“esasen daima beni bulur.”
“Ne vakit bir işe başlasam daima bir aksilik çıkar.”
“Ben de talih yok.
“Tüm dünya bana karşı.”
“Kimse beni anlamıyor.”
Şayet siz de kendinizi daima bu biçim cümleler kurarken buluyorsanız; yaşadığınız olaylar sizin elinizden çıkıp, diğer şeyler tarafınca denetim ediliyormuş üzere hissediyorsanız, daima diğerlerinden şikayet halindeyseniz; suçluluk hissiniz yahut diğerlerini suçlama eğiliminiz hayli fazlaysa; ama/keşke/aslına bakarsan/niçin üzere sözleri epeyce ediyorsanız; Bir savunma düzeneği olarak “KURBAN PSİKOLOJİSİ” ni kullanıyor olabilirsiniz.
Temel özellikler:
– Yanılgı yapma kaygısından dolayı harekete geçememe
– Seçimlerin ve kararların sorumluluğunu almakta zorlanma
– Mağdur hissetme ve diğerlerini sorumlu bakılırsa
– Kandırılmış, aldatılmış, yanlış anlaşılmalara maruz kalmış, yalnız hissetme
– Diğerlerinin tesellileri yahut tahlilleri karşısında öfkelenme, anlaşılmıyormuş üzere hissetme
Genelde, kurban psikolojisini bir savunma düzeneği olarak kullanan bireylerde; “Biri gelecek ve hayatım değişecek”, “birşey olacak ve ömrüm değişecek” üzere adeta dış dünyadan bir sihirli değnek beklentisi vardır. Lakin sıklıkla bu biçimde bir durum gerçekleşmediği için daima daha epey kurban hissetme durumu sık görülür. Hayat kendi ritminde masraf ve her vakit iniş çıkışlar vardır. Baş etmeyi öğrenemediğimiz sürece diğerlerini suçlamak yahut kendimizi kurban psikolojisine sokmak en kolayıdır.
niçinleri:
– Çocuklukta, aile ortamı bireye küçük ve güçsüz olduğu iletisi vermiştir
– Çocuklukta, kusurlar daima diğerinde aranmıştır.
– Çocuklukta rol model alınan şahıslar, aksilikler karşısında daima başklarını suçlamıştır.
– Çocuklukta, yeteri kadar önemsenmeme, sevilmemei ilgilenilmeme
– Çocuklukta; sevgi, ilgi ve şefkati yalnızca ağlayınca nazaranbilme.
Ne yapmalı:
– Birinci adım ömrün direksiyonuna geçmektir. Diğer bir değişle, her durumun sorumluluğunu alabilecek yürek gereklidir. Hayatta başımıza gelen olayları biz belirleyemeyiz fakat onları nasıldeğerlendireceğimizi ve reaksiyon vereceğimizi belirleyebiliriz.
– Başınıza gelen olayları düzgün anlamlandırın, dersler çıkartın ve o dersleri hayata uygulamaya çalışın.
– O denli bir bakış açısı edinİN ki, hayattaki mahzurları fırsata çevirmeyi bilin.
– Diğerlerinin hayatıyla, kendi hayatınızı kıyaslamayın.
– Ufak kaygılarınızın üzerine gidin. – Yalnızca başınıza gelen olaylara odaklanmaktansa, tahlillere odaklanın.
UZM. PSK. SERRA KAMPEAS
“Ne vakit bir işe başlasam daima bir aksilik çıkar.”
“Ben de talih yok.
“Tüm dünya bana karşı.”
“Kimse beni anlamıyor.”
Şayet siz de kendinizi daima bu biçim cümleler kurarken buluyorsanız; yaşadığınız olaylar sizin elinizden çıkıp, diğer şeyler tarafınca denetim ediliyormuş üzere hissediyorsanız, daima diğerlerinden şikayet halindeyseniz; suçluluk hissiniz yahut diğerlerini suçlama eğiliminiz hayli fazlaysa; ama/keşke/aslına bakarsan/niçin üzere sözleri epeyce ediyorsanız; Bir savunma düzeneği olarak “KURBAN PSİKOLOJİSİ” ni kullanıyor olabilirsiniz.
Temel özellikler:
– Yanılgı yapma kaygısından dolayı harekete geçememe
– Seçimlerin ve kararların sorumluluğunu almakta zorlanma
– Mağdur hissetme ve diğerlerini sorumlu bakılırsa
– Kandırılmış, aldatılmış, yanlış anlaşılmalara maruz kalmış, yalnız hissetme
– Diğerlerinin tesellileri yahut tahlilleri karşısında öfkelenme, anlaşılmıyormuş üzere hissetme
Genelde, kurban psikolojisini bir savunma düzeneği olarak kullanan bireylerde; “Biri gelecek ve hayatım değişecek”, “birşey olacak ve ömrüm değişecek” üzere adeta dış dünyadan bir sihirli değnek beklentisi vardır. Lakin sıklıkla bu biçimde bir durum gerçekleşmediği için daima daha epey kurban hissetme durumu sık görülür. Hayat kendi ritminde masraf ve her vakit iniş çıkışlar vardır. Baş etmeyi öğrenemediğimiz sürece diğerlerini suçlamak yahut kendimizi kurban psikolojisine sokmak en kolayıdır.
niçinleri:
– Çocuklukta, aile ortamı bireye küçük ve güçsüz olduğu iletisi vermiştir
– Çocuklukta, kusurlar daima diğerinde aranmıştır.
– Çocuklukta rol model alınan şahıslar, aksilikler karşısında daima başklarını suçlamıştır.
– Çocuklukta, yeteri kadar önemsenmeme, sevilmemei ilgilenilmeme
– Çocuklukta; sevgi, ilgi ve şefkati yalnızca ağlayınca nazaranbilme.
Ne yapmalı:
– Birinci adım ömrün direksiyonuna geçmektir. Diğer bir değişle, her durumun sorumluluğunu alabilecek yürek gereklidir. Hayatta başımıza gelen olayları biz belirleyemeyiz fakat onları nasıldeğerlendireceğimizi ve reaksiyon vereceğimizi belirleyebiliriz.
– Başınıza gelen olayları düzgün anlamlandırın, dersler çıkartın ve o dersleri hayata uygulamaya çalışın.
– O denli bir bakış açısı edinİN ki, hayattaki mahzurları fırsata çevirmeyi bilin.
– Diğerlerinin hayatıyla, kendi hayatınızı kıyaslamayın.
– Ufak kaygılarınızın üzerine gidin. – Yalnızca başınıza gelen olaylara odaklanmaktansa, tahlillere odaklanın.
UZM. PSK. SERRA KAMPEAS