Bağımlılık (Sigara, alkol, husus, kumar, internet…) bir beyin hastalığıdır. Beynin belirli bir bölgesindeki hücreler bağımlı hale gelir. daha sonrasında irade devre dışı kalır, kişi istemese de bağımlığı devam eder. “İstesem bırakırım.” ya da “İstesen bırakırsın!” yazık ki, gerçek değildir artık.
Bağımlılık yavaş yavaş gelişir. Birinci yudum, birinci nefes, oynanan birinci oyun bu yolun birinci adımları olur ve birfazlaca insan hasta olduğunu, bağımlı olduğunu kabul etmek istemez.
Sebep genelde etraf, arkadaşlar, merak, verdiği keyif, buhrandan kaçış üzere görme fikridir. Bıraktıktan daha sonra tekrar başlama sebebi de birebirdir.
Peki bağımlık beşere ne yapar? Sıhhat, maddiyat, iş, okul, aile, etraf ve en sonunda toplum, hepsi olumsuz etkilenir.
Bırakmak için en değerli ve birinci adım, kişinin bağımlı olduğunu kabul etmesi ve bırakmaya kararlı olmasıdır. Kişinin kendisi, ailesi, tabip ve psikolog takviyesi bu tedavinin şayet olmazsa olmaz modülleridir.
İnanmak, bırakacağı konusunda kendine güvenmek de epeyce kıymetlidir. İnsan inanmadığı bir şey için efor harcamaz ve başaramaz.
Aile “tıp oyunu oynayarak” yani mutlaka bağımlıkla ilgili konuşmayarak ve bunun bir hastalık olduğunu bilip ona göre sevgi, ilgi, sabır göstererek en büyük dayanağı verecektir.
İlaçları hekiminizin denetiminde, onun istediği biçimde kullanıp hekim denetiminde bırakmalısınız. Yoksa uykusuz, sonluluk üzere durumlarla karşılaşabilirsiniz.
Psikolog dayanağını, katiyen bağımlı hasta deneyimi olan birinden almanızı tavsiye ederim. Yoksa “Yarım imam dinden, yarım tabip candan eder.” hesabı, yarar yerine ziyan da nazaranbilirsiniz.
Ayrıca biliyoruz ki, bağımlı beşerler yapı olarak kimseye ziyanı olmayan, içe kapanık insanlardır. Paylaşmayınca, sıkıntıları dağ üzere büyük görünür ve bu durum da bağımlılığı devam ettirir. Bu niçinle terapi takviyesi kıymetlidir; yargılamadan, empati kurarak ve bu işi profesyonel olarak yapan birilerinin yardımı…
Hayatta gereğince keyif verecek şey var bence; beyninize yapay keyif duygusu yaşatacak ve daha sonrasında pişman olacağınız her şeyden uzak durun lütfen!
Bağımlılık yavaş yavaş gelişir. Birinci yudum, birinci nefes, oynanan birinci oyun bu yolun birinci adımları olur ve birfazlaca insan hasta olduğunu, bağımlı olduğunu kabul etmek istemez.
Sebep genelde etraf, arkadaşlar, merak, verdiği keyif, buhrandan kaçış üzere görme fikridir. Bıraktıktan daha sonra tekrar başlama sebebi de birebirdir.
Peki bağımlık beşere ne yapar? Sıhhat, maddiyat, iş, okul, aile, etraf ve en sonunda toplum, hepsi olumsuz etkilenir.
Bırakmak için en değerli ve birinci adım, kişinin bağımlı olduğunu kabul etmesi ve bırakmaya kararlı olmasıdır. Kişinin kendisi, ailesi, tabip ve psikolog takviyesi bu tedavinin şayet olmazsa olmaz modülleridir.
İnanmak, bırakacağı konusunda kendine güvenmek de epeyce kıymetlidir. İnsan inanmadığı bir şey için efor harcamaz ve başaramaz.
Aile “tıp oyunu oynayarak” yani mutlaka bağımlıkla ilgili konuşmayarak ve bunun bir hastalık olduğunu bilip ona göre sevgi, ilgi, sabır göstererek en büyük dayanağı verecektir.
İlaçları hekiminizin denetiminde, onun istediği biçimde kullanıp hekim denetiminde bırakmalısınız. Yoksa uykusuz, sonluluk üzere durumlarla karşılaşabilirsiniz.
Psikolog dayanağını, katiyen bağımlı hasta deneyimi olan birinden almanızı tavsiye ederim. Yoksa “Yarım imam dinden, yarım tabip candan eder.” hesabı, yarar yerine ziyan da nazaranbilirsiniz.
Ayrıca biliyoruz ki, bağımlı beşerler yapı olarak kimseye ziyanı olmayan, içe kapanık insanlardır. Paylaşmayınca, sıkıntıları dağ üzere büyük görünür ve bu durum da bağımlılığı devam ettirir. Bu niçinle terapi takviyesi kıymetlidir; yargılamadan, empati kurarak ve bu işi profesyonel olarak yapan birilerinin yardımı…
Hayatta gereğince keyif verecek şey var bence; beyninize yapay keyif duygusu yaşatacak ve daha sonrasında pişman olacağınız her şeyden uzak durun lütfen!