2024 Berlin Edebiyat Ödülü'nü kimin alacağı açıklandı – Felicitas Hoppe – ve 2023'ün kazananı için ödülle ilgili çalışmalar sona eriyor: Lutz Seiler'in Berlin Genel ve Karşılaştırmalı Edebiyat Enstitüsü'nde bir atölye semineri var. Üniversiteye verilen ücretsiz. Katılımcı öğrencilerden 16'sı metinlerini Çarşamba günü LCB'de kendisiyle birlikte sunacak. Öncelikle Berlin Edebiyatı ve Büchner Ödülü sahibine sormak istiyorum: Lutz Seiler, profesör rolünde neler öğrendiniz?
Kendi yarım kalmış, kusurlu metinleriniz hakkında hassasiyetlere ve korkulara kapılmadan sohbet etmenin mümkün olduğunu öğrendim. Bu belli bir düzeyde güven gerektirir ki bu da daha önce birbirini tanımayan bir grupta pek beklenemez. Muhtemelen saygıyla başlar. Ve pratik açıdan metinleri daha iyi hale getirecek teknik araçların tartışılmasından ibaret olabileceğine dair içgörü. Uzun monologların değil, herkesin konuşmasının iyi olduğunu öğrendim. Söylem ne olursa olsun bağlantının bu turda kanıtlanması gerekmiyordu.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Bu, “sadece” edebiyatla ilgili olduğu anlamına gelir; verili değil. Ayrıca bize tanıdık gelen temaların tekrarlandığını da öğrendim; özellikle aile hayatı, hasta anneler, içki içen babalar, yaşlıların dünyası, köken hikayeleri ve ilgili tanımların tarihi: Ben kimim, beni ne yaptım?
Berlin Kaufhaus des Westens'in nasıl kaçırılacağını, tren viraja yanaştığında tren sürücüsünün neler hissettiğini ve Nazi geçmişi olan bir evi miras almanın ne anlama geldiğini öğrendim. Şaşırtıcı bir şekilde mevcut: sevilmeyen çocuğun dramı veya: Neden çocuklardan nefret ediyor olabilirsiniz? Yapay zeka hakkında hiçbir şey yok (neyse ki), ancak insan yetiştirme ve şüphe hakkında bir roman. “Ve her bölgede ziyaretçileri bekleyen özel sorularla dolu bir dünya kazı vardır.” (Sidney Kaufmann)
Unutmayalım: Sekreterliğin harika desteğine rağmen soylu Peter Szondi Enstitüsü'nün mutfağındaki iki kahve makinesini kullanmayı öğrendim. Küçük hamur işleri de minnetle karşılandı. Sonra Proust kadar iyi edebiyat.
atölye okuması, 14 Şubat, 19:30, Berlin Edebiyat Kolokyumu, Am Sandwerder 5
Kendi yarım kalmış, kusurlu metinleriniz hakkında hassasiyetlere ve korkulara kapılmadan sohbet etmenin mümkün olduğunu öğrendim. Bu belli bir düzeyde güven gerektirir ki bu da daha önce birbirini tanımayan bir grupta pek beklenemez. Muhtemelen saygıyla başlar. Ve pratik açıdan metinleri daha iyi hale getirecek teknik araçların tartışılmasından ibaret olabileceğine dair içgörü. Uzun monologların değil, herkesin konuşmasının iyi olduğunu öğrendim. Söylem ne olursa olsun bağlantının bu turda kanıtlanması gerekmiyordu.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Bu, “sadece” edebiyatla ilgili olduğu anlamına gelir; verili değil. Ayrıca bize tanıdık gelen temaların tekrarlandığını da öğrendim; özellikle aile hayatı, hasta anneler, içki içen babalar, yaşlıların dünyası, köken hikayeleri ve ilgili tanımların tarihi: Ben kimim, beni ne yaptım?
Berlin Kaufhaus des Westens'in nasıl kaçırılacağını, tren viraja yanaştığında tren sürücüsünün neler hissettiğini ve Nazi geçmişi olan bir evi miras almanın ne anlama geldiğini öğrendim. Şaşırtıcı bir şekilde mevcut: sevilmeyen çocuğun dramı veya: Neden çocuklardan nefret ediyor olabilirsiniz? Yapay zeka hakkında hiçbir şey yok (neyse ki), ancak insan yetiştirme ve şüphe hakkında bir roman. “Ve her bölgede ziyaretçileri bekleyen özel sorularla dolu bir dünya kazı vardır.” (Sidney Kaufmann)
Unutmayalım: Sekreterliğin harika desteğine rağmen soylu Peter Szondi Enstitüsü'nün mutfağındaki iki kahve makinesini kullanmayı öğrendim. Küçük hamur işleri de minnetle karşılandı. Sonra Proust kadar iyi edebiyat.
atölye okuması, 14 Şubat, 19:30, Berlin Edebiyat Kolokyumu, Am Sandwerder 5