Weiter Schreib dergisi son sayısında geceye ithaf ediliyor ve bu geceyi Cuma günü saat 20.00'den Volksbühne'nin Kırmızı Salonunda kutlanıyor. İranlı da orada Hannover'de yaşayan yazar Atefe Asadi. Onlara şu soru soruluyor: Almanya'da sihirli ve gerçekçi rüyalar görebilir misiniz?
Atefe Asadi: Bu soruyu kişisel bakış açımdan yanıtlamamı beklerseniz, hala iki kültüre o kadar kaptırdığımı söylemem gerekir ki buna yüzen ve hareket eden diyebilirsiniz. Gözlerimi kapattığımda geçmişin tüm korkularını ve travmalarını barındıran, aynı zamanda yeni toplumda günümüzün zorluklarını ve belirsizliklerini yansıtan bir dünyaya giriyorum.
Bugünlerde kabuslarım iki dilli ve gördüğüm birkaç rüya da Farsça. En sık gördüğüm rüya İran'a döndüğümü, kapıları çaldığımı ama kimsenin beni tanımadığını görmek. Keşke kabuslarımı telafi etmenin bir yolu olsaydı!
Bir direniş biçimi
Benim gibi gerçekçiliği takdir eden, hayallerin ve abartılı umutların daha da büyük hayal kırıklıklarına yol açabileceğini bilen biri bile, hâlâ hayal kurma ihtiyacını hissediyor ve bunu gerçekliğin kısıtlamalarına karşı bir direniş biçimi olarak kullanıyor. Ve bunların hepsi yeni bir hikaye yazmanın başlangıcı, malzemesi olabilir.
Weiter-Schreiben dergisi için gece konusunu yazmayı bir tür kişisel analiz olarak gördüm. Salman Rushdie, hayatında motosiklet tamir etmeyi öğrenmediğini ancak edebiyat sayesinde kendini tamir etmeyi bildiğini söylüyor. Gece projesinde ise Alman meslektaşım Daniela Dröscher ile birlikte sadece bir konsept düşünerek ne kadar genişleyebileceğimi görmek için kalemi elime aldım. Gece bir kelimeden daha fazlasıdır. Oğlunu İran rejimine kaptıran bir anne olan Mahmonir hakkında yazıyorum. O da kapıları çalıyor. Büyük efsanelerden bir kahraman gibidir.
Gece yazmaya devam 13 Aralık, 20:00, Atefe Asadi, Daniela Dröscher, Kateryna Mishchenko, Abdul Wahid Rafee ve diğerleriyle birlikte. Müzik: Milad Khawam. Volksbühne, Kırmızı Salon
Atefe Asadi: Bu soruyu kişisel bakış açımdan yanıtlamamı beklerseniz, hala iki kültüre o kadar kaptırdığımı söylemem gerekir ki buna yüzen ve hareket eden diyebilirsiniz. Gözlerimi kapattığımda geçmişin tüm korkularını ve travmalarını barındıran, aynı zamanda yeni toplumda günümüzün zorluklarını ve belirsizliklerini yansıtan bir dünyaya giriyorum.
Bugünlerde kabuslarım iki dilli ve gördüğüm birkaç rüya da Farsça. En sık gördüğüm rüya İran'a döndüğümü, kapıları çaldığımı ama kimsenin beni tanımadığını görmek. Keşke kabuslarımı telafi etmenin bir yolu olsaydı!
Bir direniş biçimi
Benim gibi gerçekçiliği takdir eden, hayallerin ve abartılı umutların daha da büyük hayal kırıklıklarına yol açabileceğini bilen biri bile, hâlâ hayal kurma ihtiyacını hissediyor ve bunu gerçekliğin kısıtlamalarına karşı bir direniş biçimi olarak kullanıyor. Ve bunların hepsi yeni bir hikaye yazmanın başlangıcı, malzemesi olabilir.
Weiter-Schreiben dergisi için gece konusunu yazmayı bir tür kişisel analiz olarak gördüm. Salman Rushdie, hayatında motosiklet tamir etmeyi öğrenmediğini ancak edebiyat sayesinde kendini tamir etmeyi bildiğini söylüyor. Gece projesinde ise Alman meslektaşım Daniela Dröscher ile birlikte sadece bir konsept düşünerek ne kadar genişleyebileceğimi görmek için kalemi elime aldım. Gece bir kelimeden daha fazlasıdır. Oğlunu İran rejimine kaptıran bir anne olan Mahmonir hakkında yazıyorum. O da kapıları çalıyor. Büyük efsanelerden bir kahraman gibidir.
Gece yazmaya devam 13 Aralık, 20:00, Atefe Asadi, Daniela Dröscher, Kateryna Mishchenko, Abdul Wahid Rafee ve diğerleriyle birlikte. Müzik: Milad Khawam. Volksbühne, Kırmızı Salon