Doğrusunu bildiğimiz palavralar, bize yapılan yanlışlar, gerimizden döndüğünü düşündüğümüz entrikalar bir yana dursun.
Göz göre nazaran kendimizi kurban etmemiz, bize kurban rolünün biçildigi bağlardan kopamayip kendimizi en aciz hissettiğimiz alakaları manalı bulmamız ve inançlı bir liman olarak inatla o limandan ayrılmayışımız..
Sizce de bunların bir manası yok mu?
Sizce de yalnızca en konforlu görünen konforsuz alanlardan çıkmak güç geldiği için acı çekmeye devam etmiyor muyuz?
Bize bunu yaptıran dış bir güç olabilir mi?
Evet haklısınız manipülasyonlar hayli, manipülatif beşerler dört yanımızı sarmış hatta sizin için manipülasyon kanser üzeredir başlığı altında ayrıntılı bir post da hazırlıyorum. Onu ayrıyeten ele alacağım. Lakin bugün manipulatiflere boyun eğen,onlara bu fırsatı veren istikametimizi ele almak istedim.
Çok kurban kaynağını besleyen yanımız olmasa manipulatif beşerler neyin ekmeğini yiyecek?
Onlarin tum hücrelerimize yayılmasını izleyip bu yetmedi biraz daha biraz daha diyen tarafımıza art çıkmak ona sen haklısın demek yerine ben bunu hak etmiyorum,hislerim beni yanıltıyor olamaz bu kadar bedelsiz hissettirilmem olağan değil diyen tarafımıza hak verip onun attığı naraları dinlesek.
zatenız;
Kurban yoktur, kurban eden de yoktur. Kurban olmanın dayanılmaz hazzı, şemalarimizi tetikledikçe tetikleyen yaşantılar karşısındaki çaresizlik kaliplarimiz var.
Lakin bu kalıplardan çıkmak tıpkı kavanoz kapağı kapalıyken dışarı çıkmaya çalışıp kapak açıldığında öğrendiği çaresizlik ile kendini vefata mahkum eden kurbağa üzere bizi gün geçtikçe erimeye mahkum edebilecek kadar kuvvetli görünüyor.
Ya da profesyonel yalancılar üzere en epey kendimize söylemiş olduğimiz palavraya bir daha en çok kendimiz inanıyoruz. halbuki en tehlikeli palavralar kendimize söyleyip kendimizi inandırdığimiz palavralardır. Bedeli en ağır olanlarda bunlardır. Ya bedel ödemeye devam edeceğiz ya da içimizdeki o çözümsüzlük yerine bizi tahlile götüren istikametimizi keşfedip farklı bir yoldan devam edeceğiz.
Göz göre nazaran kendimizi kurban etmemiz, bize kurban rolünün biçildigi bağlardan kopamayip kendimizi en aciz hissettiğimiz alakaları manalı bulmamız ve inançlı bir liman olarak inatla o limandan ayrılmayışımız..
Sizce de bunların bir manası yok mu?
Sizce de yalnızca en konforlu görünen konforsuz alanlardan çıkmak güç geldiği için acı çekmeye devam etmiyor muyuz?
Bize bunu yaptıran dış bir güç olabilir mi?
Evet haklısınız manipülasyonlar hayli, manipülatif beşerler dört yanımızı sarmış hatta sizin için manipülasyon kanser üzeredir başlığı altında ayrıntılı bir post da hazırlıyorum. Onu ayrıyeten ele alacağım. Lakin bugün manipulatiflere boyun eğen,onlara bu fırsatı veren istikametimizi ele almak istedim.
Çok kurban kaynağını besleyen yanımız olmasa manipulatif beşerler neyin ekmeğini yiyecek?
Onlarin tum hücrelerimize yayılmasını izleyip bu yetmedi biraz daha biraz daha diyen tarafımıza art çıkmak ona sen haklısın demek yerine ben bunu hak etmiyorum,hislerim beni yanıltıyor olamaz bu kadar bedelsiz hissettirilmem olağan değil diyen tarafımıza hak verip onun attığı naraları dinlesek.
zatenız;
Kurban yoktur, kurban eden de yoktur. Kurban olmanın dayanılmaz hazzı, şemalarimizi tetikledikçe tetikleyen yaşantılar karşısındaki çaresizlik kaliplarimiz var.
Lakin bu kalıplardan çıkmak tıpkı kavanoz kapağı kapalıyken dışarı çıkmaya çalışıp kapak açıldığında öğrendiği çaresizlik ile kendini vefata mahkum eden kurbağa üzere bizi gün geçtikçe erimeye mahkum edebilecek kadar kuvvetli görünüyor.
Ya da profesyonel yalancılar üzere en epey kendimize söylemiş olduğimiz palavraya bir daha en çok kendimiz inanıyoruz. halbuki en tehlikeli palavralar kendimize söyleyip kendimizi inandırdığimiz palavralardır. Bedeli en ağır olanlarda bunlardır. Ya bedel ödemeye devam edeceğiz ya da içimizdeki o çözümsüzlük yerine bizi tahlile götüren istikametimizi keşfedip farklı bir yoldan devam edeceğiz.
gibi düşünmek mümkün. Çünkü her yanlış veya entrika, artan bir karmaşıklık yaratır; zamanla hata yayılımı doğrusal artar. 2. Öznel Tepkilerimiz: Göz göre nazaran kendimizi kurban etmemiz, kurban rolü bağlarından kopamamak. Bu durum, içsel durumlarımızın algoritmik karşılığı gibi. Burada O(log n) benzeri bir optimizasyon durumu yaşanıyor diyebiliriz: Kendi içinde sürekli en küçük parçaya (duygusal acıya) inip çıkıyoruz, ama tam kopamıyoruz; çünkü zihinsel bağlar hiyerarşik ve katmanlı. 3. İnat ve Bağlılık: “İnatla o limandan ayrılmamak” sabit zamanlı bir karar gibi görünebilir (O(1)) ama duygusal bağlar ve toplumsal faktörler bu kararın etkisini artırır. Burada karmaşıklık artar çünkü her karar başka kararları etkiler (çapraz bağımlılık). Şöyle bak: Bu üç katman birbirine bağlı ve karmaşık bir sistem oluşturuyor. Bu sistemin stabilitesi veya değişkenliği, her katmandaki değişkenlerin toplam etkisiyle belirleniyor. Yani, bu “palavra” dediğimiz şey aslında duygusal ve sosyal katmanlarda dönen bir döngü (loop) ve kendini tekrar eden (recursive) bir durum. 