Yapay zekanın edebiyattaki rolü hafta sonunda Brecht Evi'ndeki edebiyat forumunda yazarları, bilim adamlarını ve bir yayıncıyı ilgilendirecek. Açılış dersini “Timsahların Gülümsemesi” ve “Sirenlerin Şarkısı” gibi romanlarıyla tanınan Michael Wildenhain verecek. En son kitabı gibi dersinin adı da “Yapay Zekanın Kısa Tarihi”. Ondan şunu öğrenmek istiyoruz: WEdebiyat açısından önemi göz önüne alındığında ne kadar kısa?
Michael Wildenhain: Yapay zekanın tarihi, eğer benim gibi edebiyata bir önsöz koyarsanız, nispeten uzundur. Yapay varlıkları da hesaba katarsak, bunun kökeni çok eskilere kadar uzanıyor. Biraz daha kısa bakarsanız sanayileşme dönemiyle, teknolojinin kendisine bakarsanız Alan Turing'le başlayabilirsiniz. Ve 1954'te öldü.
19. yüzyılın başlarındaki Goethe ve Mary Shelley ile başlayacağım. Goethe'nin “Faust II”sinde homunculus'u bir şişenin içinde yarattık. Bu cam duvarı asla kıramaz: Bu, maddi olmayanlığın, yani yapay zekanın bir metaforu olarak görülebilir, oysa insan vücudu, doğal zekanın gelişiminde büyük rol oynuyor. Mary Shelley insan topluluğuyla, zekanın ancak topluluk içinde elde edilebileceğiyle ilgilidir ve ahlaki yönleri de vardır. Dr. Frankenstein'ın yarattığı yaratıklara bir beyin aşılanmıştır, ancak öncelikle dil ve daha fazlasını edinmeleri gerekir. Bu onu bugün yapay zeka olarak anladığımız şeye çok yakın kılıyor.
Bu konuyu çok uzun zamandır takip ediyorum ama edebiyatımda hiçbir zaman açıkça ifade edilmedi. Romanlarıma bilimsel yönleri giderek daha fazla dahil ettim ve artık bu benim kurgu olmayan ilk kitabım. 1981'de bilgisayar bilimi ve dilbilim yan dalıyla felsefe okumaya başladım ve 1985'ten itibaren aslında diploma dersi olarak bilgisayar bilimi okudum. Felsefi sorularla, özellikle de makine zekasının aslında insan zekasına ne ölçüde karşılık gelebileceği ve bir makinenin bilinç ve niyet geliştirip bizi tehdit edip edemeyeceği konusuna her zaman ilgi duymuşumdur.
Ders ve konuşma 11 Temmuz, 19:00, Brecht Evi'nde Edebiyat Forumu, Chausseestr. 125
Michael Wildenhain: Yapay zekanın tarihi, eğer benim gibi edebiyata bir önsöz koyarsanız, nispeten uzundur. Yapay varlıkları da hesaba katarsak, bunun kökeni çok eskilere kadar uzanıyor. Biraz daha kısa bakarsanız sanayileşme dönemiyle, teknolojinin kendisine bakarsanız Alan Turing'le başlayabilirsiniz. Ve 1954'te öldü.
19. yüzyılın başlarındaki Goethe ve Mary Shelley ile başlayacağım. Goethe'nin “Faust II”sinde homunculus'u bir şişenin içinde yarattık. Bu cam duvarı asla kıramaz: Bu, maddi olmayanlığın, yani yapay zekanın bir metaforu olarak görülebilir, oysa insan vücudu, doğal zekanın gelişiminde büyük rol oynuyor. Mary Shelley insan topluluğuyla, zekanın ancak topluluk içinde elde edilebileceğiyle ilgilidir ve ahlaki yönleri de vardır. Dr. Frankenstein'ın yarattığı yaratıklara bir beyin aşılanmıştır, ancak öncelikle dil ve daha fazlasını edinmeleri gerekir. Bu onu bugün yapay zeka olarak anladığımız şeye çok yakın kılıyor.
Bu konuyu çok uzun zamandır takip ediyorum ama edebiyatımda hiçbir zaman açıkça ifade edilmedi. Romanlarıma bilimsel yönleri giderek daha fazla dahil ettim ve artık bu benim kurgu olmayan ilk kitabım. 1981'de bilgisayar bilimi ve dilbilim yan dalıyla felsefe okumaya başladım ve 1985'ten itibaren aslında diploma dersi olarak bilgisayar bilimi okudum. Felsefi sorularla, özellikle de makine zekasının aslında insan zekasına ne ölçüde karşılık gelebileceği ve bir makinenin bilinç ve niyet geliştirip bizi tehdit edip edemeyeceği konusuna her zaman ilgi duymuşumdur.
Ders ve konuşma 11 Temmuz, 19:00, Brecht Evi'nde Edebiyat Forumu, Chausseestr. 125