Ya büyük miktarda gıdayı hızla yemeye yönelik kontrol edilemeyen bir dürtü, bozulmuş bir beyin devresinden kaynaklanıyorsa? Durum böyle olsaydı, bir psikiyatrik tanı olan tıkınırcasına yeme bozukluğu ile yaşayan insanlar, Parkinson hastalığı olan bir hastanın titremeleri için olduğundan daha fazla hatalı olmayabilirler.
Bu soru, doktorların, bu yaygın ancak yeterince bildirilmeyen yeme bozukluğu olan insanlara yardım etmek için şimdiye kadar denenmiş olan her şeyden farklı yeni bir tedavi denemesine yol açtı. Pennsylvania Üniversitesi’nde beyin cerrahı olan Dr. Casey Halpern, nüfusun en az yüzde 3’ünde buna sahip olduğunu söyledi.
O ve meslektaşları, Parkinson hastalarında titremeleri bastırmak için rutin olarak kullanılan bir yöntem olan derin beyin stimülasyonunu denemeye karar verdiler. Anormal sinyalleri düzenlemek için beyne elektrot yerleştirmeyi içerir. Elektrotlara bağlanan teller, görünmez ve göze batmayacak şekilde kafa derisinin altına yerleştirilir. Tıkınırcasına yeme tedavisi için, cihaz yalnızca, cihaz bir tıkınırcasına yemek başlatmak için bir sinyal algıladığında nöronları uyarır.
Ulusal Sağlık Enstitüleri tarafından finanse edilen ve bu yılın başlarında Nature Medicine dergisinde yayınlanan pilot çalışma, iki kadını kapsıyor ve birkaç ay içinde, tıkınırcasına yeme bozukluğu yaşayan ve sonrasında kaybettikleri kiloları geri alan dört kişiyi daha kapsayacak şekilde genişletilecek. Bariatrik cerrahi Tedavinin Gıda ve İlaç Dairesi tarafından onaylanmasından önce, araştırmacıların yöntemi birden fazla tıp merkezinde en az 100 kişide titizlikle test etmesi gerekecek. Böyle bir çalışmanın tamamlanması birkaç yıl alacaktır.
Cihazları bir yıl önce implante edilen iki kadın, üç yıla kadar takip edilecek. 12 ay sonra cihazlarını kaldırma seçeneğine sahiptiler, ancak ikisi de artık dayanılmaz bir aşırı yeme dürtüsü hissetmedikleri için cihazları saklamak istediler.
İçlerinden biri, California, Citrus Heights’tan 58 yaşındaki Robyn Baldwin, kendisini “her zaman büyük olan” bir “chunko çocuğu” olarak tanımladı. Çok çeşitli diyetler denedi. Evvel, bir ay boyunca sadece protein içeceği içti.
2003 yılında, genellikle sindirim sistemini mideyi küçültecek ve yiyecekleri sindirmeyi zorlaştıracak şekilde değiştirmeyi içeren bariatrik cerrahi geçirdi. Diğer yöntemler başarısız olduğunda birçok kişinin kilo vermesine olanak sağlamıştır. Ama Bayan Baldwin için verdiği kilolar geri geldi.
Çalışmanın diğer hastası 48 yaşındaki Lena Tolly, Sacramento’da yaşıyor. Ayrıca obezite için çok sayıda diyet ve ilaç denedi. Ailesi ona üniversiteden mezuniyet hediyesi olarak bir vegan kampında bir ay verdi. Oradayken, günde 10 mil yürüdü.
2005 yılının Ağustos ayında, Bayan Tolly, obezite ameliyatı geçirdi. 100 kilo verdi, ancak kilo geri döndü.
“İrade gücünden daha fazlası olmalı” dedi.
Onun durumunda – ve Bayan Baldwin’in durumunda – öyleydi. Tıkınırcasına yemeleri çoğu insanın tıkınırcasına yeme dediği şey değildir, ara sıra bir torba cips veya bir galon dondurmayla başlayıp devam ettiklerinde olduğu gibi. Bunun yerine, durumları Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabında yer almaktadır. Haftada birkaç kez aşırı yemeyi içerir. Tıkanmalara, tüm kontrollerini kaybettikleri, hızla büyük miktarlarda yiyecek tükettikleri neredeyse başka bir durumda olma hissi eşlik eder. Davranışlarından utanan birçok kişi gizlice tıkınır. Tıkanma bittiğinde iğrenme ve utanç hissetmek yaygındır.
Sacramento’dan Lena Tolly, obezite ameliyatından sonra 100 kilo verdi. Ama ağırlık geri geldi. “İrade gücünden daha fazlası olmalı” dedi. Kredi… The New York Times için Andri Tambunan
Bayan Baldwin ve Bayan Tolly’nin katıldığı çalışma, beyindeki elektrik sinyalleriyle ilgili sorunların neden olabileceği çeşitli bozuklukları tedavi etmek için derin beyin stimülasyonunu kullanma hareketinin bir parçasıdır. San Francisco’daki California Üniversitesi’nde beyin cerrahisi profesörü olan ve tıkınırcasına yeme çalışmasına dahil olmayan Dr. Edward Chang, bunların hareket bozukluklarını ve depresyon ve obsesif kompulsif bozukluk gibi psikiyatrik durumları içerdiğini söyledi.
Araştırmacılar, bu bozuklukların bazılarının semptomlarını düzenleyen, genellikle çapı yaklaşık milimetre olan alanlarda hassas beyin devreleri buldular. Keşifler, derin beyin stimülasyonu çalışmalarının yolunu açıyor.
Dr. Halpern, Bayan Baldwin ve Bayan Tolly ile pilot deneyi yönetti. Ama önce o ve meslektaşları, obeziteye yatkın farelerle başladılar. Hayvanlar beslenmişti, ancak araştırmacılar kafeslerine tereyağı koyduklarında, onu yiyip bitirdiler ve bir saat içinde günlük kalorilerinin yüzde 25’inden fazlasını tükettiler.
Beyinlerinin aktive edilen alanı, beynin merkezinin derinliklerinde yer alan, beynin ödül merkezinin kilit bir merkezi olan nukleus accumbens’ti. Farelerde, accumbens çekirdeğindeki nöronlar, bir tıkanıklıktan hemen önce aktif hale geldi. Araştırmacılar, bu nöronları sakinleştirmek için derin beyin stimülasyonu kullandıklarında, farelerin aşırı yemesini engelleyebildiler.
Ama insanlarda işe yarayabilir mi?
Bilim adamları grubu, aşırı yeme bozukluğundan kaynaklanabileceğine inanarak, obezite cerrahisinden sonra tüm kilolarını geri alan insanlar için reklam vermeye başladı.
Bayan Baldwin ve Bayan Tolly cevapladı. İkisi de tıkınırcasına yeme bozukluğu olduğunu fark etmedi. Ancak, yeme bozuklukları üzerine çalışan Massachusetts General Hospital’da psikolog olan Lauren Breithaupt, tıkınırcasına yemenin “kilo verme ameliyatı için başvuran kişilerde gerçekten çok yaygın” olduğunu söyledi.
Bayan Baldwin ve Bayan Tolly, Dr. Halpern ile görüştüklerinde, ikisi de kilo verme ameliyatından öncekinden daha ağırdı.
Araştırmanın bir parçası olarak, araştırmacılar her kadına aç olmadıklarında en sevdikleri yiyeceklerden 5.000 kalorilik bir ziyafet verdi. Kadınlar, aşırı yemeyi tetikleyebilecek belirli duygusal tetikleyicileri tanımladılar: Bayan Tolly için, yakın zamanda ölen annesinin düşünceleri; ve Bayan Baldwin için, çalışma programı ve evdeki sorumlulukları hakkındaki düşünceleri. Araştırmacıların, çalışmanın bir parçası olarak bu tetikleyicilerle aşırıya kaçmalarını istemelerine izin vermeyi kabul ettiler.
Araştırmacılar, yemek yerken, nöronların yemek yemeden hemen önce ateşlendiğini ve bu elektriksel uyarıların, kontrol kaybı hisseden kadınlarla ilişkili olduğunu belirleyerek, kadınların çekirdeğindeki elektriksel uyarıları kaydettiler. Doğrudan bir beyin uyarıcısı, sinyalleri yakalayabilir ve kadınların aşırı yeme isteğini önleyebilirdi.
Cihazları kadınların beyinlerine bağladıktan sonra, araştırmacılar, Bayan Baldwin ve Bayan Tolly’ye, cihazları önümüzdeki birkaç ay içinde herhangi bir zamanda etkinleştireceklerini, ancak ne zaman olduğunu söylemediklerini söylediler. Her iki kadın da cihazlar etkinleştirildiğinde hemen bildiklerini söyledi. Aniden, artık doyumsuz yeme dürtüsü hissetmediler.
Şimdi ağırlıkları yavaş yavaş düşüyor. Her ikisi de aktif olarak düşünmeden farklı şekilde yediklerini söylüyor.
Bayan Tolly, “Bu kendi kendini kontrol etmek değil,” dedi. “Daha iyi seçimler yapıyorum.” Ama ona hiç hitap etmeyen yiyecekleri yemeye başlamadı. “Ben lahana için kaydolmuyorum.”
Bayan Baldwin, yemek tercihlerinde bir değişiklik fark ettiğini söyledi. Fıstık ezmesini çok severdi ve kendini kavanozdan kaşıkla yerken bulurdu. Şimdi canı istemiyor.
“Reçete almak için eczaneye gitmek gibi bu alışkanlıkları edinirdim ama Ben ve Jerry’s’e dolambaçlı yoldan gidebilirdim,” dedi.
Cihaz etkinleştirildiğinde, “Eczaneye gidebilirim ve dondurmayı düşünmem bile” dedi.
Ayrıca zevklerinin değiştiğini de fark eder. Şimdi en sevdiği yiyecekler tatlı yerine tuzlu.
Bayan Baldwin, “Yiyecek hakkında hiç düşünmediğimden değil” dedi. “Ama artık arzulayan biri değilim.”
Ancak bu, doğrudan beyin stimülasyonunun aşırı tıkınma yaşayan insanlar için cevap olabileceğini gösteriyor mu?
Dr. Breithaupt temkinli.
“Sadece iki kişi,” dedi.
Bu soru, doktorların, bu yaygın ancak yeterince bildirilmeyen yeme bozukluğu olan insanlara yardım etmek için şimdiye kadar denenmiş olan her şeyden farklı yeni bir tedavi denemesine yol açtı. Pennsylvania Üniversitesi’nde beyin cerrahı olan Dr. Casey Halpern, nüfusun en az yüzde 3’ünde buna sahip olduğunu söyledi.
O ve meslektaşları, Parkinson hastalarında titremeleri bastırmak için rutin olarak kullanılan bir yöntem olan derin beyin stimülasyonunu denemeye karar verdiler. Anormal sinyalleri düzenlemek için beyne elektrot yerleştirmeyi içerir. Elektrotlara bağlanan teller, görünmez ve göze batmayacak şekilde kafa derisinin altına yerleştirilir. Tıkınırcasına yeme tedavisi için, cihaz yalnızca, cihaz bir tıkınırcasına yemek başlatmak için bir sinyal algıladığında nöronları uyarır.
Ulusal Sağlık Enstitüleri tarafından finanse edilen ve bu yılın başlarında Nature Medicine dergisinde yayınlanan pilot çalışma, iki kadını kapsıyor ve birkaç ay içinde, tıkınırcasına yeme bozukluğu yaşayan ve sonrasında kaybettikleri kiloları geri alan dört kişiyi daha kapsayacak şekilde genişletilecek. Bariatrik cerrahi Tedavinin Gıda ve İlaç Dairesi tarafından onaylanmasından önce, araştırmacıların yöntemi birden fazla tıp merkezinde en az 100 kişide titizlikle test etmesi gerekecek. Böyle bir çalışmanın tamamlanması birkaç yıl alacaktır.
Cihazları bir yıl önce implante edilen iki kadın, üç yıla kadar takip edilecek. 12 ay sonra cihazlarını kaldırma seçeneğine sahiptiler, ancak ikisi de artık dayanılmaz bir aşırı yeme dürtüsü hissetmedikleri için cihazları saklamak istediler.
İçlerinden biri, California, Citrus Heights’tan 58 yaşındaki Robyn Baldwin, kendisini “her zaman büyük olan” bir “chunko çocuğu” olarak tanımladı. Çok çeşitli diyetler denedi. Evvel, bir ay boyunca sadece protein içeceği içti.
2003 yılında, genellikle sindirim sistemini mideyi küçültecek ve yiyecekleri sindirmeyi zorlaştıracak şekilde değiştirmeyi içeren bariatrik cerrahi geçirdi. Diğer yöntemler başarısız olduğunda birçok kişinin kilo vermesine olanak sağlamıştır. Ama Bayan Baldwin için verdiği kilolar geri geldi.
Çalışmanın diğer hastası 48 yaşındaki Lena Tolly, Sacramento’da yaşıyor. Ayrıca obezite için çok sayıda diyet ve ilaç denedi. Ailesi ona üniversiteden mezuniyet hediyesi olarak bir vegan kampında bir ay verdi. Oradayken, günde 10 mil yürüdü.
2005 yılının Ağustos ayında, Bayan Tolly, obezite ameliyatı geçirdi. 100 kilo verdi, ancak kilo geri döndü.
“İrade gücünden daha fazlası olmalı” dedi.
Onun durumunda – ve Bayan Baldwin’in durumunda – öyleydi. Tıkınırcasına yemeleri çoğu insanın tıkınırcasına yeme dediği şey değildir, ara sıra bir torba cips veya bir galon dondurmayla başlayıp devam ettiklerinde olduğu gibi. Bunun yerine, durumları Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabında yer almaktadır. Haftada birkaç kez aşırı yemeyi içerir. Tıkanmalara, tüm kontrollerini kaybettikleri, hızla büyük miktarlarda yiyecek tükettikleri neredeyse başka bir durumda olma hissi eşlik eder. Davranışlarından utanan birçok kişi gizlice tıkınır. Tıkanma bittiğinde iğrenme ve utanç hissetmek yaygındır.
Sacramento’dan Lena Tolly, obezite ameliyatından sonra 100 kilo verdi. Ama ağırlık geri geldi. “İrade gücünden daha fazlası olmalı” dedi. Kredi… The New York Times için Andri Tambunan
Bayan Baldwin ve Bayan Tolly’nin katıldığı çalışma, beyindeki elektrik sinyalleriyle ilgili sorunların neden olabileceği çeşitli bozuklukları tedavi etmek için derin beyin stimülasyonunu kullanma hareketinin bir parçasıdır. San Francisco’daki California Üniversitesi’nde beyin cerrahisi profesörü olan ve tıkınırcasına yeme çalışmasına dahil olmayan Dr. Edward Chang, bunların hareket bozukluklarını ve depresyon ve obsesif kompulsif bozukluk gibi psikiyatrik durumları içerdiğini söyledi.
Araştırmacılar, bu bozuklukların bazılarının semptomlarını düzenleyen, genellikle çapı yaklaşık milimetre olan alanlarda hassas beyin devreleri buldular. Keşifler, derin beyin stimülasyonu çalışmalarının yolunu açıyor.
Dr. Halpern, Bayan Baldwin ve Bayan Tolly ile pilot deneyi yönetti. Ama önce o ve meslektaşları, obeziteye yatkın farelerle başladılar. Hayvanlar beslenmişti, ancak araştırmacılar kafeslerine tereyağı koyduklarında, onu yiyip bitirdiler ve bir saat içinde günlük kalorilerinin yüzde 25’inden fazlasını tükettiler.
Beyinlerinin aktive edilen alanı, beynin merkezinin derinliklerinde yer alan, beynin ödül merkezinin kilit bir merkezi olan nukleus accumbens’ti. Farelerde, accumbens çekirdeğindeki nöronlar, bir tıkanıklıktan hemen önce aktif hale geldi. Araştırmacılar, bu nöronları sakinleştirmek için derin beyin stimülasyonu kullandıklarında, farelerin aşırı yemesini engelleyebildiler.
Ama insanlarda işe yarayabilir mi?
Bilim adamları grubu, aşırı yeme bozukluğundan kaynaklanabileceğine inanarak, obezite cerrahisinden sonra tüm kilolarını geri alan insanlar için reklam vermeye başladı.
Bayan Baldwin ve Bayan Tolly cevapladı. İkisi de tıkınırcasına yeme bozukluğu olduğunu fark etmedi. Ancak, yeme bozuklukları üzerine çalışan Massachusetts General Hospital’da psikolog olan Lauren Breithaupt, tıkınırcasına yemenin “kilo verme ameliyatı için başvuran kişilerde gerçekten çok yaygın” olduğunu söyledi.
Bayan Baldwin ve Bayan Tolly, Dr. Halpern ile görüştüklerinde, ikisi de kilo verme ameliyatından öncekinden daha ağırdı.
Araştırmanın bir parçası olarak, araştırmacılar her kadına aç olmadıklarında en sevdikleri yiyeceklerden 5.000 kalorilik bir ziyafet verdi. Kadınlar, aşırı yemeyi tetikleyebilecek belirli duygusal tetikleyicileri tanımladılar: Bayan Tolly için, yakın zamanda ölen annesinin düşünceleri; ve Bayan Baldwin için, çalışma programı ve evdeki sorumlulukları hakkındaki düşünceleri. Araştırmacıların, çalışmanın bir parçası olarak bu tetikleyicilerle aşırıya kaçmalarını istemelerine izin vermeyi kabul ettiler.
Araştırmacılar, yemek yerken, nöronların yemek yemeden hemen önce ateşlendiğini ve bu elektriksel uyarıların, kontrol kaybı hisseden kadınlarla ilişkili olduğunu belirleyerek, kadınların çekirdeğindeki elektriksel uyarıları kaydettiler. Doğrudan bir beyin uyarıcısı, sinyalleri yakalayabilir ve kadınların aşırı yeme isteğini önleyebilirdi.
Cihazları kadınların beyinlerine bağladıktan sonra, araştırmacılar, Bayan Baldwin ve Bayan Tolly’ye, cihazları önümüzdeki birkaç ay içinde herhangi bir zamanda etkinleştireceklerini, ancak ne zaman olduğunu söylemediklerini söylediler. Her iki kadın da cihazlar etkinleştirildiğinde hemen bildiklerini söyledi. Aniden, artık doyumsuz yeme dürtüsü hissetmediler.
Şimdi ağırlıkları yavaş yavaş düşüyor. Her ikisi de aktif olarak düşünmeden farklı şekilde yediklerini söylüyor.
Bayan Tolly, “Bu kendi kendini kontrol etmek değil,” dedi. “Daha iyi seçimler yapıyorum.” Ama ona hiç hitap etmeyen yiyecekleri yemeye başlamadı. “Ben lahana için kaydolmuyorum.”
Bayan Baldwin, yemek tercihlerinde bir değişiklik fark ettiğini söyledi. Fıstık ezmesini çok severdi ve kendini kavanozdan kaşıkla yerken bulurdu. Şimdi canı istemiyor.
“Reçete almak için eczaneye gitmek gibi bu alışkanlıkları edinirdim ama Ben ve Jerry’s’e dolambaçlı yoldan gidebilirdim,” dedi.
Cihaz etkinleştirildiğinde, “Eczaneye gidebilirim ve dondurmayı düşünmem bile” dedi.
Ayrıca zevklerinin değiştiğini de fark eder. Şimdi en sevdiği yiyecekler tatlı yerine tuzlu.
Bayan Baldwin, “Yiyecek hakkında hiç düşünmediğimden değil” dedi. “Ama artık arzulayan biri değilim.”
Ancak bu, doğrudan beyin stimülasyonunun aşırı tıkınma yaşayan insanlar için cevap olabileceğini gösteriyor mu?
Dr. Breithaupt temkinli.
“Sadece iki kişi,” dedi.