Merhamet gönlün zekası diyor Goethe. Öbür bir tarif ;tüm feryatları duyabilmektir diyor..
Acımak ile Merhamet karıştırılıyor. Acımak bir lütuf iken merhamet bir kaderdaşlık manası taşır.
Merhametsizlik daha hayli kendini bayana, hayvana, bitkilere davranışlarda gösterir. Her canlı zulüm çekmeden yaşamayı hakeder. Bu en doğal hakkıdır.
Merhametli beşerler ağır empati gösterebilir.Empati, karşıdakinin acısıyla hemhal olabilmek, onu anlayabilmektir aslında. İnsan, doğuştan merhamete ve empatiye programlı bir canlı. Merhamet bizim kodlarımıza işlemiş bir his. Ağlayan bir çocuk olduğunda, bir kuşun kanadı koptuğunda, bir çocuk yere düştüğünde ona yardım etmeye çalışırız. Beşerde ayna nöronlar gelişmiştir, karşıdakinin hissini hissedebilir o yüzden hislere hakim bir canlıyız. Çocuklarımıza münazara ile, tiyatro, drama ile, ahlaki ikilemleri anlatarak bir canlıya ziyan vermemeyi öğretmek gerekir.
Son senelerda dünyada ‘Altta kalanın canı çıksın.’, ‘Büyük balık küçük balığı yutar.’ , ‘Bana dokunmayan yılan bin yaşasın.’ üzere kelamların yüksek sesle söylendiği daha zalim bir hayata yanlışsız gidiyoruz maalesef. O yüzden bu yozlaşmaya son vermek için ‘Ben ne hissediyorum?’ , ‘Karşı taraf ne hissediyor? ve’ Ne yapabilirim bu hususta?’ sorularını sormak gerekir.
Eğer artık bayana yönelik şiddet, mültecileri dışlama, çocuk gelinlik, etrafa ziyan verme görmek istemiyorsak eğitim sistemimize ve aile münasebetlerimize kesinlikle bu pahaları nitelikli biçimde sokmalıyız.
Acımak ile Merhamet karıştırılıyor. Acımak bir lütuf iken merhamet bir kaderdaşlık manası taşır.
Merhametsizlik daha hayli kendini bayana, hayvana, bitkilere davranışlarda gösterir. Her canlı zulüm çekmeden yaşamayı hakeder. Bu en doğal hakkıdır.
Merhametli beşerler ağır empati gösterebilir.Empati, karşıdakinin acısıyla hemhal olabilmek, onu anlayabilmektir aslında. İnsan, doğuştan merhamete ve empatiye programlı bir canlı. Merhamet bizim kodlarımıza işlemiş bir his. Ağlayan bir çocuk olduğunda, bir kuşun kanadı koptuğunda, bir çocuk yere düştüğünde ona yardım etmeye çalışırız. Beşerde ayna nöronlar gelişmiştir, karşıdakinin hissini hissedebilir o yüzden hislere hakim bir canlıyız. Çocuklarımıza münazara ile, tiyatro, drama ile, ahlaki ikilemleri anlatarak bir canlıya ziyan vermemeyi öğretmek gerekir.
Son senelerda dünyada ‘Altta kalanın canı çıksın.’, ‘Büyük balık küçük balığı yutar.’ , ‘Bana dokunmayan yılan bin yaşasın.’ üzere kelamların yüksek sesle söylendiği daha zalim bir hayata yanlışsız gidiyoruz maalesef. O yüzden bu yozlaşmaya son vermek için ‘Ben ne hissediyorum?’ , ‘Karşı taraf ne hissediyor? ve’ Ne yapabilirim bu hususta?’ sorularını sormak gerekir.
Eğer artık bayana yönelik şiddet, mültecileri dışlama, çocuk gelinlik, etrafa ziyan verme görmek istemiyorsak eğitim sistemimize ve aile münasebetlerimize kesinlikle bu pahaları nitelikli biçimde sokmalıyız.