Çocuklar ile tesirli irtibat

[Felaket]

ÇOCUKLAR İLE TESİRLİ İLETİŞİM

İletişim, insan ömrünün her anında var olan, insan ilgilerini oluşturan, bilgiyi paylaştıran bir etkinliktir. hayatımızın her alanında kullandığımız bu olgu, öğrenme davranışımızın da bir modülüdür. Bağlantı yoluyla, bilgiyi gerek davranış boyutunda gerek sözel boyutta gözlemliyor ve kendi algı süzgecimizden geçirerek hazmediyoruz. ötürüsıyla irtibat, gelişimimizi ve değişimimizi takviyeler. Bilhassa çocukluk periyodunda maruz kaldığımız bağlantı, ileri yaşantımızda dünyayı algılayış biçimimizi, his ve fikirlerimizi temellendirir.

İletişim çocuğun kişiliğinin, zekâsının gelişmenini destekleyen en kıymetli ihtiyaçtır. İrtibat yardımıyla çocuk, kendisi ve başkaları içinde irtibat kurarak, dünyayı anlamlandırır. ötürüsıyla aile içerisindeki gerçekleşecek olan tesirli bağlantının, çocuğun olumlu hisler geliştirmesine katkı sağladığı, benlik hürmetini sağlamlaştırdığı söylenebilir. Zira çocuk, aile içerisinde gördüğü irtibat ile kendi birey olarak kabul görür, irtibatta faal olduğu surece kendini tabir edebilir. bu biçimdelikle, başka insan bağlantılarında, kendini söz edişindeki tavrını belirler. Aile içerisinde irtibat kurarken, bedelli olduğu bildirisini aldığı kadar, kendisinin kıymetli olduğuna inanır. Bu noktada ailenin çocuğu aktif bir irtibata dâhil edebilmesi için dikkat etmesi gereken kimi konular vardır. Bunlar;

1. Çocuğunuzun anlayabileceği sözcüklerle sözler kullanmakla bir arada vücut lisanınızı tesirli bir biçimde kullanmaya dikkat edin.
2. Çocuğunuzla konuşurken göz kontağı kurmaya ve uygun uzaklıkta durmaya ehemmiyet verin.
3. Çocuğunuzun varlığına duyduğunuz saygıyı ve onu şartsız kabul ettiğinizi hissettirin.
4. Ses tonunuz ile verilen bildirinin içeriğinin temaslı bulunmasına ihtimam gösterin.

Her gelişim basamağında, çocuğun anlayabileceği irtibat yolu değişkenlik göstermektedir. ötürüsıyla, çocuğun yaşına uygun irtibat yolu seçilerek sözcük ve tabirler kullanılması, çocuğun iletisi gerçek almasını ve aldığı bildiriye yönelik olumlu davranışlar pekiştirmesini sağlar. Çocuğun hisleri göz gerisi edilmemeli, olduğu üzere kabul edilmelidir. Çocuğun bağlantıdaki varlığını hissettirebilmek, kabul ettirebilmek ve varlığını olumlu algılayabilmesi için kendilik pahasını destekleyici davranışlarda bulunmak gerekmektedir. Bu noktada ise, çocuğunuzla konuşurken uygun aralıkta durmak, çocuğun hudutlarına hürmet gösterildiği bildirisini yansıtır. beraberinde, hudutlara gösterilen hürmet, çocuk müsaade vermedikçe odasına girmemekle, oyun oynadığı vakte ve oyuncaklarına, kendine ayırdığı vakte müdahaleci davranmamakla da gösterilebilir. Konuşurken göz kontağı kurmak ise çocuğa, “şu anda seni dinliyor ve önemsiyorum, dikkatimi sana yönlendiriyorum ve seni anlıyorum” bildirisini gönderir. Anlaşıldığını hisseden çocuk, his ve niyetlerini tabir etme konusunda kendisini daha rahat hissederek, irtibata daha fazla dâhil olur. Vücut lisanının tesirli bir biçimde kullanılması ve ses tonu ile verilen ileti içeriğinin kontaklı olması gerektiği noktasında, ağızdan çıkan kelam ile gösterilen davranışlar tutarsız ise, tabir edilen cümle ile ses tonu uyumsuz ise, çocuğa yanlış bildiriler gönderilir ve çocuk, bildiriden asıl alması gereken bilgiyi alamaz. Davranışları yanlış öğrenir ve yorumlar. ötürüsıyla his ve fikirlerini de söz ederken hakikat kanaldan irtibat kuramaz. beraberinde tesirli irtibat kurabilmek, çocuğunuzla olan bağlanma tarzınız üzerinde de olumlu sonuçlar yaratacaktır.

Rahat irtibat kurabildiği bir aile ortamında büyüyen çocuk, ileri yaşantısında sıkıntıları ile daha kolay baş edebilmeyi, niyetlerini bulunduğu her ortamda daha rahat söz edebilmeyi ve daha birfazlaca beceriyi gerçekleştirebilmeyi öğrenen bireydir.

Uzm. Klinik Psk.Damla KANKAYA SÜNTEROĞLU

Psikoloji Öğrencisi Tuğçe YILDIRIM

Kaynakça;

Şahin, S., & Neriman, A. R. A. L. (2012). Aile içi irtibat. Ankara Sıhhat Bilimleri Mecmuası, 1(3), 55-66.