Ev
edebiyat
Annie Dillard özellikle doğa hakkında şöyle yazar: “Making a Stone Talk”
Pulitzer ödüllü yazarın bu kitaptaki 14 metni dikkatimizi çekiyor. Hayvanları, bitkileri ve manzaraları yüceltmezler.
annie dillardwesleyan.edu
Gözlerimiz kilitlendi ve kilitlendi: Annie Dillard, bir gelincikle göz teması kurmayı yoğun bir an olarak tanımlıyor. “Bizi boğdu. Ormanı devirdi, tarlaları kendinden geçirdi ve göleti boşalttı; dünya gözlerin kara deliğine koştu.” İnsanlar ve hayvanlar birbirlerine yakınlaşırlar ama aynı zamanda yabancı kalırlar. Gelincikler, güçlü ısırma reflekslerine sahip, hızlı, etobur avcılardır, bizden tamamen farklı dürtüleri takip ederler.
Annie Dillard, doğa hakkında Amerikan yazılarının bir simgesidir. 1970’lerin başında, 27 yaşındayken, yalnız bir yıllığına Virginia Mavi Dağları’nda emekli oldu ve bu konuda o kadar net, cesur ve güzel yazdı ki kitabı Pulitzer Ödülü’nü kazandı. O zamandan beri kendine özgü, şiirsel nesir ve şiirler yayınladı, edebiyat ve yaratıcı yazarlık öğretti ve uzun süreler boyunca ücra evlerde ve manzaralarda defalarca kayboldu.
gerçek nedir Normal nedir? “Şeylerin Sessiz Yükü” Hakkında Bir Roman
“Living Like a Weasel”, ilk olarak 1982’de İngilizce olarak yayınlanan kısa düzyazı parçalarından oluşan Making a Stone Talk’un ilk metnidir. Bu kitaptaki 14 metnin çoğu, Amazon’un kaynak sularına veya Kuzey Kutbu’na, Galapagos Adaları’na, Kuzey Amerika sahillerine veya denizde yüzen mangrov adalarına giden yolculukları anlatıyor. Işık yansımalarının yanı sıra bir kanadın veya ağaç gövdesinin eğriliğini, bir kaplamanın gölgesini yakalarlar. Doğayla karşılaşmalar büyük sorularla birleşiyor, örneğin çok insani bir şekilde planlamak ve umut etmek ve nihayetinde başarısız olmak yerine burada ve şimdi bir gelincik gibi yaşamanın ne anlama geldiği gibi.
Annie Dillard, A Stone to Speak, 2023, Matthes & Seitz Berlin tarafından yayınlandıMatthes & Seitz Berlin
Bakışları uzaklara gidiyor
Metinlerden biri kutup gezileri ile kiliseye gitmek arasında gidip geliyor, cüretkar bir karışım ama işe yarıyor. Dillard buz torbasındaki beyefendilerin kullanışsız ekipmanlarını (kolej bayrakları! Aile armaları olan gümüş kaşıklar!) ve kırılan papazın dizlerini ve köy kilisesindeki bir hippi şarkı grubundan “yepyeni bir ilahiyi” nazik bir alayla anlattığında, sadece geniş bir yay çizme yeteneğini gösterir, aynı zamanda mizah anlayışlarını da gösterir. Dondurucu denizlerin uçsuz bucaksız enginliklerine maruz kalmasını daha az ciddiye almıyor.
“Sonsuza Kadar Yaz”: Franziska Gänsler’in orman yangını romanı şimdilik kitap
Annie Dillard ile insanlar her zaman oldukça küçüktür ve yalnızca bir tanrının göz ardı edebileceği bir evrende oldukça kaybolmuştur. Bir güneş tutulmasıyla ilgili raporu, ani karanlıkta hoş bir ürperti göstermiyor, ancak gezegenimizin ince bir yaşam tabakasıyla kaplı karanlıkta yarıştığı uzayın genişliğine dair ani bir içgörü gösteriyor. Homo sapiens’in gezegen için en büyük tehdit olduğunu düşündüğümüz ve doğaya geri dönmenin bir yolunu aradığımız bir zamanda bu kadar geniş bir odaklanma alışılmadık bir durum. Dillard, bu doğanın pek çirkin olmadığını gösteriyor. “Aslar ve Sekizler” öyküsündeki anne ve kızı arasındaki gibi insan ilişkilerini yorumlaması da herhangi bir sevimli klişeyi reddediyor. Bunun yerine, anlatıcı ile “çocuk” arasındaki kırılgan saygıyı araştırıyor.
Dillard’ın yazıları, bulanık Instagram manzaraları ve dalgın orman banyoları karşısında soğuk, düşündürücü bir duş gibi geliyor. Ve neşeli anları hiç de dışlamıyor: Galapagos Adaları’nda bir deniz aslanı denizde anlatıcıyla oynuyor ve onun rahatlamış gözlerine bakıyor.
Annie Dillard: Bir Taş Konuşması Yapmak. gidişler ve karşılaşmalar İngilizce’den Karen Nölle tarafından çevrildi. Naturkunden, Matthes & Seitz, Berlin 2022, 180 sayfa, 20 Euro
edebiyat
Annie Dillard özellikle doğa hakkında şöyle yazar: “Making a Stone Talk”
Pulitzer ödüllü yazarın bu kitaptaki 14 metni dikkatimizi çekiyor. Hayvanları, bitkileri ve manzaraları yüceltmezler.
annie dillardwesleyan.edu
Gözlerimiz kilitlendi ve kilitlendi: Annie Dillard, bir gelincikle göz teması kurmayı yoğun bir an olarak tanımlıyor. “Bizi boğdu. Ormanı devirdi, tarlaları kendinden geçirdi ve göleti boşalttı; dünya gözlerin kara deliğine koştu.” İnsanlar ve hayvanlar birbirlerine yakınlaşırlar ama aynı zamanda yabancı kalırlar. Gelincikler, güçlü ısırma reflekslerine sahip, hızlı, etobur avcılardır, bizden tamamen farklı dürtüleri takip ederler.
Annie Dillard, doğa hakkında Amerikan yazılarının bir simgesidir. 1970’lerin başında, 27 yaşındayken, yalnız bir yıllığına Virginia Mavi Dağları’nda emekli oldu ve bu konuda o kadar net, cesur ve güzel yazdı ki kitabı Pulitzer Ödülü’nü kazandı. O zamandan beri kendine özgü, şiirsel nesir ve şiirler yayınladı, edebiyat ve yaratıcı yazarlık öğretti ve uzun süreler boyunca ücra evlerde ve manzaralarda defalarca kayboldu.
gerçek nedir Normal nedir? “Şeylerin Sessiz Yükü” Hakkında Bir Roman
“Living Like a Weasel”, ilk olarak 1982’de İngilizce olarak yayınlanan kısa düzyazı parçalarından oluşan Making a Stone Talk’un ilk metnidir. Bu kitaptaki 14 metnin çoğu, Amazon’un kaynak sularına veya Kuzey Kutbu’na, Galapagos Adaları’na, Kuzey Amerika sahillerine veya denizde yüzen mangrov adalarına giden yolculukları anlatıyor. Işık yansımalarının yanı sıra bir kanadın veya ağaç gövdesinin eğriliğini, bir kaplamanın gölgesini yakalarlar. Doğayla karşılaşmalar büyük sorularla birleşiyor, örneğin çok insani bir şekilde planlamak ve umut etmek ve nihayetinde başarısız olmak yerine burada ve şimdi bir gelincik gibi yaşamanın ne anlama geldiği gibi.
Annie Dillard, A Stone to Speak, 2023, Matthes & Seitz Berlin tarafından yayınlandıMatthes & Seitz Berlin
Bakışları uzaklara gidiyor
Metinlerden biri kutup gezileri ile kiliseye gitmek arasında gidip geliyor, cüretkar bir karışım ama işe yarıyor. Dillard buz torbasındaki beyefendilerin kullanışsız ekipmanlarını (kolej bayrakları! Aile armaları olan gümüş kaşıklar!) ve kırılan papazın dizlerini ve köy kilisesindeki bir hippi şarkı grubundan “yepyeni bir ilahiyi” nazik bir alayla anlattığında, sadece geniş bir yay çizme yeteneğini gösterir, aynı zamanda mizah anlayışlarını da gösterir. Dondurucu denizlerin uçsuz bucaksız enginliklerine maruz kalmasını daha az ciddiye almıyor.
“Sonsuza Kadar Yaz”: Franziska Gänsler’in orman yangını romanı şimdilik kitap
Annie Dillard ile insanlar her zaman oldukça küçüktür ve yalnızca bir tanrının göz ardı edebileceği bir evrende oldukça kaybolmuştur. Bir güneş tutulmasıyla ilgili raporu, ani karanlıkta hoş bir ürperti göstermiyor, ancak gezegenimizin ince bir yaşam tabakasıyla kaplı karanlıkta yarıştığı uzayın genişliğine dair ani bir içgörü gösteriyor. Homo sapiens’in gezegen için en büyük tehdit olduğunu düşündüğümüz ve doğaya geri dönmenin bir yolunu aradığımız bir zamanda bu kadar geniş bir odaklanma alışılmadık bir durum. Dillard, bu doğanın pek çirkin olmadığını gösteriyor. “Aslar ve Sekizler” öyküsündeki anne ve kızı arasındaki gibi insan ilişkilerini yorumlaması da herhangi bir sevimli klişeyi reddediyor. Bunun yerine, anlatıcı ile “çocuk” arasındaki kırılgan saygıyı araştırıyor.
Dillard’ın yazıları, bulanık Instagram manzaraları ve dalgın orman banyoları karşısında soğuk, düşündürücü bir duş gibi geliyor. Ve neşeli anları hiç de dışlamıyor: Galapagos Adaları’nda bir deniz aslanı denizde anlatıcıyla oynuyor ve onun rahatlamış gözlerine bakıyor.
Annie Dillard: Bir Taş Konuşması Yapmak. gidişler ve karşılaşmalar İngilizce’den Karen Nölle tarafından çevrildi. Naturkunden, Matthes & Seitz, Berlin 2022, 180 sayfa, 20 Euro