Narkissos, Yunan mitolojisinde bir kahraman.
Kendine âşık olanlara aldırmayıp, onları karşılıksız bırakır. Çok hoş bir peri kızı olan Ekho, bir gün avlanan bir avcı görür. Narkissos ismindeki bu avcı epeyce güzeldir. Ekho bu genç avcıya birinci görüşte âşık olur. Lakin Narkissos bu sevgiye karşılık vermeyerek, peri kızının yanından uzaklaşır.
Ekho bu durum karşısında günden güne eriyerek, kara sevda ile içine kapanarak ölür. Bütün bedeninden arta kalan kemikleri kayalara, sesi ise bu kayalarda ‘eko’ dediğimiz yankılara dönüşür.
İlahlar bu duruma hayli kızar ve Narkissos’u cezalandırmaya karar verirler.
Günlerden bir gün av izindeki Narkissos susamış ve bitkin bir biçimde bir ırmak kenarına gelir. Buradan su içmek için eğildiğinde, sudan yansıyan kendi yüzü ve bedeninin hoşluğunu görür. Aslında kendisine değil, gördüğü imgeye yani surete aşık olur.
O da daha evvel fark edemediği bu hoşluk karşısında adeta büyülenir. Yerinden kalkamaz, kendine âşık olmuştur. O ana dek kimseyi sevmediği kadar, sevmiştir kendi imajını.. Tam da bu noktada “fall in love” (aşka düşmek) değer kazanır. O biçimde orada ne su içebilir, ne de yemek yiyebilir, tıpkı Ekho üzere Narkissos da günden güne erimeye başlar ve orada yalnızca kendini seyrederek ömrünü tüketir. Öldükten daha sonra da kendisini gördüğü suda bedeni nergis çiçeklerine dönüşür.
Narkissos’un kendi yansımasını gördüğü vakit ile bir çocuğun kendi imajını aynada birinci kere gördüğü vakit birbirine misal. Lacan, çocuğun aynada kendi imgesiyle birinci karşılaştığı ve kendisini tanıdığı evre olarak tanımlar. Lakin aynada bir bütün olarak gördüğü kendilik imgesiyle, kendi bedeninde deneyimlediği akışkan kendilik birbiriyle çatışır. Zira çocuk kendi boyutunu etrafındaki yetişkinlerle tıpkı olarak hayal etmiştir. Çocuğun aynada gördüğü imgeyle özdeşleşmesi için vakte gereksinimi olacaktır.
Kendine âşık olanlara aldırmayıp, onları karşılıksız bırakır. Çok hoş bir peri kızı olan Ekho, bir gün avlanan bir avcı görür. Narkissos ismindeki bu avcı epeyce güzeldir. Ekho bu genç avcıya birinci görüşte âşık olur. Lakin Narkissos bu sevgiye karşılık vermeyerek, peri kızının yanından uzaklaşır.
Ekho bu durum karşısında günden güne eriyerek, kara sevda ile içine kapanarak ölür. Bütün bedeninden arta kalan kemikleri kayalara, sesi ise bu kayalarda ‘eko’ dediğimiz yankılara dönüşür.
İlahlar bu duruma hayli kızar ve Narkissos’u cezalandırmaya karar verirler.
Günlerden bir gün av izindeki Narkissos susamış ve bitkin bir biçimde bir ırmak kenarına gelir. Buradan su içmek için eğildiğinde, sudan yansıyan kendi yüzü ve bedeninin hoşluğunu görür. Aslında kendisine değil, gördüğü imgeye yani surete aşık olur.
O da daha evvel fark edemediği bu hoşluk karşısında adeta büyülenir. Yerinden kalkamaz, kendine âşık olmuştur. O ana dek kimseyi sevmediği kadar, sevmiştir kendi imajını.. Tam da bu noktada “fall in love” (aşka düşmek) değer kazanır. O biçimde orada ne su içebilir, ne de yemek yiyebilir, tıpkı Ekho üzere Narkissos da günden güne erimeye başlar ve orada yalnızca kendini seyrederek ömrünü tüketir. Öldükten daha sonra da kendisini gördüğü suda bedeni nergis çiçeklerine dönüşür.
Narkissos’un kendi yansımasını gördüğü vakit ile bir çocuğun kendi imajını aynada birinci kere gördüğü vakit birbirine misal. Lacan, çocuğun aynada kendi imgesiyle birinci karşılaştığı ve kendisini tanıdığı evre olarak tanımlar. Lakin aynada bir bütün olarak gördüğü kendilik imgesiyle, kendi bedeninde deneyimlediği akışkan kendilik birbiriyle çatışır. Zira çocuk kendi boyutunu etrafındaki yetişkinlerle tıpkı olarak hayal etmiştir. Çocuğun aynada gördüğü imgeyle özdeşleşmesi için vakte gereksinimi olacaktır.