İlişkiden vazgeçmek zordur birden fazla vakit. Birine muhakkak bir süre emek verirsin; daha sonra da kolay kolay çekip gidemezsin.. Cüret ister, tek başına hayatla gayret etme gücü gerektirir. kimi vakit kurallar o denli zordur ki! Lakin bir bakarsın, kaideleri epey daha güç olan biri epey daha kısa bir süre içerisinde münasebetinden vazgeçmiştir.
Nedir kuralların zorluğu? Maddiyat, çocuk/lar, etraf?? yahut apayrı bir sebep olabilir.. Pekala birebir kurallara sahip iki şahıstan biri niye bağlantısını sonlandırabiliyor?? Kişiyi daha kararlı kılan ve aldığı sonucu sürdürmesini sağlayan nedir? Münasebette geçirdiği müddet, kişiliği, inançları, fikirleri, kültürel yapısı yahut cinsiyeti mi… Ne dersiniz??
Süre ne kadar uzunsa alakadan vazgeçmek o kadar sıkıntı gelir beşere. Ekseriyetle ‘ilişkide kalınan mühlet ile bağa devam sonucu’ içinde gerçek bir orantı kurarız. Ancak gerçek TAM DA BU TÜRLÜ DEĞİLDİR. Zira hayli uzun vakittir ayrılmayı düşünüyor ve karar veremiyor olabilirsin. Aslında alakayı uzatan tam olarak kendinsin. ARTIK, bağlantını bitirmeyi düşündüğün BİRİNCİ VAKTİ, daha sonra da EN SON VAKTİ düşünmeni istiyorum. İki vakit aralığında nasıl bir fark var? Nitekim bir şeyler değiştiği için mi devam ediyorsun YOKSA vazgeçemediklerin, öteki bir sözle ÖDEYECEĞİNİ DÜŞÜNDÜĞÜN BEDELLER YÜZÜNDEN Mİ??
Yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu fark ettiğinde ne yaptığını bir düşün. Üzerini mi kapatıyorsun yahut dikkatini öteki şeylere mi veriyorsun. Bunlardan birini yapıyorsan kaçak oynuyorsun derim sana. Aslında sorun çözülmemiş, sadece ERTELENMİŞTİR. Akabinde yatırımlar giderek artar. Çocuklar, vaatler, birbirine karışan hayatlar… Bir türlü vazgeçemezsin; ‘’Ben artık 10 yılımı yatırdım’’, ‘’15 yılımı yatırdım’’, ‘’tam ben ayrılırım, benim 15 yıldır uğraştığım şeyin üzerine küt diye biri gelir oturur’’ diye diye bir 10 yıl, 20 yıl daha yatırırsın… Tam bir karar verirsin, kendini suçlamaya başlarsın ardından. ‘’elimden geleni yaptım mı acaba’’ diye.. Bir kısır döngüdür sürer gider… Elindekinden olmamak için yatırımı daima artırırsın. Fakat bir de bakmışsın, BİR GÜN HER ŞEY KÜT DİYE GİTMİŞTİR ELİNDEN YAHUT SEN BU TÜRLÜ İSTEMİŞSİNDİR EPEY YILDAN VE EMEKTEN daha sonra.. ANLAYACAĞIN ÖDEYECEĞİNİ DÜŞÜNDÜĞÜN BEDELLER DAHA AĞIR OLMUŞTUR…
Yatırımın her geçen gün artacağını ve daha sonrasında sonlandırmanın daha sıkıntı olacağını daima göz arkası edersin. ”Elalem ne der” kaygısıyla hareket edersin birden fazla kere. Sahiden çoklukla beşerler tarafınca onaylanmak ve diğerlerine kendimizi beğendirmek telaşı ortasındayız. Halbu ki ne sorunu yaşarken ne de daha sonrasında o bireyler olur etrafımızda. Pekala neyin telaşıdır bu? Yani oburlarının onayı olmasa ne olur? Başarısızlık?? ‘İlişkiyi yeterli yönetemeyen bir kişi olmak’ mıdır bunun manası, yoksa hayatta her şeyin düzgün bulunmasına ihtimam gösteren yahut yanılgı yapmaya tahammülü olmayan MÜKEMMELİYETÇİ BİR KİŞİLİK YAPIN olabilir mi? Yoksa ‘boşanmış bir bayan yahut ‘boşanmış bir erkek’ olmak üzere KENDİNE YAPIŞTIRDIĞIN ETİKETLERE mi takılıyorsun?
”Ya oburunu bulamazsam”, ”Ben birini bulamayacağım” gibi KANILARIN de olabilir. Dertli, duygusal iniş çıkışları olan yahut hassas bir kişiliğe sahip olabilirsin ve bu durum ilgine olumsuz yansıyabilir. Kendin üzere olmakta zorlanırsın örneğin. Örneğin, bir sorun çıkmasın diye olağanda yapmayacağın şeyleri yapar, daha temkinli yaklaşırsın yahut çabucak her şey olsun bitsin istersin. Nedir bu çabuk? Sonuç odaklı olduğunu ve bir türlü yaşadığın anın YANİ SÜRECİN tadını çıkaramadığını söyleyebilirim sana. Daha evvel ki münasebetlerini, yaşantılarını, yaptığın yanılgıları vs. süzgeçten geçirmeden hareket edersin. Seni hızlandıranın ASIL OLARAK kanıların ve kişilik yapın olduğunun farkında olmadan (Kaldı ki, bu biçimde bir farkındalığa ulaşmak için ekseriyetle bir terapi süreci gerekir!!!)… YA epeyce da içine sinmeyen bir şahısla bir arada olmaya devam edersin YA DA görünüşte içine siniyor üzeredir; ama verdiğin odunların ve vaatlerin haddi hesabı yoktur. Kendinden ödün verir durursun farkında olarak yahut olmayarak. Çoklukla de farkında değilsindir seni bu biçimde olmaya zorlayan duyarlılıklarının. YETERSİZLİK, KUSURLULUK, BAŞARISIZLIK vb. İNANIŞLARIN her fırsatta yüreğine oturur ve seni kimi davranışlara sevk eder. Verdiğin ödünler arttığında, ‘kendin üzere olamadığın yahut karşısındaki kişi tarafınca beğenilmeyen bir ilişki’ içerisinde buluverirsin kendini. bu biçimde geldiğinde ise münasebetten vaz geçmek emin ol daha sıkıntı olur senin için…
Sen bunlarla uğraşırken hayat akıp sarfiyat. Bir de bakmışsın evvelden kıymet verdiğin şeyler değerini yitirmiş ve sen vaktinde yapamadıklarından dolayı pişmansın. İşin daha da değişik tarafı vaktinde taktığın, onay almak istediğin şahıslar var ya hani. Ya şuan çevrende değiller ya da onların da ömür görüşleri değişmiş.. Derin bir kızgınlık, hayal kırıklığı, pişmanlık yahut keder yaşarsın… Ancak son pişmanlık yarar etmez, olan olmuş ve vakit akıp gitmiştir…
Bu yüreği gösterenler daima memnun mudur pekala? Bu bahiste net bir yorum yapmak fazlaca mümkün değildir. Zira kimi vakit yaşayıp görmek gerekir yoksa falcıdan bir farkımız kalmaz. AMA ŞUNU SÖYLEYEBİLİRİM Kİ; kimi vakit bitişler yeni başlangıçlara vesile olur ve vazgeçemediğiniz yahut ödemekten korktuğumuz bedeller ileride daha ağır bedelleri ödememizi engelleyebilir. Öbür taraftan, acıya katlanabilmek ve zorluklarla gayret edebilmenin hayatın ortasında olması gereken ve kişiyi olgunlaştıran bir tarafı olduğunu düşünüyorum. Zorlukla çaba ettikçe kendini daha kuvvetli ve bahadır hisseder; bir de bunun gururunu yaşarsın.
AMA TEKRAR DE İLGİNE SON VERMEDEN EVVEL ÇABUK ETME VE YETERLİCE DÜŞÜN DERİM…
Nedir kuralların zorluğu? Maddiyat, çocuk/lar, etraf?? yahut apayrı bir sebep olabilir.. Pekala birebir kurallara sahip iki şahıstan biri niye bağlantısını sonlandırabiliyor?? Kişiyi daha kararlı kılan ve aldığı sonucu sürdürmesini sağlayan nedir? Münasebette geçirdiği müddet, kişiliği, inançları, fikirleri, kültürel yapısı yahut cinsiyeti mi… Ne dersiniz??
Süre ne kadar uzunsa alakadan vazgeçmek o kadar sıkıntı gelir beşere. Ekseriyetle ‘ilişkide kalınan mühlet ile bağa devam sonucu’ içinde gerçek bir orantı kurarız. Ancak gerçek TAM DA BU TÜRLÜ DEĞİLDİR. Zira hayli uzun vakittir ayrılmayı düşünüyor ve karar veremiyor olabilirsin. Aslında alakayı uzatan tam olarak kendinsin. ARTIK, bağlantını bitirmeyi düşündüğün BİRİNCİ VAKTİ, daha sonra da EN SON VAKTİ düşünmeni istiyorum. İki vakit aralığında nasıl bir fark var? Nitekim bir şeyler değiştiği için mi devam ediyorsun YOKSA vazgeçemediklerin, öteki bir sözle ÖDEYECEĞİNİ DÜŞÜNDÜĞÜN BEDELLER YÜZÜNDEN Mİ??
Yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu fark ettiğinde ne yaptığını bir düşün. Üzerini mi kapatıyorsun yahut dikkatini öteki şeylere mi veriyorsun. Bunlardan birini yapıyorsan kaçak oynuyorsun derim sana. Aslında sorun çözülmemiş, sadece ERTELENMİŞTİR. Akabinde yatırımlar giderek artar. Çocuklar, vaatler, birbirine karışan hayatlar… Bir türlü vazgeçemezsin; ‘’Ben artık 10 yılımı yatırdım’’, ‘’15 yılımı yatırdım’’, ‘’tam ben ayrılırım, benim 15 yıldır uğraştığım şeyin üzerine küt diye biri gelir oturur’’ diye diye bir 10 yıl, 20 yıl daha yatırırsın… Tam bir karar verirsin, kendini suçlamaya başlarsın ardından. ‘’elimden geleni yaptım mı acaba’’ diye.. Bir kısır döngüdür sürer gider… Elindekinden olmamak için yatırımı daima artırırsın. Fakat bir de bakmışsın, BİR GÜN HER ŞEY KÜT DİYE GİTMİŞTİR ELİNDEN YAHUT SEN BU TÜRLÜ İSTEMİŞSİNDİR EPEY YILDAN VE EMEKTEN daha sonra.. ANLAYACAĞIN ÖDEYECEĞİNİ DÜŞÜNDÜĞÜN BEDELLER DAHA AĞIR OLMUŞTUR…
Yatırımın her geçen gün artacağını ve daha sonrasında sonlandırmanın daha sıkıntı olacağını daima göz arkası edersin. ”Elalem ne der” kaygısıyla hareket edersin birden fazla kere. Sahiden çoklukla beşerler tarafınca onaylanmak ve diğerlerine kendimizi beğendirmek telaşı ortasındayız. Halbu ki ne sorunu yaşarken ne de daha sonrasında o bireyler olur etrafımızda. Pekala neyin telaşıdır bu? Yani oburlarının onayı olmasa ne olur? Başarısızlık?? ‘İlişkiyi yeterli yönetemeyen bir kişi olmak’ mıdır bunun manası, yoksa hayatta her şeyin düzgün bulunmasına ihtimam gösteren yahut yanılgı yapmaya tahammülü olmayan MÜKEMMELİYETÇİ BİR KİŞİLİK YAPIN olabilir mi? Yoksa ‘boşanmış bir bayan yahut ‘boşanmış bir erkek’ olmak üzere KENDİNE YAPIŞTIRDIĞIN ETİKETLERE mi takılıyorsun?
”Ya oburunu bulamazsam”, ”Ben birini bulamayacağım” gibi KANILARIN de olabilir. Dertli, duygusal iniş çıkışları olan yahut hassas bir kişiliğe sahip olabilirsin ve bu durum ilgine olumsuz yansıyabilir. Kendin üzere olmakta zorlanırsın örneğin. Örneğin, bir sorun çıkmasın diye olağanda yapmayacağın şeyleri yapar, daha temkinli yaklaşırsın yahut çabucak her şey olsun bitsin istersin. Nedir bu çabuk? Sonuç odaklı olduğunu ve bir türlü yaşadığın anın YANİ SÜRECİN tadını çıkaramadığını söyleyebilirim sana. Daha evvel ki münasebetlerini, yaşantılarını, yaptığın yanılgıları vs. süzgeçten geçirmeden hareket edersin. Seni hızlandıranın ASIL OLARAK kanıların ve kişilik yapın olduğunun farkında olmadan (Kaldı ki, bu biçimde bir farkındalığa ulaşmak için ekseriyetle bir terapi süreci gerekir!!!)… YA epeyce da içine sinmeyen bir şahısla bir arada olmaya devam edersin YA DA görünüşte içine siniyor üzeredir; ama verdiğin odunların ve vaatlerin haddi hesabı yoktur. Kendinden ödün verir durursun farkında olarak yahut olmayarak. Çoklukla de farkında değilsindir seni bu biçimde olmaya zorlayan duyarlılıklarının. YETERSİZLİK, KUSURLULUK, BAŞARISIZLIK vb. İNANIŞLARIN her fırsatta yüreğine oturur ve seni kimi davranışlara sevk eder. Verdiğin ödünler arttığında, ‘kendin üzere olamadığın yahut karşısındaki kişi tarafınca beğenilmeyen bir ilişki’ içerisinde buluverirsin kendini. bu biçimde geldiğinde ise münasebetten vaz geçmek emin ol daha sıkıntı olur senin için…
Sen bunlarla uğraşırken hayat akıp sarfiyat. Bir de bakmışsın evvelden kıymet verdiğin şeyler değerini yitirmiş ve sen vaktinde yapamadıklarından dolayı pişmansın. İşin daha da değişik tarafı vaktinde taktığın, onay almak istediğin şahıslar var ya hani. Ya şuan çevrende değiller ya da onların da ömür görüşleri değişmiş.. Derin bir kızgınlık, hayal kırıklığı, pişmanlık yahut keder yaşarsın… Ancak son pişmanlık yarar etmez, olan olmuş ve vakit akıp gitmiştir…
Bu yüreği gösterenler daima memnun mudur pekala? Bu bahiste net bir yorum yapmak fazlaca mümkün değildir. Zira kimi vakit yaşayıp görmek gerekir yoksa falcıdan bir farkımız kalmaz. AMA ŞUNU SÖYLEYEBİLİRİM Kİ; kimi vakit bitişler yeni başlangıçlara vesile olur ve vazgeçemediğiniz yahut ödemekten korktuğumuz bedeller ileride daha ağır bedelleri ödememizi engelleyebilir. Öbür taraftan, acıya katlanabilmek ve zorluklarla gayret edebilmenin hayatın ortasında olması gereken ve kişiyi olgunlaştıran bir tarafı olduğunu düşünüyorum. Zorlukla çaba ettikçe kendini daha kuvvetli ve bahadır hisseder; bir de bunun gururunu yaşarsın.
AMA TEKRAR DE İLGİNE SON VERMEDEN EVVEL ÇABUK ETME VE YETERLİCE DÜŞÜN DERİM…