Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezlerinden koronavirüs pandemisi sırasında ergenlerin ruh sağlığı üzerine yapılan yeni araştırma, evde kalmaları emredilen birçok genç için evin her zaman güvenli bir yer olmadığını gösteriyor.
2021’in ilk yarısında ülke çapında 7.705 lise öğrencisiyle yapılan bir anket, daha önceki yüksek düzeyde duygusal sıkıntı bulgularına dayanıyordu ve yüzde 44,2’si onları normal faaliyetlere katılmaktan alıkoyan sürekli üzüntü veya umutsuzluk duygularını tanımlıyor. ve yüzde 9’u intihar girişiminde bulunduğunu bildirdi.
Ayrıca, gençlerin yüzde 55,1’i önceki yıl evlerinde bir ebeveyni veya başka bir yetişkin tarafından duygusal istismara maruz kaldıklarını ve yüzde 11,3’ü fiziksel istismara maruz kaldıklarını söyleyerek, yüksek oranda istismar bildirdiler.
Araştırmada duygusal istismar, küfür, hakaret veya küçümseme olarak tanımlanmış; fiziksel istismar, vurmak, dövmek, tekmelemek veya fiziksel olarak yaralamak olarak tanımlandı.
2013’te pandemiden önce yapılan araştırma, ebeveyn istismarına ilişkin kendi bildirimlerinin önemli ölçüde daha düşük olduğunu gösterdi ve 14-17 yaşları arasındaki katılımcıların yüzde 13,9’u duygusal olduğunu bildirdi. önceki yıl boyunca istismar ve yüzde 5,5’i fiziksel istismar bildirdi.
Yeni araştırmaya göre istismar, gençlerin evde bildirdiği stresörlerden yalnızca biriydi. Ankete katılanların yüzde yirmi dokuzu evde bir ebeveyn veya başka bir yetişkinin işini kaybettiğini ve yüzde 24’ü açlık yaşadığını söyledi.
CDC’de ergen ve okul sağlığı programının başkanı Kathleen Ethier, verilerin okulların gençlerin, özellikle de ırkçılık veya cinsiyet kimliğiyle boğuşanların yaşamlarında oynayabileceği koruyucu rolün altını çizdiğini söyledi
“Okullar, evde istismara maruz kalmış olabilecek gençleri belirlemenin ve onlara hitap etmenin bir yolunu sağlıyor” diyerek, fiziksel istismarda bildirilen artışı “endişe verici ötesinde” ve intihar davranışındaki artışı “son derece önemli” olarak nitelendirdi.
“Bu veriler, gençler arasında, özellikle kız öğrenciler ve kendilerini lezbiyen, gey veya biseksüel olarak tanımlayan öğrenciler arasında ruh sağlığı açısından ciddi bir kriz içinde olduğumuzu gerçekten doğruluyor” dedi.
Araştırmacılar ve klinisyenler, pandemi sırasında gençlerin ruh sağlığında nadir görülen bir toplumda “yıkıcı” olarak tanımlanan keskin bir düşüş hakkında endişelerini dile getirdiler. Aralık ayında ABD genel cerrahından tavsiye.
Cerrahın raporuna göre, ülkenin büyük bir kısmı karantinaya alındıktan sonra, 2021’in başlarında ergen kızlar için intihar girişimleri için acil servis ziyaretleri 2019’un aynı dönemine göre yüzde 51 arttı. Bu rakam erkeklerde yüzde 4 arttı. Şubat ayında yayınlanan bir CDC raporu, genç kızların yeme bozukluklarıyla ilgili acil servis ziyaretlerinin pandemi sırasında iki katına çıktığını tespit etti.
CDC’nin Ergen Davranışları ve Deneyimleri Anketi’nden bu hafta yayınlanan araştırma bu bulgulara katkıda bulunuyor.
Her üç liseliden birden fazlası kötü ruh sağlığı yaşadı ve yüzde 44,2’si sürekli üzüntü veya umutsuzluk duygularını bildirdi. Yaklaşık yüzde 20’si intiharı düşündüklerini ve yüzde 9’u bir önceki yıl intihar girişiminde bulunduğunu söyledi.
“Bu çok önemli,” dedi Dr. Ethier. “Bu, gençlerimizin önemli bir bölümünün bize şu anda yaşamak istemediklerini söylediği anlamına geliyor.”
Karantina sırasında intihar davranışındaki artış, özellikle genç kadınlar ve kendilerini lezbiyen, gey veya biseksüel olarak tanımlayan öğrenciler arasında belirgindir. Dr. Ethier, araştırmacıların “o gençlerin okuldan ayrılmasından ve cinsel kimliklerini, cinsiyet yönelimlerini veya cinsiyet kimliklerini desteklemeyen aileleriyle evde kalmalarından endişe duyduklarını” söyledi.
Amerikan Pediatri Akademisi başkanı ve istismar vakalarında uzman olan Dr. Moira Szilagyi, ergenlerin okulda bulunan geniş yetişkinler ağına erişimden yararlandığını söyledi.
“Sizi başka bir yetişkin ve yaşıt grubuna maruz bırakır” dedi. “Orada bir insan denizi var ve onların arasında -öğretmeniniz, koçunuz, okul yönetimi- gençlerin arayıp bulabileceği ve bir gencin iyi durumda olmadığını anlayan sevecen yetişkinler var.”
CDC verileri, okula uzaktan gidiyor olsalar bile, okuldaki insanlarla güçlü bir “bağlılık” veya yakınlık duygusu tanımlayan öğrenciler arasında ruh sağlığının daha iyi olduğunu gösterdi.
Önceki araştırmalar, pandemi karantinası sırasında ödevlerini tamamlayamayan çocukların daha yüksek düzeyde kaygı ve depresyon bildirdiğini göstermişti.
Boston Tıp Merkezinde yatan 5-11 yaş arası 168 çocuk üzerinde yapılan boylamsal bir araştırma, pandemi sırasında depresyon ve anksiyete semptomlarında yüzde 5’ten yüzde 18’e keskin bir artış buldu. Daha kötü zihinsel sağlık, bakıcı depresyonu ve artan ekran süresinin yanı sıra ödevleri tamamlayamama ile ilişkiliydi.
Boston Tıp Merkezi’nde çocuk psikiyatristi ve makalenin yazarlarından biri olan Dr. Andrea E. Spencer, bulguların okulun “birden çok düzeyde çocuklar için iyi” olduğunun altını çiziyor.
“Aileler son derece önemlidir, ancak çoğu zaman bu akran grubu aile evinin sınırları içinde değiştirilemez,” dedi Dr. Spencer. “Sonra bunun üzerine ebeveyn stresini de eklersiniz ve bu, kimsenin birbirinden kaçamayacağı bir evde artan çatışmaya neden olur. Bu tarif iyi bir yere gitmiyor.”
Normal şartlar altında, klinisyenler “bu ailelere destek seferber eder ve gerçekten onların etrafını sarar ve evdeki insanlara kaynaklar sağlar” dedi Dr. Spencer. Ancak yoğun yayılma dönemlerinde, halk sağlığı koşullarının evde çok daha fazla tecrit edilmesini gerektirdi, bu da “risk altındaki çocuklar için yapmaya çalıştığımızın tam tersi” dedi.
2021’in ilk yarısında ülke çapında 7.705 lise öğrencisiyle yapılan bir anket, daha önceki yüksek düzeyde duygusal sıkıntı bulgularına dayanıyordu ve yüzde 44,2’si onları normal faaliyetlere katılmaktan alıkoyan sürekli üzüntü veya umutsuzluk duygularını tanımlıyor. ve yüzde 9’u intihar girişiminde bulunduğunu bildirdi.
Ayrıca, gençlerin yüzde 55,1’i önceki yıl evlerinde bir ebeveyni veya başka bir yetişkin tarafından duygusal istismara maruz kaldıklarını ve yüzde 11,3’ü fiziksel istismara maruz kaldıklarını söyleyerek, yüksek oranda istismar bildirdiler.
Araştırmada duygusal istismar, küfür, hakaret veya küçümseme olarak tanımlanmış; fiziksel istismar, vurmak, dövmek, tekmelemek veya fiziksel olarak yaralamak olarak tanımlandı.
2013’te pandemiden önce yapılan araştırma, ebeveyn istismarına ilişkin kendi bildirimlerinin önemli ölçüde daha düşük olduğunu gösterdi ve 14-17 yaşları arasındaki katılımcıların yüzde 13,9’u duygusal olduğunu bildirdi. önceki yıl boyunca istismar ve yüzde 5,5’i fiziksel istismar bildirdi.
Yeni araştırmaya göre istismar, gençlerin evde bildirdiği stresörlerden yalnızca biriydi. Ankete katılanların yüzde yirmi dokuzu evde bir ebeveyn veya başka bir yetişkinin işini kaybettiğini ve yüzde 24’ü açlık yaşadığını söyledi.
CDC’de ergen ve okul sağlığı programının başkanı Kathleen Ethier, verilerin okulların gençlerin, özellikle de ırkçılık veya cinsiyet kimliğiyle boğuşanların yaşamlarında oynayabileceği koruyucu rolün altını çizdiğini söyledi
“Okullar, evde istismara maruz kalmış olabilecek gençleri belirlemenin ve onlara hitap etmenin bir yolunu sağlıyor” diyerek, fiziksel istismarda bildirilen artışı “endişe verici ötesinde” ve intihar davranışındaki artışı “son derece önemli” olarak nitelendirdi.
“Bu veriler, gençler arasında, özellikle kız öğrenciler ve kendilerini lezbiyen, gey veya biseksüel olarak tanımlayan öğrenciler arasında ruh sağlığı açısından ciddi bir kriz içinde olduğumuzu gerçekten doğruluyor” dedi.
Araştırmacılar ve klinisyenler, pandemi sırasında gençlerin ruh sağlığında nadir görülen bir toplumda “yıkıcı” olarak tanımlanan keskin bir düşüş hakkında endişelerini dile getirdiler. Aralık ayında ABD genel cerrahından tavsiye.
Cerrahın raporuna göre, ülkenin büyük bir kısmı karantinaya alındıktan sonra, 2021’in başlarında ergen kızlar için intihar girişimleri için acil servis ziyaretleri 2019’un aynı dönemine göre yüzde 51 arttı. Bu rakam erkeklerde yüzde 4 arttı. Şubat ayında yayınlanan bir CDC raporu, genç kızların yeme bozukluklarıyla ilgili acil servis ziyaretlerinin pandemi sırasında iki katına çıktığını tespit etti.
CDC’nin Ergen Davranışları ve Deneyimleri Anketi’nden bu hafta yayınlanan araştırma bu bulgulara katkıda bulunuyor.
Her üç liseliden birden fazlası kötü ruh sağlığı yaşadı ve yüzde 44,2’si sürekli üzüntü veya umutsuzluk duygularını bildirdi. Yaklaşık yüzde 20’si intiharı düşündüklerini ve yüzde 9’u bir önceki yıl intihar girişiminde bulunduğunu söyledi.
“Bu çok önemli,” dedi Dr. Ethier. “Bu, gençlerimizin önemli bir bölümünün bize şu anda yaşamak istemediklerini söylediği anlamına geliyor.”
Karantina sırasında intihar davranışındaki artış, özellikle genç kadınlar ve kendilerini lezbiyen, gey veya biseksüel olarak tanımlayan öğrenciler arasında belirgindir. Dr. Ethier, araştırmacıların “o gençlerin okuldan ayrılmasından ve cinsel kimliklerini, cinsiyet yönelimlerini veya cinsiyet kimliklerini desteklemeyen aileleriyle evde kalmalarından endişe duyduklarını” söyledi.
Amerikan Pediatri Akademisi başkanı ve istismar vakalarında uzman olan Dr. Moira Szilagyi, ergenlerin okulda bulunan geniş yetişkinler ağına erişimden yararlandığını söyledi.
“Sizi başka bir yetişkin ve yaşıt grubuna maruz bırakır” dedi. “Orada bir insan denizi var ve onların arasında -öğretmeniniz, koçunuz, okul yönetimi- gençlerin arayıp bulabileceği ve bir gencin iyi durumda olmadığını anlayan sevecen yetişkinler var.”
CDC verileri, okula uzaktan gidiyor olsalar bile, okuldaki insanlarla güçlü bir “bağlılık” veya yakınlık duygusu tanımlayan öğrenciler arasında ruh sağlığının daha iyi olduğunu gösterdi.
Önceki araştırmalar, pandemi karantinası sırasında ödevlerini tamamlayamayan çocukların daha yüksek düzeyde kaygı ve depresyon bildirdiğini göstermişti.
Boston Tıp Merkezinde yatan 5-11 yaş arası 168 çocuk üzerinde yapılan boylamsal bir araştırma, pandemi sırasında depresyon ve anksiyete semptomlarında yüzde 5’ten yüzde 18’e keskin bir artış buldu. Daha kötü zihinsel sağlık, bakıcı depresyonu ve artan ekran süresinin yanı sıra ödevleri tamamlayamama ile ilişkiliydi.
Boston Tıp Merkezi’nde çocuk psikiyatristi ve makalenin yazarlarından biri olan Dr. Andrea E. Spencer, bulguların okulun “birden çok düzeyde çocuklar için iyi” olduğunun altını çiziyor.
“Aileler son derece önemlidir, ancak çoğu zaman bu akran grubu aile evinin sınırları içinde değiştirilemez,” dedi Dr. Spencer. “Sonra bunun üzerine ebeveyn stresini de eklersiniz ve bu, kimsenin birbirinden kaçamayacağı bir evde artan çatışmaya neden olur. Bu tarif iyi bir yere gitmiyor.”
Normal şartlar altında, klinisyenler “bu ailelere destek seferber eder ve gerçekten onların etrafını sarar ve evdeki insanlara kaynaklar sağlar” dedi Dr. Spencer. Ancak yoğun yayılma dönemlerinde, halk sağlığı koşullarının evde çok daha fazla tecrit edilmesini gerektirdi, bu da “risk altındaki çocuklar için yapmaya çalıştığımızın tam tersi” dedi.