Dış yahut fizikî dünyada sonlar , Hudut Psikolojisi
Günlük hayatta kişi hem işaretlerle birebir vakitte hudutlarla karşılaşır. Etraftaki işaretleri ve hudutları tanımayı öğrenmek organizma için kıymetli bir gelişim vazifesidir. Gelişmekte olan kişinin, başkalarıyla bağ ortasında kendi kimliğini inşa etmenin bir yolu olarak sonların dinamiklerini içselleştirmesi beklenir. Bir sınır/işaret bir defa üretildiğinde, başka beşerlerle ve etrafla ilgilenmek için ruhsal bir araç haline gelir (Valsiner, 1999). bununla birlikte içselleştirilebilir ve kişinin kendi ruhsal tecrübelerini yönlendirebilir (Vygotsky, 1997).
Farklılaşan ve özdenetim sistemi yaratan bu temel hudut içselleştirme süreci, çocuklukla sonlu değildir. Ergenlikten yetişkinliğe kadar insan hayatı boyunca, amaçlılık ve dileğin en yaygın ve kuvvetli ögelerinden biridir. Beşerler, daima bir “sınır geçişi” sürecinde epey sayıda hududun üstesinden gelmeye çalışırlar. Sonlar, manalı oldukları sürece var olurlar. bununla birlikte, bir şeye erişimi sınırlamak onu manalı kılar.
Sınırlar, interpsişik faaliyetler olarak yaratılan ve kurulan araçlardır. sonrasındasında sınır/gösterge içselleştirilir ve benlikle (bireysel emele bağlı olarak farklı mümkün yorumlayıcılara niye olur), diğerleriyle ve etrafla (dışsallaştırılmış göstergeler aracılığıyla) alakada mana oluşturmayı düzenler. Hem interpsikolojik birebir vakitte intrapsikolojik alanda faaliyet gösteren sınırların/işaretlerin daima üretimi, bakımı ve yıkımı olarak düşünülebilir.
Dış yahut fizikî dünyada sonlar, insanların ortasında yaşadığı çevreyi ve uzay-zamanı düzenler. İç ruhsal tecrübede hudutlar, hisleri, yakınlık hissini ve kimliklerin tanımını/değiştirilmesini/uzlaşmasını düzenler. Hudut tanımlandığı anda kişinin etraf ile alakasına aracılık eder, alanda ve olayların akışında bir ayrım yaratır ve davranışı şekillendirir.
İlişki ise asimetriktir zira hududun iki tarafı her kişi yahut küme için birebir bedele sahip değildir. Bedel, bir alt kesimin başkasına kıyasla belli bir tercih yahut bedel yükleme derecesini belirleyen aracının taraflılığına bağlıdır . Beşerler daima olarak sınır/işaretlerin manasını yorumlar, yaratır, değiştirir ve onları kurmak ve sürdürmek için hareket eder.
Tarihsel süreçte büyük kümeler içinde kuşaktan nesile aktarılan birtakım ritüeller ve ruhsal prensipler geliştirilmiştir. Bu birtakım davranışlar, ritüeller ve ruhsal prensipler büyük kümeler içinde istikrar kurabilmek için gelişmiştir. Bu ruhsal prensipler ve ritüeller güzel şekilde kullanılmadığı vakit içinderda uluslar, etnik kümeler içindeki istikrarın bozulduğu ve savaş ortamının doğabildiği belirtilmiştir. Dünyanın gerçekleri; ekonomik bozukluklar, doğal felaketler (Çemobil’de olan facialar gibi), bir başkanın psikopatolojisi üzere durumlar, paylaşılan çaresizlik yahut suçluluk, küme içi yahut kümeler ortası olağan süreci bozabilir (Volkan, 2006).
Kimliğin belli ruhsal tabirlerle net bir tarifi olmasa da, öznel bir tecrübeye atıfta bulunduğu konusunda bir fikir birliği vardır. bu biçimdece, çoğunlukla karıştırıldığı başka ilgili iki kavramdan ayırt edilebilir: karakter ve kişilik.
Günlük hayatta kişi hem işaretlerle birebir vakitte hudutlarla karşılaşır. Etraftaki işaretleri ve hudutları tanımayı öğrenmek organizma için kıymetli bir gelişim vazifesidir. Gelişmekte olan kişinin, başkalarıyla bağ ortasında kendi kimliğini inşa etmenin bir yolu olarak sonların dinamiklerini içselleştirmesi beklenir. Bir sınır/işaret bir defa üretildiğinde, başka beşerlerle ve etrafla ilgilenmek için ruhsal bir araç haline gelir (Valsiner, 1999). bununla birlikte içselleştirilebilir ve kişinin kendi ruhsal tecrübelerini yönlendirebilir (Vygotsky, 1997).
Farklılaşan ve özdenetim sistemi yaratan bu temel hudut içselleştirme süreci, çocuklukla sonlu değildir. Ergenlikten yetişkinliğe kadar insan hayatı boyunca, amaçlılık ve dileğin en yaygın ve kuvvetli ögelerinden biridir. Beşerler, daima bir “sınır geçişi” sürecinde epey sayıda hududun üstesinden gelmeye çalışırlar. Sonlar, manalı oldukları sürece var olurlar. bununla birlikte, bir şeye erişimi sınırlamak onu manalı kılar.
Sınırlar, interpsişik faaliyetler olarak yaratılan ve kurulan araçlardır. sonrasındasında sınır/gösterge içselleştirilir ve benlikle (bireysel emele bağlı olarak farklı mümkün yorumlayıcılara niye olur), diğerleriyle ve etrafla (dışsallaştırılmış göstergeler aracılığıyla) alakada mana oluşturmayı düzenler. Hem interpsikolojik birebir vakitte intrapsikolojik alanda faaliyet gösteren sınırların/işaretlerin daima üretimi, bakımı ve yıkımı olarak düşünülebilir.
Dış yahut fizikî dünyada sonlar, insanların ortasında yaşadığı çevreyi ve uzay-zamanı düzenler. İç ruhsal tecrübede hudutlar, hisleri, yakınlık hissini ve kimliklerin tanımını/değiştirilmesini/uzlaşmasını düzenler. Hudut tanımlandığı anda kişinin etraf ile alakasına aracılık eder, alanda ve olayların akışında bir ayrım yaratır ve davranışı şekillendirir.
İlişki ise asimetriktir zira hududun iki tarafı her kişi yahut küme için birebir bedele sahip değildir. Bedel, bir alt kesimin başkasına kıyasla belli bir tercih yahut bedel yükleme derecesini belirleyen aracının taraflılığına bağlıdır . Beşerler daima olarak sınır/işaretlerin manasını yorumlar, yaratır, değiştirir ve onları kurmak ve sürdürmek için hareket eder.
Tarihsel süreçte büyük kümeler içinde kuşaktan nesile aktarılan birtakım ritüeller ve ruhsal prensipler geliştirilmiştir. Bu birtakım davranışlar, ritüeller ve ruhsal prensipler büyük kümeler içinde istikrar kurabilmek için gelişmiştir. Bu ruhsal prensipler ve ritüeller güzel şekilde kullanılmadığı vakit içinderda uluslar, etnik kümeler içindeki istikrarın bozulduğu ve savaş ortamının doğabildiği belirtilmiştir. Dünyanın gerçekleri; ekonomik bozukluklar, doğal felaketler (Çemobil’de olan facialar gibi), bir başkanın psikopatolojisi üzere durumlar, paylaşılan çaresizlik yahut suçluluk, küme içi yahut kümeler ortası olağan süreci bozabilir (Volkan, 2006).
Kimliğin belli ruhsal tabirlerle net bir tarifi olmasa da, öznel bir tecrübeye atıfta bulunduğu konusunda bir fikir birliği vardır. bu biçimdece, çoğunlukla karıştırıldığı başka ilgili iki kavramdan ayırt edilebilir: karakter ve kişilik.