William Makepeace Thackeray'ın “Vanity Fair” adlı romanı ünlüdür ancak artık pek tanınmamaktadır. Şimdi görünüyor Reclam'da Bu 900 sayfalık kitabın, özellikle Claire Keegan'ın ince kitaplarıyla büyük ilgi gören çevirmen Hans-Christian Oeser'in yeni çevirisi. Salı günü kitapçının bodrumunda eserini sunmadan önce şunu bilmek istiyoruz: Bu eseri günümüze tercüme etmek nasıldı?
Hans Christian Oeser: Herkes bu romanın okunmasının son derece keyifli olduğu konusunda hemfikir. Şakalar, hiciv, ironi ve daha derin anlamlarla parlıyor. Yeni çevirinin zorluğu yalnızca metnin büyük hacmine hakim olmak ve geniş bir karakter topluluğunu ve çok çeşitli yerlerdeki (kendini beğenmiş bir şekilde anlatılan Alman Büyük Pumpernickel Büyük Dükalığı dahil!) karmaşık olay örgüsünü takip etmek değildi, aynı zamanda her şeyden önce, bu düzyazıyı yakalamak için büyüleyici parlaklıkta, taze olduğu kadar zarif, eskimiş görünmeden orijinalin dilsel jestine bağlı kalan bir ton bulmak için.
Roman, (Napolyon'un kader yılı olan 1815 ve sonrasındaki İngiliz aristokrasisi ve burjuvazisinin) sosyal bir portresi ve (kendine güvenen entrikacı Becky Sharp'ın) bir karakter incelemesidir; teması “gerçek duygu”nun üst üste bindirilmesi ve yok edilmesidir. “Bencillik, sahiplenme ve kibirle, amacı ikiyüzlülüğü, ikiyüzlülüğü ve maskeli baloyu açığa çıkarmaktır. Evet, şu an 175 yaşında ama aynı zamanda günümüze de ayna tutuyor.
Biz de gösteriş fuarında hareket ediyoruz; tüm bireysel özgürlüğümüze rağmen biz de piyasanın kısıtlamalarına tabiyiz, Thackeray'in karakterleri gibi biz görünmez tellere çekilen kuklalarız. O zamanlar lokantada, salonda ve hatta mahkemede, bugün sosyal medyada sürekli kendini tasvir etme! Performansa yönelik ekonomik ve sosyal baskı hepimize yük oluyor. Çünkü devrimin gerçekleştiği aynı yıl olan 1848'de yayımlanan Komünist Manifesto'nun da teşhis ettiği gibi, kapitalizm “insanla insan arasında katı çıkardan başka hiçbir bağ bırakmamış, duygusuz 'nakit ödeme' bırakmıştır”.
kitapçının kileri, 12 Mart Salı, 20:00, Alt-Lietzow 12, Charlottenburg
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Hans Christian Oeser: Herkes bu romanın okunmasının son derece keyifli olduğu konusunda hemfikir. Şakalar, hiciv, ironi ve daha derin anlamlarla parlıyor. Yeni çevirinin zorluğu yalnızca metnin büyük hacmine hakim olmak ve geniş bir karakter topluluğunu ve çok çeşitli yerlerdeki (kendini beğenmiş bir şekilde anlatılan Alman Büyük Pumpernickel Büyük Dükalığı dahil!) karmaşık olay örgüsünü takip etmek değildi, aynı zamanda her şeyden önce, bu düzyazıyı yakalamak için büyüleyici parlaklıkta, taze olduğu kadar zarif, eskimiş görünmeden orijinalin dilsel jestine bağlı kalan bir ton bulmak için.
Roman, (Napolyon'un kader yılı olan 1815 ve sonrasındaki İngiliz aristokrasisi ve burjuvazisinin) sosyal bir portresi ve (kendine güvenen entrikacı Becky Sharp'ın) bir karakter incelemesidir; teması “gerçek duygu”nun üst üste bindirilmesi ve yok edilmesidir. “Bencillik, sahiplenme ve kibirle, amacı ikiyüzlülüğü, ikiyüzlülüğü ve maskeli baloyu açığa çıkarmaktır. Evet, şu an 175 yaşında ama aynı zamanda günümüze de ayna tutuyor.
Biz de gösteriş fuarında hareket ediyoruz; tüm bireysel özgürlüğümüze rağmen biz de piyasanın kısıtlamalarına tabiyiz, Thackeray'in karakterleri gibi biz görünmez tellere çekilen kuklalarız. O zamanlar lokantada, salonda ve hatta mahkemede, bugün sosyal medyada sürekli kendini tasvir etme! Performansa yönelik ekonomik ve sosyal baskı hepimize yük oluyor. Çünkü devrimin gerçekleştiği aynı yıl olan 1848'de yayımlanan Komünist Manifesto'nun da teşhis ettiği gibi, kapitalizm “insanla insan arasında katı çıkardan başka hiçbir bağ bırakmamış, duygusuz 'nakit ödeme' bırakmıştır”.
kitapçının kileri, 12 Mart Salı, 20:00, Alt-Lietzow 12, Charlottenburg
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.