşındırabileceğini söylüyor.
Springfield, Illinois’deki Southern Illinois Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden bir çocuk doktoru olan Dr. Meredith Volle, “Çocuklar küçük yetişkinler değildir” dedi ve iki ila üç saat uzaklıktan seyahat eden hastaları rutin olarak görüyor. Illinois’deki pediatrik yatak sayısı azaldı ve ilçelerinin 48’inde artık hiç çocuk doktoru yok.
Dr. Volle, “Hemşireler ve solunum terapistleri çocuk vakaları konusunda daha az rahat olduklarında, ünitelerde çocuk boyutunda ekipman olmadığında” dedi, “belli bir noktada, artık çocukları gerçekten tedavi etmemelisiniz çünkü yapmıyorsunuz. onlara iyi davranmaları için yeterince sık davranın.”
Araştırmaya göre, kritik hastalığı olan çocukların hastanelerde ölme olasılıkları dört kat, travma merkezlerinde ölme olasılıkları ise “pediatrik hazırlık” testinden düşük puan alan iki kat daha fazla. Ulusal bir araştırma anketindeki çocukların yalnızca üçte biri, yüksek düzeyde “pediatri için hazır” olarak kabul edilen bir acil servise erişime sahipti ve bunlardan 10’undan dokuzu daha az hazırlıklı olana daha yakın yaşıyordu.
Ulusal Pediatrik Hazırlık Kalite Girişimi’nin yönetici direktörü Dr. Katherine Remick, bu geniş değişkenliğin farkında olmayan bir ebeveynin “çocuğunun kaderini değiştiren bir anlık karar verebileceğini” söyledi.
Lachlan’ın hayatı
“Her zaman savaşa hazırlanıyoruz. Bu sadece nerede savaşacağımızla ilgili bir soru,” dedi Bayan Rutledge. Kredi… New York Times için Melissa Lukenbaugh
Rutledge ailesi, donmuş bir muhallebi dükkanı ve Harika Smiles adında bir diş hekimliği bulunan güneşli bir Tulsa banliyösü olan Broken Arrow’da yaşıyor. Ön sundurmaları saksı sulu meyvelere, terk edilmiş bir scooter’a ve Thor adında 140 kiloluk bir Danua’ya ev sahipliği yapıyor.
Ancak hayatları sıradan olmaktan uzaktır. Lachlan’ın en son bir alerji uzmanı görmesi gerektiğinde, annesi, kocasını, diğer iki oğlunu ve kemoterapi gören annesini iki hafta boyunca bırakarak Denver’a 14 saatlik bir yolculuk için nebülizörü ve ilaçları ile arabayı paketledi. . Daha sonra doktorlar ona Lachlan’ın hastalığının mide ülserine neden olduğunu söylediğinde – ancak Saint Francis’teki tek pediatrik gastroenterologun aylardır müsait olmadığını – Dallas’a bir yolculuk planlamaya başladı.
Lachlan’ın St. Francis’te nefes almakta zorlandığı Eylül sabahı, acil servis o kadar meşguldü ki, Bayan Rutledge onu bir nabız oksimetresine bağladı ve monitörün ayarlarını sessizleştirdi, böylece kalp atış hızı her yükseldiğinde onu korkutmamıştı. .
Lachlan köprücük kemiğini çekiştirdi, göğsü içeri çekilmiş görünüyordu. Beş saat sonra, hala kabul edilmemişti. Bayan Rutledge’in elleri titriyordu ve gözyaşları yüzünden aşağı akıyordu.
“Bu hastanede yorulduğunuzu biliyorum ve anlıyorum,” diye bağırdı, Lachlan’ın yatağının üzerine eğilerek diğer taraftaki doktorla gözlerini aynı hizaya getirdi. “Ama bu çocuğu, hayati değerlerinin düşmesini izlesin diye eve göndermeyeceksin.”
Lachlan, akciğerlerindeki iltihapla savaşmak için 10 saat sonra bir steroid kürü ile acil servisten taburcu edildi. Oksijen seviyelerini kontrol edebilmeleri ve gece boyunca birkaç saatte bir nebulizatör tedavileri uygulayabilmeleri için ebeveynlerinin yatak odasında uyuyor.