Eski tekniklerden biri olan yönlendirmesiz oyun terapisi, birfazlaca kuramın güzelleştirici taraflarına sahiptir.Terapistin değil, çocuğun yönlendirdiği bu tekniğin Çocuk odaklı (Yönlendirilmemiş) / Çocuk Merkezli olması en kıymetli tarafıdır. Bu prosedür Çocuk Merkezli Oyun Terapisi (Child-Centered Play Therapy) olarak isimlendirilir. Ülkemizde terapistler tarafınca en epey uygulanan oyun terapisi prosedürü bu metottur. Bu terapi prosedürü, çocukların kendilerine acı veren problemleri ortaya koyarak tahlillere oyun ile ulaşma temelli bir yaklaşımdır. Bu niçinle, oyunun idaresini çocuğa bırakarak oyun sırasında rastgele bir yönlendirme yapmamak deher neysel oyun terapisini öteki oyun terapi çeşitlerinden ayıran en değerli farktır.
Bu terapi formülü, çocukların etraflarını bilişsel olarak değil deneyimsel bir biçimde anlamlandırdıkları terapi halidir. Çocuk merkezli yolda olduğu üzere çocuğun güzelleşmek için çabaladığı var iseyımı üzerinde durulur. Terapinin temel bileşeni terapist ile çocuğun kurduğu bağdır. Şayet çocuk terapisti oynadığı oyuna dahil etmek isterse terapist bu biçimde oyuna dahil olur. Yalnızca çocuğun ona verdiği rolü oynar. O rolün dışına çıkmaz. Çocuk terapiste zayıf, kendisine kuvvetli bir rol verebilir. bu biçimdece çocuk terapide büyüklerde olan gücü tecrübeler. Oyunda büyüklerden gördüğü ya da kendisine davranıldığı biçimde davranmaya başlar. Bunu, verdiği rolde terapiste hissettirir. Aslında terapiste hissettirdiği hisler kendi hissettikleridir. Bu hisler hor görülme, aşağılanma, cezalandırılma, bedelsiz hissetme vb. hisler olabilir.
Bu yol saldırganlık, kardeş kıskançlığı, içe kapanıklık, dert, depresyon, travma, davranış bozuklukları, tek ebeveynlik, öfke patlamaları, tırnak yeme, dışkı kaçırma, alt ıslatma, evlat edinme, bağlanma problemleri, özgüven sorunları vb. problemlerin tahlilinde bu oyun terapisi aileye yardımcı olur.
Bu terapi formülü, çocukların etraflarını bilişsel olarak değil deneyimsel bir biçimde anlamlandırdıkları terapi halidir. Çocuk merkezli yolda olduğu üzere çocuğun güzelleşmek için çabaladığı var iseyımı üzerinde durulur. Terapinin temel bileşeni terapist ile çocuğun kurduğu bağdır. Şayet çocuk terapisti oynadığı oyuna dahil etmek isterse terapist bu biçimde oyuna dahil olur. Yalnızca çocuğun ona verdiği rolü oynar. O rolün dışına çıkmaz. Çocuk terapiste zayıf, kendisine kuvvetli bir rol verebilir. bu biçimdece çocuk terapide büyüklerde olan gücü tecrübeler. Oyunda büyüklerden gördüğü ya da kendisine davranıldığı biçimde davranmaya başlar. Bunu, verdiği rolde terapiste hissettirir. Aslında terapiste hissettirdiği hisler kendi hissettikleridir. Bu hisler hor görülme, aşağılanma, cezalandırılma, bedelsiz hissetme vb. hisler olabilir.
Bu yol saldırganlık, kardeş kıskançlığı, içe kapanıklık, dert, depresyon, travma, davranış bozuklukları, tek ebeveynlik, öfke patlamaları, tırnak yeme, dışkı kaçırma, alt ıslatma, evlat edinme, bağlanma problemleri, özgüven sorunları vb. problemlerin tahlilinde bu oyun terapisi aileye yardımcı olur.