niye TERAPİ DAYANAĞI ALMALIYIZ?
Aslında biz Türk insanları bunu son ana kadar bekletiyoruz. Örneğin; bağlarda ilgi kopuş noktasına kadar bekletiyoruz ya da tasayla alakalı yönetilemeyecek semptomların epey olduğu vakit içinder. Artık kişi bunu kaldıramayacak derecede olduğunda ya da psikosomatik durumlarda cildimizin psikolojimize yansıdığı durumlarda, mide yanmalarında, bayılmalarda bu son raddeye kadar bekleniyor. Ama bir sebebi olmadan da mesela, yurt haricinde pek epey insanın psikoterapisti vardır zira bu bir müddetç, kendisine yatırım burda en kıymetli yatırım bir terapiye başlamaktır. Ama bu son ana kadar bekletildiğinde hem terapist açısından hemde danışan açısından daha şiddetli olmaktadır. Bir ölçüm açısından şunu söylemek istiyorum, her insanın maddi durumu bunu karşılamaya elverişli olmayabiliyor ya da vakit ayıramayabiliyorlar. Şayet yaşadığımız durum ömrümüzün fonksiyonelliğini bozacak noktadaysa ömrümüzün hayat kalitesini düşürecek durumdaysa bu noktada kesinlikle bir takviye alınması gerekiyor.
BEŞERLER niye TAKVİYE ALMAKTAN KAÇIYOR?
Türkiye’de maalesef ki ‘O esasen psikoloğa da gidiyor.’ Üzere bir yanılgı var. Ancak terapi süreci ilerledikçe kişinin hayat kalitesi artıyor, baş edemediği şeylerle baş etmeye başlıyor ve kimi şeyleri daha net konuşuyor. Bu durumda etrafı de bunu fark ediyor. Bu sefer ‘Sende bir şeyler var. Bir şey değişmeye başladı bize de söyle.’ Yansısını almaya başlıyor. Artık danışanlar daha özgüvenli olduğundan dolayı, ‘Ben terapi dayanağı alıyorum’. Demeye başlıyorlar. Bu sefer etrafındaki insanlarda ‘Bende o denli olmak istiyorum.’ Deyip terapiye başlama sonucu alıyorlar. Örneğin; bir genç kendi ortasında çatışma yaşıyor. Arkadaş sorunu yaşıyor olabilir, akran zorbalığı yaşıyor olabilir. Ancak ailesinde de tahlil bulamıyor bu biçimde bu genç kendi içine daha fazlaca kapanıcaktır. Tahminen kendisine ziyan verme davranışında bulunabilir bunun yerine bir terapistle iş birliği içerisinde, inanç ilgisi kursa o genci kurtarıp epeyce daha uygun yerlere getirebiliriz. Bunun önünü kapatmamak epeyce değerlidir.
Aslında biz Türk insanları bunu son ana kadar bekletiyoruz. Örneğin; bağlarda ilgi kopuş noktasına kadar bekletiyoruz ya da tasayla alakalı yönetilemeyecek semptomların epey olduğu vakit içinder. Artık kişi bunu kaldıramayacak derecede olduğunda ya da psikosomatik durumlarda cildimizin psikolojimize yansıdığı durumlarda, mide yanmalarında, bayılmalarda bu son raddeye kadar bekleniyor. Ama bir sebebi olmadan da mesela, yurt haricinde pek epey insanın psikoterapisti vardır zira bu bir müddetç, kendisine yatırım burda en kıymetli yatırım bir terapiye başlamaktır. Ama bu son ana kadar bekletildiğinde hem terapist açısından hemde danışan açısından daha şiddetli olmaktadır. Bir ölçüm açısından şunu söylemek istiyorum, her insanın maddi durumu bunu karşılamaya elverişli olmayabiliyor ya da vakit ayıramayabiliyorlar. Şayet yaşadığımız durum ömrümüzün fonksiyonelliğini bozacak noktadaysa ömrümüzün hayat kalitesini düşürecek durumdaysa bu noktada kesinlikle bir takviye alınması gerekiyor.
BEŞERLER niye TAKVİYE ALMAKTAN KAÇIYOR?
Türkiye’de maalesef ki ‘O esasen psikoloğa da gidiyor.’ Üzere bir yanılgı var. Ancak terapi süreci ilerledikçe kişinin hayat kalitesi artıyor, baş edemediği şeylerle baş etmeye başlıyor ve kimi şeyleri daha net konuşuyor. Bu durumda etrafı de bunu fark ediyor. Bu sefer ‘Sende bir şeyler var. Bir şey değişmeye başladı bize de söyle.’ Yansısını almaya başlıyor. Artık danışanlar daha özgüvenli olduğundan dolayı, ‘Ben terapi dayanağı alıyorum’. Demeye başlıyorlar. Bu sefer etrafındaki insanlarda ‘Bende o denli olmak istiyorum.’ Deyip terapiye başlama sonucu alıyorlar. Örneğin; bir genç kendi ortasında çatışma yaşıyor. Arkadaş sorunu yaşıyor olabilir, akran zorbalığı yaşıyor olabilir. Ancak ailesinde de tahlil bulamıyor bu biçimde bu genç kendi içine daha fazlaca kapanıcaktır. Tahminen kendisine ziyan verme davranışında bulunabilir bunun yerine bir terapistle iş birliği içerisinde, inanç ilgisi kursa o genci kurtarıp epeyce daha uygun yerlere getirebiliriz. Bunun önünü kapatmamak epeyce değerlidir.