Kohut, Öidipal sürecin merkezi pozisyonunu kabul etmeyerek yeni bir merkezi pozisyon ortaya koymuştur. Öidipal devir bir merkez değildir, nevrotik çatışmalar için üreme alanıdır der. ‘’Kendilik’’ merkezdedir. Lakin kendilik asla tam olarak anlatılamaz ve tam olarak çözümlenemez bir yapıdadır.
Kendilik objesinin çok uyarması: Yapısal Nevroz Kendilik objesinin duygusal uzaklığı: Kendilik rahatsızlıklarına sebep olur.
Kohut Freud’dan farklı düşünerek baştan çıkarmayı: Çok uyarılmış çocukların çarpık fantezi ömürlerinin görünümleri olduğunu söyler. Saldırganlığın lakin ‘’kendilik çözülmesi tehlikesi olduğunda’’ ortaya çıkan bir durum olduğunu, kendini ortaya koymanın bir gayreti olarak ele almıştır. Terapideki maksat: Danışanın kendisiyle kâfi eşduyum kurması ve sululuk duygusu bağlamını tanımaya imkan sağlamasıdır.
Kendiliği iki kutup olarak incelemiştir; 1-) Büyüklenmeci (Teşhirci) Kendilik (Anne) 2-) İdealleştirilme (Ebeveyn) imagosu. (Baba) Orta Alan: Yürütücü fonksiyon, yeteneklerdir. Temel ihtiraslar: Anne Ülküler: Baba
Kendiliğin tehlikede oluşu: Dürtülerin yoğunluğu sebebiyle olmaktadır. Görülen düşlerin: Kendiliği bir ortada tutmaya çalışılan görsel imgelerle baş etme eforu olarak yorumlamıştır.
Savunucu Yapı: Birincil eksikliği örtmek Telafi Edici Yapı: Eksikliği örtmek yerine telafi eder. (Zayıflığı gidermek için, başka kutbu güçlendirir.)
Kişilik bozukluklarındaki çok heyecanı savunucu yapı olarak görmüş, depresyon, içsel ölülük hislerine direnme olarak tanımlamıştır.
Birincil Yapı: Annenin çocuğun ‘’teşhirciliğini aynalama’’dır. Anne kendilik objesiyle kaynaşmaya yarayacak şartları yaratır. Babanın nazaranvi ise: Ülküleştirilmiş imge oluşturmaktır. (Arkaik devirden farklı olarak)
Narsisizm ile Borderline farkını şu biçimde açıklamış: ‘’Beklenti’’ hâlâ var ise narsisizm. Narsisizmde; öidipal süreçlere inmeye gerek olmadığını, kendini kabullenmenin merkez sorun olduğunu öne sürmüştür. Beklentinin hiç olmaması: Borderline.
Duygulanım Bozuklukları: Çocuğun kendilik objesiyle depresif/manik cevaplarla kaynaşması kararında oluşur.
Narsisizm de görülen sadistçe cinsel faaliyetler: Aynalayan annenin başarısız, kusurlu olması. Mazoşizm: Tümkuvvetli baba imagosunun (reddedici, cezalandırıcı, alçaltan) özellkleri ile kaynaşmasıdır.
Bebekliğin birinci periyotlarında oldukça görülen örselenme; çocuğun çok talepkar bulunmasına niye olabilir.
Terapideki yorumlamalar: Savunmaları ortadan kaldırır—Arkaik yapıları yumuşatır—Dönüştüren yapılar oluşturur (Dönüştürerek içselleştirme) yeni oluşan ruhsal yapıyı oluşturur. Kendilik objelerinin dönüştürülerek içselleştirilmesi; kendiliği tedrici olarak güçlendirecektir. Fetiş objesini: Annenin vereceği ‘’iyilik ve duygusal yanıtı’’ almak için edinmiştir. Aynalama eksikliğinden kaynaklanır.
Oluşan fiksasyonlar da: Kendiliğin parçalanmaması için; vücudun erojen bölgeleri adeta bağımlı üzere kullanılması kararında oluşmuştur. Kendiliğin güçsüzleşmesi dürtü saplantısını ortaya çıkarır.
Yeme Bozuklukları: Yiyecek veren kendilik objesinin ihtiyacını gösterir. Somatizasyon: Kendiliğin bölünmesi korkularını vücut modüllerine iliştirmektir. Kendilik objelerinin dönüştürülerek içselleştirilmesi; kendiliği tedrici olarak güçlendirecektir.
Suçlu İnsan: Haz prensibiyle yaşar. Trajik İnsan: Çekirdek kendiliğin örüntüsünü söz etmeye çalışır
Röntgencilik: Kendilik objesi idealleştirilmesi başarısız olduğunda ortaya çıkar. Teşhircilik: Aynalama eksikliğinden dolayı büyüklük simgesi takıntıları olacaktır.
Sağlıklı Öidipal Süreç: Çocukta, cinsel ve saldırgan reaksiyonlarla kaynaşmış sevinç ve gururla karşılanmalıdır. Baba yetişkin büyüklüğüne karışmasına müsaade vermelidir. Öidipal periyot bir merkez değildir, nevrotik çatışmalar için üreme alanıdır der. Öidipus, kozmik olmamakla bir arada sanki ebeveyn yanlışlarının sık rastlanan neticelerindan biri olamaz mı diyerek soru işareti bırakmıştır.
Kendilik objesinin çok uyarması: Yapısal Nevroz Kendilik objesinin duygusal uzaklığı: Kendilik rahatsızlıklarına sebep olur.
Kohut Freud’dan farklı düşünerek baştan çıkarmayı: Çok uyarılmış çocukların çarpık fantezi ömürlerinin görünümleri olduğunu söyler. Saldırganlığın lakin ‘’kendilik çözülmesi tehlikesi olduğunda’’ ortaya çıkan bir durum olduğunu, kendini ortaya koymanın bir gayreti olarak ele almıştır. Terapideki maksat: Danışanın kendisiyle kâfi eşduyum kurması ve sululuk duygusu bağlamını tanımaya imkan sağlamasıdır.
Kendiliği iki kutup olarak incelemiştir; 1-) Büyüklenmeci (Teşhirci) Kendilik (Anne) 2-) İdealleştirilme (Ebeveyn) imagosu. (Baba) Orta Alan: Yürütücü fonksiyon, yeteneklerdir. Temel ihtiraslar: Anne Ülküler: Baba
Kendiliğin tehlikede oluşu: Dürtülerin yoğunluğu sebebiyle olmaktadır. Görülen düşlerin: Kendiliği bir ortada tutmaya çalışılan görsel imgelerle baş etme eforu olarak yorumlamıştır.
Savunucu Yapı: Birincil eksikliği örtmek Telafi Edici Yapı: Eksikliği örtmek yerine telafi eder. (Zayıflığı gidermek için, başka kutbu güçlendirir.)
Kişilik bozukluklarındaki çok heyecanı savunucu yapı olarak görmüş, depresyon, içsel ölülük hislerine direnme olarak tanımlamıştır.
Birincil Yapı: Annenin çocuğun ‘’teşhirciliğini aynalama’’dır. Anne kendilik objesiyle kaynaşmaya yarayacak şartları yaratır. Babanın nazaranvi ise: Ülküleştirilmiş imge oluşturmaktır. (Arkaik devirden farklı olarak)
Narsisizm ile Borderline farkını şu biçimde açıklamış: ‘’Beklenti’’ hâlâ var ise narsisizm. Narsisizmde; öidipal süreçlere inmeye gerek olmadığını, kendini kabullenmenin merkez sorun olduğunu öne sürmüştür. Beklentinin hiç olmaması: Borderline.
Duygulanım Bozuklukları: Çocuğun kendilik objesiyle depresif/manik cevaplarla kaynaşması kararında oluşur.
Narsisizm de görülen sadistçe cinsel faaliyetler: Aynalayan annenin başarısız, kusurlu olması. Mazoşizm: Tümkuvvetli baba imagosunun (reddedici, cezalandırıcı, alçaltan) özellkleri ile kaynaşmasıdır.
Bebekliğin birinci periyotlarında oldukça görülen örselenme; çocuğun çok talepkar bulunmasına niye olabilir.
Terapideki yorumlamalar: Savunmaları ortadan kaldırır—Arkaik yapıları yumuşatır—Dönüştüren yapılar oluşturur (Dönüştürerek içselleştirme) yeni oluşan ruhsal yapıyı oluşturur. Kendilik objelerinin dönüştürülerek içselleştirilmesi; kendiliği tedrici olarak güçlendirecektir. Fetiş objesini: Annenin vereceği ‘’iyilik ve duygusal yanıtı’’ almak için edinmiştir. Aynalama eksikliğinden kaynaklanır.
Oluşan fiksasyonlar da: Kendiliğin parçalanmaması için; vücudun erojen bölgeleri adeta bağımlı üzere kullanılması kararında oluşmuştur. Kendiliğin güçsüzleşmesi dürtü saplantısını ortaya çıkarır.
Yeme Bozuklukları: Yiyecek veren kendilik objesinin ihtiyacını gösterir. Somatizasyon: Kendiliğin bölünmesi korkularını vücut modüllerine iliştirmektir. Kendilik objelerinin dönüştürülerek içselleştirilmesi; kendiliği tedrici olarak güçlendirecektir.
Suçlu İnsan: Haz prensibiyle yaşar. Trajik İnsan: Çekirdek kendiliğin örüntüsünü söz etmeye çalışır
Röntgencilik: Kendilik objesi idealleştirilmesi başarısız olduğunda ortaya çıkar. Teşhircilik: Aynalama eksikliğinden dolayı büyüklük simgesi takıntıları olacaktır.
Sağlıklı Öidipal Süreç: Çocukta, cinsel ve saldırgan reaksiyonlarla kaynaşmış sevinç ve gururla karşılanmalıdır. Baba yetişkin büyüklüğüne karışmasına müsaade vermelidir. Öidipal periyot bir merkez değildir, nevrotik çatışmalar için üreme alanıdır der. Öidipus, kozmik olmamakla bir arada sanki ebeveyn yanlışlarının sık rastlanan neticelerindan biri olamaz mı diyerek soru işareti bırakmıştır.