Ve zaten yanlış okudunuz, tanıdık “yabancılar arasında” ifadesini okuduğunuzu sandınız. Ama durursunuz, tekrar okursunuz ve şunu fark edersiniz: Jan Wilm'in çevirisinde Almanca olarak yer alan Lydia Davis'in öykülerinin başlığı – ve bundan sonrakiler için çok önemlidir – orijinalinde “Yabancılarımız”, “Yabancılarımız”dır.
Bu kısa ve en kısa öyküleri farklı kılan şey, içlerinde yer alan kişilerin bazen biraz tuhaf görünüp garip davranmaları, “tuhaf” olmaları ama aynı zamanda komşularından biri gibi tanınabilmeleridir. Onları farklı kılan şey, bizim de onlarda kendimizi tanımamızdır. Tanındığımız anda biraz utanmış olabiliriz; utanmak çok ağır bir kelime olur. Bu yazar için dilin bu özetine sığdırılan her şey aynı zamanda son derece insanidir.
Bu kısa ve en kısa öyküleri farklı kılan şey, içlerinde yer alan kişilerin bazen biraz tuhaf görünüp garip davranmaları, “tuhaf” olmaları ama aynı zamanda komşularından biri gibi tanınabilmeleridir. Onları farklı kılan şey, bizim de onlarda kendimizi tanımamızdır. Tanındığımız anda biraz utanmış olabiliriz; utanmak çok ağır bir kelime olur. Bu yazar için dilin bu özetine sığdırılan her şey aynı zamanda son derece insanidir.