Eyvah boşanıyorum

[Felaket]

Evlilik bir seçim olduğuna göre evliliği sonlandırmak da bir seçimdir. Eşler birbirleri ile irtibat kurmakta zorlandıklarında, paylaşım azaldığında, öteki biri ile beraberliğe karar verdiklerinde ya da farklı niçinlerden dolayı boşanmayı isteyebilir. Boşanma olayı, buna karar veren erişkinlerde bile ruhsal problemlere yol açmakla birlikte bu durum çocuklarda daha da karmaşık bir hale dönüşebilir. bir hayli kişinin evliliğini çocuklarını düşündüğü için sonlandırmak istemediğini biliyoruz. Bana nazaran; daima arbede gürültünün olduğu bir aile ortamında yaşamak çocukların gelişimlerini ve ruhsal durumunu daha da olumsuz etkileyebilir. Olağan ki her çatışmada ve olumsuz durumda boşanma olsun demek istemiyorum, fakat hiç bir çıkar yol yoksa boşanmak kaçınılmazdır. Lakin bu olayı dramatize edip, işin ortasından çıkılamaz bir hale dönüştürmemek gerekir. Eşler boşanma sonucu aldıktan daha sonra bu durumu birlikte çocukları ile paylaşmalı. Güç olsa bile çocukların önünde sakin görünmeye ve denetimi kaybetmemeye çalışmalıdır. Şayet eşler kendilerinden emin görünür ve dengeli konuşurlarsa, çocuklar üzülseler bile durumu daha kolay kabul edeceklerdir.

Şunu unutmamak gerek; eşler birbirinden boşanabilir, lakin çocuklarından boşanamazlar. Boşanmış anne babalara sahip olmak ya da boşanmış bir ailenin üyesi olmak kendi başına ziyanlı değildir. Değerli olan, aile üyeleri içindeki bağlantıların ve aile hayatının kalitesidir. Çocukların ayrılma ve boşanmaya gösterdikleri reaksiyon büyük ölçüde eşlerin birbirlerine reaksiyonlarına bağlıdır. Çocuğun en az ziyanla bu olayı atlatmasını sağlamak gerekir. Boşanma sonucu alındıysa bu durumu çocuklardan saklamamak en yanlışsız yoldur. Eşlerden biri hiç bir açıklama yapmadan meskenden ayrılırsa çocuk reddedildiğini ve istenmediğini düşünebilir ve her şeyin sorumlusu olarak kendini gorebilir. Onlarla konuşurken eşinizle aranızdaki sıkıntılardan ve ayrılma sonucunızdan onların sorumlu olmadıklarını belirtin. Çocukların önünde mutsuz görünmemeye ve denetiminizi kaybetmemeye çalışın. Sorulara açık ve net karşılıklar vermeye ve birbirinizi suçlamamaya çalışın. Ayrıyeten istediği vakit meskenden ayrılan ebeveyni bakılırsabileceği belirtilmeli. Çocukların ruhsal olarak sağlıklı gelişebilmeleri ve beşerlerle kalıcı ve sevgi dolu bağlar kurabilmeleri onların hayatlarındaki en değerli şahıslara anne babalarına yakın olmalarına bağlıdır. Eşler boşanma devrinde öfke, kırgınlık, küçümsenme ve suçluluk hislerini bir ortada yaşarlar, fakat çocukları bunlardan uzak tutmak gerekir.

Boşanmalar o kadar yaygınlaştı ki, memnun bir aile hayatı olan çocuklar bile en yakın arkadaşlarının anne babası üzere, kendi anne babalarının da boşanacağı telaşını taşımaktadır.

Çocuğunuza yardımcı olmak istiyorsanız, çocuğunuzun his ve fikirlerini paylaşmaya ve onu dinlemeye ve anlamaya çalışın. Ayrıyeten boşanma süreci başladığında onları mahkeme ortamından uzak tutmalı ve taraf tutmak zorunda bırakmamalısınız. Eşler çocukları ile ilgili kararlarda bir ortaya gelebilmeli. Çocuğunuzu eski eşinizi cezalandırmak için kullanmamalısınız. Çocuklarınıza davranışlarınızla ve sözel olarak onları fazlaca sevdiğinizi belirtin. Bütün bunlara ek olarak kendinizin ve çocuğunuzun boşanmadan kaynaklanan meselelerle başa çıkmanız için gerekiyorsa bir ruhsal danışmandan yardım almanız en hakikat davranıştır.