Bağımlı kişiliğin 2 temel göstergesi vardır.
Birinci gösterge; Yetersizim inancıdır.
Tek başına olduğunda kendini yetersiz ve çaresiz hissedersin. Problemlerle baş edemeyeceğini, günlük ömrünü bile yönlendirmede zorlanacağını hissedersin.
Kendine itimadın azdır. Kendine güvenmediğin için kararlarına da güvenemezsin. Kararsızlık ömründe kıymetli rol oynar. Daima çevrendekilere istişareye ve senin ismine karar vermelerine muhtaçlık duyarsın.
İkince Gösterge; Yalnızlık telaşıdır.
Yalnız kalmak senin için önemli bir tasa sebebidir. Tasanın art planındaysa yalnız kalırsam baş edemem, sıkıntıların üstesinden gelemem ve çaresiz kalırım niyetleri vardır.
Tek başına bir yere gitmek istemez, gitmek zorunda kaldığında kendini epey rahatsız hissedersin. Daima bir bağlantı ortasında olmaya gereksinim duyar. Tek başına kaldığında problemler karşısında, ebeveynin kaybetmiş bir çocuğun yaşadığı panik ve çaresizliği hissedersin.
Burada şunu ayırt etmek gerekir. Çaresiz ve yetersiz hisseden sen değil, ortasındaki dertli çocuktur. Çareszilk hissetmen çaresiz olduğun, yetersizlik hissetmen yetersiz olduğun manasına gelmez. Muhtemelen çocukluğunda fazla kollayıcı yaklaşıldığı ve özerklik muhtaçlığın tam olarak karşılanmadığı manasına gelebilir.
Ancak Bu durum değişebilir. Bağımlılık yapısıyla ilgili farkındalığını derinleştirdikten daha sonra, kendini destekleyip, tek başına bir şeyler yaptığını deneyimledikçe, özerklik ve özyeterlilik hislerini geliştirdikçe bağımlılık şemasının gitgide zayıflayacak ve hayatının merkezi olmaktan çıkacaktır.
Birinci gösterge; Yetersizim inancıdır.
Tek başına olduğunda kendini yetersiz ve çaresiz hissedersin. Problemlerle baş edemeyeceğini, günlük ömrünü bile yönlendirmede zorlanacağını hissedersin.
Kendine itimadın azdır. Kendine güvenmediğin için kararlarına da güvenemezsin. Kararsızlık ömründe kıymetli rol oynar. Daima çevrendekilere istişareye ve senin ismine karar vermelerine muhtaçlık duyarsın.
İkince Gösterge; Yalnızlık telaşıdır.
Yalnız kalmak senin için önemli bir tasa sebebidir. Tasanın art planındaysa yalnız kalırsam baş edemem, sıkıntıların üstesinden gelemem ve çaresiz kalırım niyetleri vardır.
Tek başına bir yere gitmek istemez, gitmek zorunda kaldığında kendini epey rahatsız hissedersin. Daima bir bağlantı ortasında olmaya gereksinim duyar. Tek başına kaldığında problemler karşısında, ebeveynin kaybetmiş bir çocuğun yaşadığı panik ve çaresizliği hissedersin.
Burada şunu ayırt etmek gerekir. Çaresiz ve yetersiz hisseden sen değil, ortasındaki dertli çocuktur. Çareszilk hissetmen çaresiz olduğun, yetersizlik hissetmen yetersiz olduğun manasına gelmez. Muhtemelen çocukluğunda fazla kollayıcı yaklaşıldığı ve özerklik muhtaçlığın tam olarak karşılanmadığı manasına gelebilir.
Ancak Bu durum değişebilir. Bağımlılık yapısıyla ilgili farkındalığını derinleştirdikten daha sonra, kendini destekleyip, tek başına bir şeyler yaptığını deneyimledikçe, özerklik ve özyeterlilik hislerini geliştirdikçe bağımlılık şemasının gitgide zayıflayacak ve hayatının merkezi olmaktan çıkacaktır.