YKS’ DE 100 BİN ÖĞRENCİ niye SIFIR ÇEKTİ ?
Yükseköğretim Kurumları İmtihanı (YKS) istatistikleri belirtildi. Barajında kaldırıldığı üniversite imtihanında 96 Bin 516 aday Temel Yeterlilik Test’inden (TYT) sıfır çekti. Bu sene sıfır çekenlerin bu kadar artmasının niçini, barajın kaldırılmasıyla bir arada aslında hiç imtihana girme fikri olmayan öğrencilerimizin bile bir yerlere yerleşme isteği ile müracaat yapmasından kaynaklanıyor. Geçen sene YKS başvurusu 2 milyon 600 bin civarındayken, bu sene 3 milyon 200 binin üzerine çıkmış, ötürüsıyla öğrenci sayısında 600 bin civarında bir artış görülmüştür. Bu yığılma ile birlikte kontenjanların daha da yetersiz kalacağını ve maalesef biroldukça öğrencinin bir daha hayal kırıklığı yaşanacağını söyleyebiliriz. Tüm bu bilgilere bakarak eğitim sistemimizin bir çıkmazda olduğunu nazaranbiliriz. Pekala, bu başarısızlık öğrencinin başarısızlığı mı, eğitim sisteminin başarısızlığı mı?
EĞİTİM SİSTEMİNDEKİ EN ÖNEMLİ SORUNLAR
Hepimiz biliyoruz ki Türkiye’nin en önemli meselelerinden birisi de eğitim sistemidir. Eğitim sistemi bir toplumun gelişmesinde, ilerlemesinde, bölgesel kalkınmasında ve dünya devletleri ile rekabet edebilecek bir seviyeye yükselebilmesinde en değerli faktördür. Pekala ekonomik, toplumsal ve kültürel meseleler eğitim sistemi ile çözülebilir mi? Karşılık evet. Bu bağlamda eğitim sistemi bir ülkenin gelecek vizyonuyla yakından ilgilidir. Bu niçinle eğitim programımızın öngörülü bir biçimde gelecekteki dünya tertibine uyumlu olması ve iktisat başta olmak üzere bir fazlaca alanda ilerlemeyi ve çağa ayak uydurmayı hedefleyen bir anlayışla bir daha planlanması koşuldur. Şayet uyguladığımız eğitim sistemi ülkemizin stratejik amaçlarını yakalayamıyorsa ve donanımlı, çağı yakalamış bireyler yetiştiremiyorsa eğitim sistemini yine gözden geçirmek gerekmektedir. Öncelikle üretime dayalı bir eğitim sistemini yaratmak en değerli emel olmalıdır. Öğrenciler ekonomik, toplumsal ve kültürel alanlarında fikir üretebiliyor mu? Bu fikirleri hayata geçirebilecek çeşitli mecralar bulabiliyor mu? Bu soruya da karşılığımız mevcut şartlarda maalesef olumsuzdur.
Eğitim Sistemimizin En önemli Problemleri ve Kimi Öneriler
1. İmtihan sistemi
Ülkemizde her sene değişme ihtimali olan ve bir türlü tertibe oturamayan bir imtihan sistemi uygulanmakta olup, öğrencilerimiz imtihana hazırlanmadan evvel “ sanki bu sene imtihan sistemi değişir mi?” derdi ortasında çalışmalara başlamaktadır. tıpkı vakitte Temel Yeterlilik Testi olan TYT imtihanının eğitimi yetersiz seviyededir. TYT imtihanı büsbütün okuduğunu anlamaya ve mantığa dayalı bir imtihan formatıdır. İkinci oturumdaki AYT imtihanı Alan yeterlilik imtihanı olup bilgiyi ölçmeye yönelik uygulanmaktadır. İmtihan neticelerina bakarak her iki alanın eğitiminde ıstıraplarımızın olduğu açıktır.
2. Öğretmen Sorunu
Hepimiz biliyoruz ki eğitim sisteminin temeli öğretmenlerdir. Öğretmen olarak yetiştirilecek adayların yetenekleri erken yaşlarda tespit edilmelidir. Öğretmen adayları, mesleksel donanımları tam olarak üniversiteden mezun olmalıdır. Öğretmenler gelişen teknoloji ve yeni eğitim metotları konusunda daima bilgilendirilmelidir. Ayrıyeten eğitimciler eğitim ile öğretimi bir bütün olarak görmeli, yalnızca öğretime odaklanmamalıdır. Nitelikli öğretmen yetiştirmeyi başarabilirsek ve öğretmenlerin imkânlarını da artırabilirsek eğitim sistemimizde büyük bir düzgünleşme sağlayabiliriz. tıpkı vakitte öğretmenlerin toplum ortasındaki itibarlarını artırmayı devlet siyaseti haline getirmek kuraldır. Unutmayalım ki her öğrenci hayatta onu kendisine keşfettirecek bir öğretmen ile karşılaşmak ister.
3. Müfredat
Müfredatın eğitimin kalbi olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Bilgi ve teknoloji çağını yaşadığımız bu vakitte, insanlığın bilgi birikimi arttıkça bu ayrıntıların okul kitaplarına yansıması kuraldır. MEB bu hususta okul kitaplarına şimdi her yıl eklemeler ve düzenlemeler yapmaktadır. Bu niçinle öğretmenlerimizin her sene kendilerini bu bilgiler doğrultusunda yenilemesi gerekmektedir. Ayrıyeten müfredatın artık bilgi transferinden fazlaca uygulamalı eğitim doğrultusunda bir daha düzenlenmesi de bu doğrultuda atılacak adımlardan birisidir. tıpkı vakitte eğitimde fizikî alt yapı, donanım imkanların yetersizliği, ortaöğretim ve yükseköğretime geçişte imtihan sorunu, klasik eğitim anlayışının terk edilmemesi de bu sıkıntılara eklenebilir. Kırsal ve kentsel okullar ortası farklılıklar, eğitimde fırsat ve imkân eşitsizliği, eğitim programının yoğunluğu ve kâfi olmaması, eğitim sisteminin değişime ayak uyduramaması, öğretmen ve işçi yetersizliği, eğitime ayrılan bütçenin kâfi olmaması ve eğitimin imtihan odaklı ve not temelli olması tüm bu çerçevede kıymetlendirilebilir. birebir vakitte eğitimde fizikî alt yapı, donanım imkanların yetersizliği, ortaöğretim ve yükseköğretime geçişte
imtihan sorunu, klasik eğitim anlayışının terk edilmemesi de bu problemlere eklenebilir. Kırsal ve kentsel okullar ortası farklılıklar, eğitimde fırsat ve imkân eşitsizliği, eğitim programının yoğunluğu ve kâfi olmaması, eğitim sisteminin değişime ayak uyduramaması, öğretmen ve işçi yetersizliği, eğitime ayrılan bütçenin kâfi olmaması ve eğitimin imtihan odaklı ve not temelli olması tüm bu çerçevede kıymetlendirilebilir.
Yükseköğretim Kurumları İmtihanı (YKS) istatistikleri belirtildi. Barajında kaldırıldığı üniversite imtihanında 96 Bin 516 aday Temel Yeterlilik Test’inden (TYT) sıfır çekti. Bu sene sıfır çekenlerin bu kadar artmasının niçini, barajın kaldırılmasıyla bir arada aslında hiç imtihana girme fikri olmayan öğrencilerimizin bile bir yerlere yerleşme isteği ile müracaat yapmasından kaynaklanıyor. Geçen sene YKS başvurusu 2 milyon 600 bin civarındayken, bu sene 3 milyon 200 binin üzerine çıkmış, ötürüsıyla öğrenci sayısında 600 bin civarında bir artış görülmüştür. Bu yığılma ile birlikte kontenjanların daha da yetersiz kalacağını ve maalesef biroldukça öğrencinin bir daha hayal kırıklığı yaşanacağını söyleyebiliriz. Tüm bu bilgilere bakarak eğitim sistemimizin bir çıkmazda olduğunu nazaranbiliriz. Pekala, bu başarısızlık öğrencinin başarısızlığı mı, eğitim sisteminin başarısızlığı mı?
EĞİTİM SİSTEMİNDEKİ EN ÖNEMLİ SORUNLAR
Hepimiz biliyoruz ki Türkiye’nin en önemli meselelerinden birisi de eğitim sistemidir. Eğitim sistemi bir toplumun gelişmesinde, ilerlemesinde, bölgesel kalkınmasında ve dünya devletleri ile rekabet edebilecek bir seviyeye yükselebilmesinde en değerli faktördür. Pekala ekonomik, toplumsal ve kültürel meseleler eğitim sistemi ile çözülebilir mi? Karşılık evet. Bu bağlamda eğitim sistemi bir ülkenin gelecek vizyonuyla yakından ilgilidir. Bu niçinle eğitim programımızın öngörülü bir biçimde gelecekteki dünya tertibine uyumlu olması ve iktisat başta olmak üzere bir fazlaca alanda ilerlemeyi ve çağa ayak uydurmayı hedefleyen bir anlayışla bir daha planlanması koşuldur. Şayet uyguladığımız eğitim sistemi ülkemizin stratejik amaçlarını yakalayamıyorsa ve donanımlı, çağı yakalamış bireyler yetiştiremiyorsa eğitim sistemini yine gözden geçirmek gerekmektedir. Öncelikle üretime dayalı bir eğitim sistemini yaratmak en değerli emel olmalıdır. Öğrenciler ekonomik, toplumsal ve kültürel alanlarında fikir üretebiliyor mu? Bu fikirleri hayata geçirebilecek çeşitli mecralar bulabiliyor mu? Bu soruya da karşılığımız mevcut şartlarda maalesef olumsuzdur.
Eğitim Sistemimizin En önemli Problemleri ve Kimi Öneriler
1. İmtihan sistemi
Ülkemizde her sene değişme ihtimali olan ve bir türlü tertibe oturamayan bir imtihan sistemi uygulanmakta olup, öğrencilerimiz imtihana hazırlanmadan evvel “ sanki bu sene imtihan sistemi değişir mi?” derdi ortasında çalışmalara başlamaktadır. tıpkı vakitte Temel Yeterlilik Testi olan TYT imtihanının eğitimi yetersiz seviyededir. TYT imtihanı büsbütün okuduğunu anlamaya ve mantığa dayalı bir imtihan formatıdır. İkinci oturumdaki AYT imtihanı Alan yeterlilik imtihanı olup bilgiyi ölçmeye yönelik uygulanmaktadır. İmtihan neticelerina bakarak her iki alanın eğitiminde ıstıraplarımızın olduğu açıktır.
2. Öğretmen Sorunu
Hepimiz biliyoruz ki eğitim sisteminin temeli öğretmenlerdir. Öğretmen olarak yetiştirilecek adayların yetenekleri erken yaşlarda tespit edilmelidir. Öğretmen adayları, mesleksel donanımları tam olarak üniversiteden mezun olmalıdır. Öğretmenler gelişen teknoloji ve yeni eğitim metotları konusunda daima bilgilendirilmelidir. Ayrıyeten eğitimciler eğitim ile öğretimi bir bütün olarak görmeli, yalnızca öğretime odaklanmamalıdır. Nitelikli öğretmen yetiştirmeyi başarabilirsek ve öğretmenlerin imkânlarını da artırabilirsek eğitim sistemimizde büyük bir düzgünleşme sağlayabiliriz. tıpkı vakitte öğretmenlerin toplum ortasındaki itibarlarını artırmayı devlet siyaseti haline getirmek kuraldır. Unutmayalım ki her öğrenci hayatta onu kendisine keşfettirecek bir öğretmen ile karşılaşmak ister.
3. Müfredat
Müfredatın eğitimin kalbi olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Bilgi ve teknoloji çağını yaşadığımız bu vakitte, insanlığın bilgi birikimi arttıkça bu ayrıntıların okul kitaplarına yansıması kuraldır. MEB bu hususta okul kitaplarına şimdi her yıl eklemeler ve düzenlemeler yapmaktadır. Bu niçinle öğretmenlerimizin her sene kendilerini bu bilgiler doğrultusunda yenilemesi gerekmektedir. Ayrıyeten müfredatın artık bilgi transferinden fazlaca uygulamalı eğitim doğrultusunda bir daha düzenlenmesi de bu doğrultuda atılacak adımlardan birisidir. tıpkı vakitte eğitimde fizikî alt yapı, donanım imkanların yetersizliği, ortaöğretim ve yükseköğretime geçişte imtihan sorunu, klasik eğitim anlayışının terk edilmemesi de bu sıkıntılara eklenebilir. Kırsal ve kentsel okullar ortası farklılıklar, eğitimde fırsat ve imkân eşitsizliği, eğitim programının yoğunluğu ve kâfi olmaması, eğitim sisteminin değişime ayak uyduramaması, öğretmen ve işçi yetersizliği, eğitime ayrılan bütçenin kâfi olmaması ve eğitimin imtihan odaklı ve not temelli olması tüm bu çerçevede kıymetlendirilebilir. birebir vakitte eğitimde fizikî alt yapı, donanım imkanların yetersizliği, ortaöğretim ve yükseköğretime geçişte
imtihan sorunu, klasik eğitim anlayışının terk edilmemesi de bu problemlere eklenebilir. Kırsal ve kentsel okullar ortası farklılıklar, eğitimde fırsat ve imkân eşitsizliği, eğitim programının yoğunluğu ve kâfi olmaması, eğitim sisteminin değişime ayak uyduramaması, öğretmen ve işçi yetersizliği, eğitime ayrılan bütçenin kâfi olmaması ve eğitimin imtihan odaklı ve not temelli olması tüm bu çerçevede kıymetlendirilebilir.