Yeni bir küresel analize göre çocuklar, Covid salgını sırasında bir okul yılının bilgi ve becerilerinin yaklaşık üçte biri tutarında öğrenme eksiklikleri yaşadılar ve bu kayıpları iki yıldan fazla bir süre sonra telafi edemediler.
Araştırmacılara göre, öğrenme gecikmeleri ve gerilemeler en çok gelişmekte olan ülkelerde ve düşük gelirli öğrenciler arasında yaşanıyordu.
Pazartesi günü Nature Human Behavior dergisinde yayınlanan ve 15 ülkeden alınan verilere dayanan analiz, pandeminin neden olduğu akademik zorlukların bugüne kadarki en kapsamlı açıklamasını sağladı. Bulgular, pandemi boyunca çocukları ve aileleri rahatsız eden diğer stres etkenleriyle birleşen uzaktan öğrenmenin zorluklarının, okul kapıları yeniden açıldığında giderilmediğini gösteriyor.
Paris’teki Sciences Po’daki Sosyal Eşitsizlikler Araştırma Merkezi’nde araştırmacı olan Bastian Betthäuser, “Kaybolan şeyi geri kazanmak için olağan duruma geri dönmekten daha fazlasını yapmalıyız,” dedi. gözden geçirme. Dünya çapındaki yetkilileri, en geride kalan daha yoksul öğrencileri hedef alan yoğun yaz programları ve özel ders girişimleri sağlamaya çağırdı.
Amerika Birleşik Devletleri’nde okulların ara verilmesini inceleyen Harvard’daki Eğitim Politikaları Araştırma Merkezi’nin fakülte direktörü Thomas Kane, “analizi gözden geçirdi. Acil ve agresif müdahale olmazsa, “öğrenme kaybı, pandeminin en uzun süreli ve en adaletsiz mirası olacaktır” dedi.
Covid’den önce, Keşmir’deki 2005 depremi, Batı Afrika’daki 2014 Ebola salgını ve Arjantin’deki kalıcı öğretmen grevleri gibi krizler, uzun süreli okul devamsızlığının kalıcı etkileri olabileceğini gösterdi. Ancak hiçbiri Covid’in kapsamıyla karşılaştırılamadı: Unicef’e göre dünya çapında yaklaşık 1,6 milyar çocuk, pandeminin zirve yaptığı dönemde önemli miktarda ders saatini kaçırdı.
Araştırmacılar, etkiyi ölçmek için Mart 2020 ile Ağustos 2022 arasında Amerika, Avrupa ve Güney Afrika’daki orta ve yüksek gelirli ülkeleri kapsayan 42 farklı çalışmanın bulgularını birleştirdi. Bay Betthäuser, küresel eğitim açıklarının bir okul yılının yaklaşık yüzde 35’ine eşit olduğunu ve takip eden yıllarda “inanılmaz derecede istikrarlı” kaldığını, öğrencilerin ek zemin kaybetmeyi bıraktığını ancak aynı zamanda toparlanamadığı için söyledi.
ABD Okulları ve Eğitimi hakkında daha fazla bilgi
Center for Developing Minds’ı kuran gelişimsel ve davranışsal bir çocuk doktoru olan Dr. Damon Korb, öğrenme eksikliklerinin sınıf seviyeleri arasında tutarlı olduğunu keşfetmesine şaşırmadı. Tedavi ettiği birçok küçük çocuğun, temel sosyalleşme becerilerini yeniden öğrenmeleri gerektiği için sınıflara hızla yeniden entegre olmakta zorlandıklarını söyledi. Ve gençler, “kariyerimde şimdiye kadar gördüğüm her şeyin ötesinde” kaygı bozuklukları taşıyan okullara döndüler.
Çalışmanın bulguları, geçen yıl yapılan anketlerde neredeyse yarısı, çocuklarının pandemi sırasında herhangi bir başarı kaybı yaşadığına inanmadıklarını söyleyen birçok ebeveynin algılarına meydan okuyor. Kredi… Erin Schaff/New York Times
Dr. Korb, bilgisayar ekranlarının arkasına takılıp yardımcılara erişemeyen dikkat bozukluğu veya otizmi olan öğrenciler gibi benzersiz öğrenciler arasındaki gecikmeleri ölçen daha ayrıntılı araştırmalar görmeyi umduğunu söyledi.
Açıklar Brezilya, Meksika ve Güney Afrika gibi orta gelirli ülkelerde Avustralya gibi yüksek gelirli ülkelere göre daha belirgindi. Çoğunlukla okulların kapanmasından kaçınan İsveç, akademik performansta önemli bir açık göstermedi ve Danimarka da iyi bir performans gösterdi. (Danimarka okulları kapattı, ancak Bay Betthäuser, ülkenin güçlü refah yapısının onu başka yerlerde rol oynayan stres faktörlerine karşı tamponlamış olabileceğini söyledi.)
Araştırmacılar, yeterli veriye sahip olmadıklarını söyleyerek düşük gelirli ülkeleri analizin dışında tuttu. Bay Betthäuser, bu ortamlarda kayıpların daha da kötü olabileceğinden şüphelendiğini söyledi ve daha fazla araştırma yapılması çağrısında bulundu.
Amerika Birleşik Devletleri’nde yapılan bir çalışma, ortalama devlet ilkokulu veya ortaokul öğrencisinin yarım yıllık matematik öğrenimine eşdeğer bir şeyi kaybettiğini ve öğrencilerin yüzde 6’sının bir yıldan fazla kayıp veren bölgelerde olduğunu gösterdi. 2022’deki standart matematik testi puanları, 2019’dakilerle karşılaştırıldığında, sınavın ilk uygulanmasından bu yana geçen otuz yıl içinde kaydedilen en büyük düşüşü gösterdi.
Bulgular, 2022 anketlerinde neredeyse yarısı çocuklarının pandemi sırasında herhangi bir başarı kaybı yaşadığına inanmadıklarını söyleyen ve yalnızca yüzde 9’u çocuklarının yetişip yetişemeyeceği konusunda endişelerini dile getiren birçok ebeveynin algılarına meydan okuyor.
Amerika Birleşik Devletleri’ndeki 2,1 milyon öğrencinin test puanlarının ayrı bir incelemesi, ekonomik eşitsizliğin etkilerini vurguladı. Yoksulluk düzeylerinin yüksek olduğu topluluklardaki okullardaki öğrenciler, 2020-2021 eğitim-öğretim yılının daha varlıklı topluluklardaki okullardaki öğrencilere göre daha fazlasını uzaktan eğitimle geçirdiler ve daha yoksul okullardaki öğrenciler, uzak kaldıklarında performanslarında daha keskin düşüşler yaşadılar.
Ancak Stanford Üniversitesi’nde eğitimde yoksulluk ve eşitsizlik profesörü olan Sean Reardon, “Bu açıkları tamamen okulların kapanmasıyla ilişkilendirmek, burada rol oynayan birçok mekanizmayı kaçırmak anlamına gelir” dedi. Dezavantajlı öğrenciler, ebeveynler işlerini kaybettikçe ve temel işleri yapan diğerleri çok büyük oranlarda enfekte olduklarından, sayısız dikkat dağıtıcı şeyle karşı karşıya kaldılar.
Analistler ayrıca, 2020-2021 yılının büyük bir bölümünde uzak olan ilçelerde bile, daha yoksul okulların aynı ilçelerdeki daha zengin okullara göre iki kat daha fazla öğrenme ilerlemesi kaybettiğini buldular.
Bay Reardon, “Bir çocuğun öğrenme yeteneği ve bir öğretmenin öğretme yeteneği, fiziksel olarak binada olup olmamalarının ötesinde pek çok faktör tarafından şekillenir,” dedi. “Herkes önceki tarihte eşit derecede geride kalsaydı, muhtemelen üniversiteye girme şansınızı etkilemezdi. Ancak etki farklı olduğunda, bu, tüm nesil için eşitsizliği yetişkinliğe kadar şiddetlendirebilir. Bu küresel düzeyde endişe verici.”
Bay Betthäuser, çocukların yeni materyalleri özümseme kapasitelerinin sınırlı olması nedeniyle, öğretmenlerin basitçe daha hızlı hareket edemeyeceklerini veya okul saatlerini uzatamayacaklarını ve özel ders verme gibi geleneksel müdahalelerin en dezavantajlı grupları nadiren hedeflediğini söyledi. Yaratıcı çözümler olmadan, işgücü piyasasının “aşağı yönde ciddi etkilere hazırlanması” gerektiğini söyledi.
Stanford’daki Hoover Enstitüsü’nde ekonomist olan Eric Hanushek’e göre, pandemi sırasında okulda olan çocuklar, açıklar kapatılmazsa yaşamları boyunca yaklaşık 70.000 $ kazanç kaybedebilir. Bazı eyaletlerde, pandemi dönemindeki öğrenciler, pandemiden hemen önce eğitim görmüş olanlardan neredeyse yüzde 10 daha az kazanabilir.
Yüzyılın geri kalanında toplumsal kayıpların 28 trilyon doları bulabileceğini söyledi.
Araştırmacılara göre, öğrenme gecikmeleri ve gerilemeler en çok gelişmekte olan ülkelerde ve düşük gelirli öğrenciler arasında yaşanıyordu.
Pazartesi günü Nature Human Behavior dergisinde yayınlanan ve 15 ülkeden alınan verilere dayanan analiz, pandeminin neden olduğu akademik zorlukların bugüne kadarki en kapsamlı açıklamasını sağladı. Bulgular, pandemi boyunca çocukları ve aileleri rahatsız eden diğer stres etkenleriyle birleşen uzaktan öğrenmenin zorluklarının, okul kapıları yeniden açıldığında giderilmediğini gösteriyor.
Paris’teki Sciences Po’daki Sosyal Eşitsizlikler Araştırma Merkezi’nde araştırmacı olan Bastian Betthäuser, “Kaybolan şeyi geri kazanmak için olağan duruma geri dönmekten daha fazlasını yapmalıyız,” dedi. gözden geçirme. Dünya çapındaki yetkilileri, en geride kalan daha yoksul öğrencileri hedef alan yoğun yaz programları ve özel ders girişimleri sağlamaya çağırdı.
Amerika Birleşik Devletleri’nde okulların ara verilmesini inceleyen Harvard’daki Eğitim Politikaları Araştırma Merkezi’nin fakülte direktörü Thomas Kane, “analizi gözden geçirdi. Acil ve agresif müdahale olmazsa, “öğrenme kaybı, pandeminin en uzun süreli ve en adaletsiz mirası olacaktır” dedi.
Covid’den önce, Keşmir’deki 2005 depremi, Batı Afrika’daki 2014 Ebola salgını ve Arjantin’deki kalıcı öğretmen grevleri gibi krizler, uzun süreli okul devamsızlığının kalıcı etkileri olabileceğini gösterdi. Ancak hiçbiri Covid’in kapsamıyla karşılaştırılamadı: Unicef’e göre dünya çapında yaklaşık 1,6 milyar çocuk, pandeminin zirve yaptığı dönemde önemli miktarda ders saatini kaçırdı.
Araştırmacılar, etkiyi ölçmek için Mart 2020 ile Ağustos 2022 arasında Amerika, Avrupa ve Güney Afrika’daki orta ve yüksek gelirli ülkeleri kapsayan 42 farklı çalışmanın bulgularını birleştirdi. Bay Betthäuser, küresel eğitim açıklarının bir okul yılının yaklaşık yüzde 35’ine eşit olduğunu ve takip eden yıllarda “inanılmaz derecede istikrarlı” kaldığını, öğrencilerin ek zemin kaybetmeyi bıraktığını ancak aynı zamanda toparlanamadığı için söyledi.
ABD Okulları ve Eğitimi hakkında daha fazla bilgi
- Okullarda Polis:Bir öğrencinin bir okul kaynak görevlisi tarafından şiddetli bir şekilde tutuklanmasının görüntüleri, silahlı görevlilerin kampüslerdeki rolü hakkında soru işaretleri uyandırdı.
- Transseksüel Gençlik:Eğitimciler, öğrenciler okulda adlarını, zamirlerini veya cinsiyet ifadelerini değiştirdiklerinde ailelere haber verip vermemeleri konusunda yeni gerilimlerle karşı karşıya.
- Ücretsiz yemekler: Milyonlarca öğrenciye ücretsiz okul yemeği garantisi veren bir pandemi dönemi federal programı, gıda fiyatları arttıkça sona erdi. Birçok aile sıkıntıyı hissediyor.
- Florida’da:Eyalet, liselerinde Afro-Amerikan çalışmaları üzerine yeni bir Gelişmiş Yerleştirme kursunun verilmesine izin vermeyecek ve “uyandırma beyin yıkama” dediği örneklere atıfta bulunacak.
Center for Developing Minds’ı kuran gelişimsel ve davranışsal bir çocuk doktoru olan Dr. Damon Korb, öğrenme eksikliklerinin sınıf seviyeleri arasında tutarlı olduğunu keşfetmesine şaşırmadı. Tedavi ettiği birçok küçük çocuğun, temel sosyalleşme becerilerini yeniden öğrenmeleri gerektiği için sınıflara hızla yeniden entegre olmakta zorlandıklarını söyledi. Ve gençler, “kariyerimde şimdiye kadar gördüğüm her şeyin ötesinde” kaygı bozuklukları taşıyan okullara döndüler.
Çalışmanın bulguları, geçen yıl yapılan anketlerde neredeyse yarısı, çocuklarının pandemi sırasında herhangi bir başarı kaybı yaşadığına inanmadıklarını söyleyen birçok ebeveynin algılarına meydan okuyor. Kredi… Erin Schaff/New York Times
Dr. Korb, bilgisayar ekranlarının arkasına takılıp yardımcılara erişemeyen dikkat bozukluğu veya otizmi olan öğrenciler gibi benzersiz öğrenciler arasındaki gecikmeleri ölçen daha ayrıntılı araştırmalar görmeyi umduğunu söyledi.
Açıklar Brezilya, Meksika ve Güney Afrika gibi orta gelirli ülkelerde Avustralya gibi yüksek gelirli ülkelere göre daha belirgindi. Çoğunlukla okulların kapanmasından kaçınan İsveç, akademik performansta önemli bir açık göstermedi ve Danimarka da iyi bir performans gösterdi. (Danimarka okulları kapattı, ancak Bay Betthäuser, ülkenin güçlü refah yapısının onu başka yerlerde rol oynayan stres faktörlerine karşı tamponlamış olabileceğini söyledi.)
Araştırmacılar, yeterli veriye sahip olmadıklarını söyleyerek düşük gelirli ülkeleri analizin dışında tuttu. Bay Betthäuser, bu ortamlarda kayıpların daha da kötü olabileceğinden şüphelendiğini söyledi ve daha fazla araştırma yapılması çağrısında bulundu.
Amerika Birleşik Devletleri’nde yapılan bir çalışma, ortalama devlet ilkokulu veya ortaokul öğrencisinin yarım yıllık matematik öğrenimine eşdeğer bir şeyi kaybettiğini ve öğrencilerin yüzde 6’sının bir yıldan fazla kayıp veren bölgelerde olduğunu gösterdi. 2022’deki standart matematik testi puanları, 2019’dakilerle karşılaştırıldığında, sınavın ilk uygulanmasından bu yana geçen otuz yıl içinde kaydedilen en büyük düşüşü gösterdi.
Bulgular, 2022 anketlerinde neredeyse yarısı çocuklarının pandemi sırasında herhangi bir başarı kaybı yaşadığına inanmadıklarını söyleyen ve yalnızca yüzde 9’u çocuklarının yetişip yetişemeyeceği konusunda endişelerini dile getiren birçok ebeveynin algılarına meydan okuyor.
Amerika Birleşik Devletleri’ndeki 2,1 milyon öğrencinin test puanlarının ayrı bir incelemesi, ekonomik eşitsizliğin etkilerini vurguladı. Yoksulluk düzeylerinin yüksek olduğu topluluklardaki okullardaki öğrenciler, 2020-2021 eğitim-öğretim yılının daha varlıklı topluluklardaki okullardaki öğrencilere göre daha fazlasını uzaktan eğitimle geçirdiler ve daha yoksul okullardaki öğrenciler, uzak kaldıklarında performanslarında daha keskin düşüşler yaşadılar.
Ancak Stanford Üniversitesi’nde eğitimde yoksulluk ve eşitsizlik profesörü olan Sean Reardon, “Bu açıkları tamamen okulların kapanmasıyla ilişkilendirmek, burada rol oynayan birçok mekanizmayı kaçırmak anlamına gelir” dedi. Dezavantajlı öğrenciler, ebeveynler işlerini kaybettikçe ve temel işleri yapan diğerleri çok büyük oranlarda enfekte olduklarından, sayısız dikkat dağıtıcı şeyle karşı karşıya kaldılar.
Analistler ayrıca, 2020-2021 yılının büyük bir bölümünde uzak olan ilçelerde bile, daha yoksul okulların aynı ilçelerdeki daha zengin okullara göre iki kat daha fazla öğrenme ilerlemesi kaybettiğini buldular.
Bay Reardon, “Bir çocuğun öğrenme yeteneği ve bir öğretmenin öğretme yeteneği, fiziksel olarak binada olup olmamalarının ötesinde pek çok faktör tarafından şekillenir,” dedi. “Herkes önceki tarihte eşit derecede geride kalsaydı, muhtemelen üniversiteye girme şansınızı etkilemezdi. Ancak etki farklı olduğunda, bu, tüm nesil için eşitsizliği yetişkinliğe kadar şiddetlendirebilir. Bu küresel düzeyde endişe verici.”
Bay Betthäuser, çocukların yeni materyalleri özümseme kapasitelerinin sınırlı olması nedeniyle, öğretmenlerin basitçe daha hızlı hareket edemeyeceklerini veya okul saatlerini uzatamayacaklarını ve özel ders verme gibi geleneksel müdahalelerin en dezavantajlı grupları nadiren hedeflediğini söyledi. Yaratıcı çözümler olmadan, işgücü piyasasının “aşağı yönde ciddi etkilere hazırlanması” gerektiğini söyledi.
Stanford’daki Hoover Enstitüsü’nde ekonomist olan Eric Hanushek’e göre, pandemi sırasında okulda olan çocuklar, açıklar kapatılmazsa yaşamları boyunca yaklaşık 70.000 $ kazanç kaybedebilir. Bazı eyaletlerde, pandemi dönemindeki öğrenciler, pandemiden hemen önce eğitim görmüş olanlardan neredeyse yüzde 10 daha az kazanabilir.
Yüzyılın geri kalanında toplumsal kayıpların 28 trilyon doları bulabileceğini söyledi.