Ev
Kültür
Hengameh Yaghoobifarah: Daireler çiziyoruz
Haftanın kitap sorusu, Hengameh Yaghoobifarah’ın köşe yazılarını bir araya getiren kitap “Habititus” için. Birçok konu geçerliliğini korudu.
Editor kadrosu
:
Cornelia Geissler
Hengameh Yaghoobifarah’ın en son kitabı, güncelliğini yitirmemiş daha eski metinler içeriyor. tobias meme
Gazete sütunları gün için yazılır. Yeniden okurken insan bazen olayı neredeyse hiç hatırlamıyor ya da öfkeyle, hatta belki de duyguyla üzerine düşünüyor. Bu tür köşe yazıları yıllar sonra bir kitapta yer alıyorsa ve sanki kendi aralarında sohbet ediyormuş izlenimi uyandırıyorsa bu, asıl gazetecilik türünün edebi niteliğini gösterir. Hengameh Yaghoobifarah’ın bir antolojisi şimdi Blumenbar tarafından “Habibitus” taz sütunu başlığı altında yayınlanıyor. Hengameh Yaghoobifarah’ın kendisine soralım: sözleri yeniden okurken nasıl hissettiniz – dayanıklılık sizi mutlu mu ediyor yoksa kızdırıyor mu?
Hengameh Yaghoobifarah: Onları seçerken başım ağrıyordu çünkü sık sık düşündüm: bu metinlerden bazıları çok eski, benim yazım tarzım da değişti. Küçük halimden biraz utandım. Ben de unuttuğum bazı köşe yazılarına gülmek zorunda kaldım. Ne de olsa, konunun ele alındığı hissine kapıldığım sadece birkaç metin vardı.
Çünkü sadece kendi yazınıza bakmak bir rollercoaster yolculuğu değildi, konular için çok daha doğruydu: Her zaman daireler çiziyoruz. Dört yıl önce güncel olan bir metin hala geçerli çünkü tartışma kendini tekrar ediyor. Örneğin kefal, Crocs veya Alman yemek kültürü söz konusu olduğunda belirli olaylara atıfta bulunmayan bir dizi metin, kutuplaştıkları için güncelliğini korudu. En çok direnişle karşılaştığım, polisi çöp kutusuna gönderdiğim sütun da orada tabii. Tartışma, konuyu siyasi bir meseleye dönüştürdü. Onlarsız yapsaydım, bu köşeye pişman olacağımı düşünebilirsiniz.
Taz için yaklaşık yedi yıl köşe yazdım, sonra yerimi başka birinin tutabileceğini düşündüm. Şu anda beni daha çok ilgilendiren metin biçimleri daha fazla kalıcı güce sahip. Şu anda artık bu döngüde olmadığım, iki haftada bir konu bulduğum için çok mutluyum ve ikinci romanımı yazıyorum. Bu arada kitap fikri bende değil, yazı işleri müdürlüğünde köşe sorumlusu Fatma Aydemir’de vardı. Bıraktığım için üzgündü. Kitaba şimdi sahip olmak, hayatımın bu aşamasına bir son vermek gibi iyi hissettiriyor.
okuma 9.6.20:00, Heimathafen Neukölln, Karl-Marx-Strasse 141
Kültür
Hengameh Yaghoobifarah: Daireler çiziyoruz
Haftanın kitap sorusu, Hengameh Yaghoobifarah’ın köşe yazılarını bir araya getiren kitap “Habititus” için. Birçok konu geçerliliğini korudu.
Editor kadrosu
:
Cornelia Geissler
Hengameh Yaghoobifarah’ın en son kitabı, güncelliğini yitirmemiş daha eski metinler içeriyor. tobias meme
Gazete sütunları gün için yazılır. Yeniden okurken insan bazen olayı neredeyse hiç hatırlamıyor ya da öfkeyle, hatta belki de duyguyla üzerine düşünüyor. Bu tür köşe yazıları yıllar sonra bir kitapta yer alıyorsa ve sanki kendi aralarında sohbet ediyormuş izlenimi uyandırıyorsa bu, asıl gazetecilik türünün edebi niteliğini gösterir. Hengameh Yaghoobifarah’ın bir antolojisi şimdi Blumenbar tarafından “Habibitus” taz sütunu başlığı altında yayınlanıyor. Hengameh Yaghoobifarah’ın kendisine soralım: sözleri yeniden okurken nasıl hissettiniz – dayanıklılık sizi mutlu mu ediyor yoksa kızdırıyor mu?
Hengameh Yaghoobifarah: Onları seçerken başım ağrıyordu çünkü sık sık düşündüm: bu metinlerden bazıları çok eski, benim yazım tarzım da değişti. Küçük halimden biraz utandım. Ben de unuttuğum bazı köşe yazılarına gülmek zorunda kaldım. Ne de olsa, konunun ele alındığı hissine kapıldığım sadece birkaç metin vardı.
Çünkü sadece kendi yazınıza bakmak bir rollercoaster yolculuğu değildi, konular için çok daha doğruydu: Her zaman daireler çiziyoruz. Dört yıl önce güncel olan bir metin hala geçerli çünkü tartışma kendini tekrar ediyor. Örneğin kefal, Crocs veya Alman yemek kültürü söz konusu olduğunda belirli olaylara atıfta bulunmayan bir dizi metin, kutuplaştıkları için güncelliğini korudu. En çok direnişle karşılaştığım, polisi çöp kutusuna gönderdiğim sütun da orada tabii. Tartışma, konuyu siyasi bir meseleye dönüştürdü. Onlarsız yapsaydım, bu köşeye pişman olacağımı düşünebilirsiniz.
Taz için yaklaşık yedi yıl köşe yazdım, sonra yerimi başka birinin tutabileceğini düşündüm. Şu anda beni daha çok ilgilendiren metin biçimleri daha fazla kalıcı güce sahip. Şu anda artık bu döngüde olmadığım, iki haftada bir konu bulduğum için çok mutluyum ve ikinci romanımı yazıyorum. Bu arada kitap fikri bende değil, yazı işleri müdürlüğünde köşe sorumlusu Fatma Aydemir’de vardı. Bıraktığım için üzgündü. Kitaba şimdi sahip olmak, hayatımın bu aşamasına bir son vermek gibi iyi hissettiriyor.
okuma 9.6.20:00, Heimathafen Neukölln, Karl-Marx-Strasse 141