Bir adam sessizliği arar ve bu arada kendisinin ve sevdiklerinin hissetmesini ve var olmasını izler. O, kendine acımaktan ziyade kendi ironisini iyileştirme yeteneğine sahip olan, kendisine sürekli üzüntünün eşlik ettiği ve “teselli kolundan” yoksun bir “sarhoş” diyen biri. Albrecht Dürer, iyi bir ressamın “içi figürlerle dolu” olduğunu söylemiştir. “Sessizlik”teki otokurgusal birinci şahıs anlatıcı ve yazar Albrecht'in içi sesler, sesler ve düşüncelerle doludur.
Çevresindeki dünya gevezelik ediyor ve bağırıyor, telaşlı, renkli, gereksiz gürültülerle dolu, bunları dilde tam olarak yakalayabiliyor ve aynı zamanda kulak tıkaçları ve gürültü önleyici kulaklıklarla uzaklaştırmaya çalışıyor. Brigitte Kronauer buna o kadar güzel bir şekilde “koşuşturma” adını verdi ki. Bu dünyada bilimsel kütüphanelerin artık hiçbir değeri yok ve Albrecht'in bir zamanlar akademisyen olan babası yavaş yavaş bu ölüm sessizliğine veda edecek.
Çevresindeki dünya gevezelik ediyor ve bağırıyor, telaşlı, renkli, gereksiz gürültülerle dolu, bunları dilde tam olarak yakalayabiliyor ve aynı zamanda kulak tıkaçları ve gürültü önleyici kulaklıklarla uzaklaştırmaya çalışıyor. Brigitte Kronauer buna o kadar güzel bir şekilde “koşuşturma” adını verdi ki. Bu dünyada bilimsel kütüphanelerin artık hiçbir değeri yok ve Albrecht'in bir zamanlar akademisyen olan babası yavaş yavaş bu ölüm sessizliğine veda edecek.