Psikanalitik Kuramın temelinde aslında babanın değerli bir rolle ele alındığını gorebiliriz. Freud’un kuramının bir kesimi olan Oedipus Kompleksinde Freud, yerine geçmek istenilen, gücüne sahip olmak istenilen bir baba figüründen bahsetmiştir. Freud neredeyse bütün çalışmalarında bu biçimdesi bir baba figürüne yer vermiştir. Lakin daha sonrasında bu baba figürü; gölgede kalan, annenin fonksiyonlarının ön planda olduğu bir durum ortasında bulmuştur kendini. Uzun yıllar boyunca kuramcılar tarafınca anne ve çocuk içindeki obje münasebetine, annenin rolüne yer verilmiştir. Bu duruma Lacan dikkat çekmiş ancak o da gelişimsel olarak değil de lisan gelişmeninde babanın yerinden bahsederek babalığı ele almıştır. Babanın bu derece gölgede kalması, annenin başından beri var olması, hatta doğumdan evvel bile bir münasebetin varlığından bahsetmenin mümkün olmasından kaynaklı olmasındadır. Annelik biyolojik bir olayken ve kuşkuya yer yokken baba daima kuşkuyla gayret eden olmuştur. Baba toplumsallıkla bir arada daha sonradan bu münasebete katılan figür olmuştur. Burada kısa bir orta vererek küçük bir örnek vermek istiyorum. İşim gereği bu kuşkulara hayli yakından şahit olduğum vakit içinder oldu. çabucak hemen boşanma gerçekleşmemişken öbür bir adamdan doğan bebekler, o an anne kiminle evliyse onun nüfusuna kaydolmaktadır. Velayet davalarında bu durum süreci pek uzatan bir olgu olarak karşımıza çıkmaktadır. “babası ben değilim ancak vermiyorum velayeti” cümleleriyle oradan oraya savrulan bebeklerin varlığı pek fazladır. Bir tarafta bir nefret aracı olan bebek, öbür tarafta kuşkuyu doğurandır: “Babası ben miyim? Kim?” Orada net tek bir yanlışsız vardır o anda. Anne. Annenin kim olduğundan kimse kuşku edemez. Bunun ispatlanması gerekmezken, baba; babalığını ispat etmek zorundadır. tahminen de babanın yerinin psikanalitik kuramın başlangıcında var olup daha sonrasında bir süre unutulması, gölgeden çıkmasının yıllar alması bu durumdan kaynaklanmaktadır.
Anne babaya bakmadığı sürece bebek de babayı görmemektedir. Babayı gösteren bir daha annenin bakışları olmuştur. Babaya dolaylı yoldan ulaşılmış, annenin bakışları izlenmiş, onun baktığı yere bakıldığında baba görülmüştür. Ödipal düzlemde babayı ele aldığımızda burada da babayı annenin isteğinin yöneldiği obje olarak ele alabiliriz. 3 kişilik bir münasebettir bu, anne ve bebek içinde olan o arkaik ilgiden bir daha çok uzaktır. Çocuk babayı tanımış, burada da çatışmayla karşılaşmıştır. Baba burada yasa koyucu olarak karşımıza çıkacaktır. Babalık fonksiyonlarından birisi ensest yasağını çocuğa göstermektir. Anneye olan libidinal yatırımın düzenlenmesi, bu nazaranve yardım etmek babanın elindedir. Baba kastratif tasayı ortaya çıkararak ödipal karmaşayı bitmiş oldurir. Lacan burada babaya değerli bir rol atfeder, anneyle-bebek içinde sembiyotik bağı kesme bakılırsavi babaya verilir. Çocuk, babanın maddesine gereksinim duymaktadır. Baba anneyi çocuğa yasaklayarak yasanın varlığını göz önüne çıkarmıştır. Burada evvelki satırlarda da bahsetmiş olduğumiz üzere, babanın babalık fonksiyonunu yerine getirmesi için annenin dileğinin objesi olarak var olabilmesi gerektir. Çocuk anniçin babanın ismini duymasıyla lisanla, kültürle ve toplumsal nizama açılan o yola girmiştir. Ödipal çatışmada çocuk babanın kanunuyla anneyle olup babanın yerini alamayacağını fark edince, baba üzere olmanın yolu açılacaktır. Burada da öbür bir babalık fonksiyonuna ulaşmış oluyoruz. Benlik ideali. Artık çocuk babanın yerine geçmek istemekten vazgeçip, baba üzere olma yoluna girecek ve babayla özdeşim kuracaktır. Anniçin ayrışma gerçekleşemezse özdeşimin yolu açılmamış olacaktır.
Anne babaya bakmadığı sürece bebek de babayı görmemektedir. Babayı gösteren bir daha annenin bakışları olmuştur. Babaya dolaylı yoldan ulaşılmış, annenin bakışları izlenmiş, onun baktığı yere bakıldığında baba görülmüştür. Ödipal düzlemde babayı ele aldığımızda burada da babayı annenin isteğinin yöneldiği obje olarak ele alabiliriz. 3 kişilik bir münasebettir bu, anne ve bebek içinde olan o arkaik ilgiden bir daha çok uzaktır. Çocuk babayı tanımış, burada da çatışmayla karşılaşmıştır. Baba burada yasa koyucu olarak karşımıza çıkacaktır. Babalık fonksiyonlarından birisi ensest yasağını çocuğa göstermektir. Anneye olan libidinal yatırımın düzenlenmesi, bu nazaranve yardım etmek babanın elindedir. Baba kastratif tasayı ortaya çıkararak ödipal karmaşayı bitmiş oldurir. Lacan burada babaya değerli bir rol atfeder, anneyle-bebek içinde sembiyotik bağı kesme bakılırsavi babaya verilir. Çocuk, babanın maddesine gereksinim duymaktadır. Baba anneyi çocuğa yasaklayarak yasanın varlığını göz önüne çıkarmıştır. Burada evvelki satırlarda da bahsetmiş olduğumiz üzere, babanın babalık fonksiyonunu yerine getirmesi için annenin dileğinin objesi olarak var olabilmesi gerektir. Çocuk anniçin babanın ismini duymasıyla lisanla, kültürle ve toplumsal nizama açılan o yola girmiştir. Ödipal çatışmada çocuk babanın kanunuyla anneyle olup babanın yerini alamayacağını fark edince, baba üzere olmanın yolu açılacaktır. Burada da öbür bir babalık fonksiyonuna ulaşmış oluyoruz. Benlik ideali. Artık çocuk babanın yerine geçmek istemekten vazgeçip, baba üzere olma yoluna girecek ve babayla özdeşim kuracaktır. Anniçin ayrışma gerçekleşemezse özdeşimin yolu açılmamış olacaktır.