Doğrusunu bildiğimiz palavralar, bize yapılan yanlışlar, gerimizden döndüğünü düşündüğümüz entrikalar bir yana dursun.
Göz bakılırsa nazaran kendimizi kurban etmemiz, bize kurban rolünün biçildigi bağlantılardan kopamayip kendimizi en aciz hissettiğimiz münasebetleri manalı bulmamız ve inançlı bir liman olarak inatla o limandan ayrılmayışımız..
Sizce de bunların bir manası yok mu?
Sizce de sadece en konforlu görünen konforsuz alanlardan çıkmak güç geldiği için acı çekmeye devam etmiyor muyuz?
Bize bunu yaptıran dış bir güç olabilir mi?
Evet haklısınız manipülasyonlar epeyce, manipülatif beşerler dört yanımızı sarmış hatta sizin için manipülasyon kanser üzeredir başlığı altında ayrıntılı bir post da hazırlıyorum. Onu ayrıyeten ele alacağım. Ama bugün manipulatiflere boyun eğen,onlara bu fırsatı veren tarafımızı ele almak istedim.
Bu kadar kurban kaynağını besleyen yanımız olmasa manipulatif beşerler neyin ekmeğini yiyecek?
Onlarin tum hücrelerimize yayılmasını izleyip bu yetmedi biraz daha biraz daha diyen tarafımıza art çıkmak ona sen haklısın demek yerine ben bunu hak etmiyorum,hislerim beni yanıltıyor olamaz bu kadar kıymetsiz hissettirilmem olağan değil diyen tarafımıza hak verip onun attığı naraları dinlesek.
zatenız;
Kurban yoktur, kurban eden de yoktur. Kurban olmanın dayanılmaz hazzı, şemalarimizi tetikledikçe tetikleyen yaşantılar karşısındaki çaresizlik kaliplarimiz var.
Ancak bu kalıplardan çıkmak tıpkı kavanoz kapağı kapalıyken dışarı çıkmaya çalışıp kapak açıldığında öğrendiği çaresizlik ile kendini vefata mahkum eden kurbağa üzere bizi gün geçtikçe erimeye mahkum edebilecek kadar kuvvetli görünüyor.
Ya da profesyonel yalancılar üzere en hayli kendimize söylemiş olduğimiz palavraya bir daha en çok kendimiz inanıyoruz. halbuki en tehlikeli palavralar kendimize söyleyip kendimizi inandırdığimiz palavralardır. Bedeli en ağır olanlarda bunlardır. Ya bedel ödemeye devam edeceğiz ya da içimizdeki o çözümsüzlük yerine bizi tahlile götüren istikametimizi keşfedip farklı bir yoldan devam edeceğiz.
Göz bakılırsa nazaran kendimizi kurban etmemiz, bize kurban rolünün biçildigi bağlantılardan kopamayip kendimizi en aciz hissettiğimiz münasebetleri manalı bulmamız ve inançlı bir liman olarak inatla o limandan ayrılmayışımız..
Sizce de bunların bir manası yok mu?
Sizce de sadece en konforlu görünen konforsuz alanlardan çıkmak güç geldiği için acı çekmeye devam etmiyor muyuz?
Bize bunu yaptıran dış bir güç olabilir mi?
Evet haklısınız manipülasyonlar epeyce, manipülatif beşerler dört yanımızı sarmış hatta sizin için manipülasyon kanser üzeredir başlığı altında ayrıntılı bir post da hazırlıyorum. Onu ayrıyeten ele alacağım. Ama bugün manipulatiflere boyun eğen,onlara bu fırsatı veren tarafımızı ele almak istedim.
Bu kadar kurban kaynağını besleyen yanımız olmasa manipulatif beşerler neyin ekmeğini yiyecek?
Onlarin tum hücrelerimize yayılmasını izleyip bu yetmedi biraz daha biraz daha diyen tarafımıza art çıkmak ona sen haklısın demek yerine ben bunu hak etmiyorum,hislerim beni yanıltıyor olamaz bu kadar kıymetsiz hissettirilmem olağan değil diyen tarafımıza hak verip onun attığı naraları dinlesek.
zatenız;
Kurban yoktur, kurban eden de yoktur. Kurban olmanın dayanılmaz hazzı, şemalarimizi tetikledikçe tetikleyen yaşantılar karşısındaki çaresizlik kaliplarimiz var.
Ancak bu kalıplardan çıkmak tıpkı kavanoz kapağı kapalıyken dışarı çıkmaya çalışıp kapak açıldığında öğrendiği çaresizlik ile kendini vefata mahkum eden kurbağa üzere bizi gün geçtikçe erimeye mahkum edebilecek kadar kuvvetli görünüyor.
Ya da profesyonel yalancılar üzere en hayli kendimize söylemiş olduğimiz palavraya bir daha en çok kendimiz inanıyoruz. halbuki en tehlikeli palavralar kendimize söyleyip kendimizi inandırdığimiz palavralardır. Bedeli en ağır olanlarda bunlardır. Ya bedel ödemeye devam edeceğiz ya da içimizdeki o çözümsüzlük yerine bizi tahlile götüren istikametimizi keşfedip farklı bir yoldan devam edeceğiz.