Luna Ali'nin romanı, Batı Asya'daki ve onun diasporasındaki milyonlarca insana ait olan ve onları ulusötesi düzeyde birbirine bağlayan cümleler içeriyor. “Hapishane bizim üniversitemizdir” ya da “Protestonun her zaman bir muhataba ihtiyacı olmadığını, tek başına yeterli olabileceğini ilk kez anladı.” Ali son bölümlerden birinde şu cümleleri yazıyor; on iki yaşında annesi ve kız kardeşiyle birlikte Esad rejiminden Almanya'ya kaçan hukuk öğrencisi Aras'ın hikâyesini Suriye devrimindeki olaylarla ilişkilendiriyor. ve Aras'ın uzaktan gözlemlediğini ifade ettiği acımasız baskı.